Το "Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα", είναι ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, το οποίο ερμήνευσε το 1954 η Μαρίκα Νίνου. Ένα τραγούδι με το οποίο έληξε ένας θυελλώδης έρωτας αλλά και συνεργασία...
Οι δυο τους γνωρίστηκαν το 1949, όταν εκείνη τραγουδούσε στο κέντρο "Φλόριδα" της λεωφόρου Αλεξάνδρας, με τον Στελλάκη Περιπινιάδη και την Μιχάλη Γενίτσαρη.
Δεν άργησε να έρθει η επιτυχία και ο έρωτας...κι ας ήταν και οι δύο παντρεμένοι με παιδιά...
Για το Βασίλη Τσιτσάνη αυτή η σχέση είχε ημερομηνία λήξης εξ αρχής. Της είχε άλλωστε ξεκαθαρίσει τη θέση του, ότι δε σκόπευε να διαλύσει το γάμο του.
Εκείνη όμως προσπάθησε να τον μεταπείσει με διάφορους τρόπους. Επιθυμία της ήταν να τον κάνει δικό της και να τον αποτραβήξει από τη γυναίκα του.
Ο Τσιτσάνης ανέχτηκε αυτή την κατάσταση για αρκετό καιρό, έως το 1952. Τότε, πήγαν μαζί στην Κωνσταντινούπολη για κάποιες εμφανίσεις.
Εκεί η Νίνου γυρνούσε την Πόλη με παρέα της παλιούς γνωστούς από τη γενέτειρά της.
Εκείνος, όμως, θύμωσε με την προκλητική στάση της κι αφέθηκε στον έρωτα μιας Τουρκοπούλας, η οποία του έταζε πλούτη για να μείνει κοντά της. Κι έγινε η έκρηξη από την πλευρά της Νίνου...
Επιστρέφοντας στην Αθήνα, δούλεψαν και πάλι μαζί, δίχως να μιλούν.
Άργησαν αρκετά να τα ξαναβρούν, μέχρι που η επάρατη νόσος χτύπησε το 1954, τη Μαρίκα Νίνου.
Ο Τσιτσάνης της συμπαραστάθηκε και την πήγε στον γιατρό, ο οποίος της σύστησε θεραπεία στην Αμερική.
Η Νίνου τότε ζήτησε από τον Τσιτσάνη να κάνουν περιοδεία στην Αμερική και παράλληλα να κάνει τη θεραπεία της και όποια χειρουργική επέμβαση χρειαζόταν.
Εκείνος όμως αρνήθηκε, καθώς γνώριζε πολύ καλά ότι η σχέση τους δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Η γυναίκα του Ζωή, ήταν ήδη έγκυος στο δεύτερό τους παιδί.
Της ετοιμάζει ένα τραγούδι αποχωρισμού, λίγο πριν φύγει η Νίνου στην Αμερική. "Τι σήμερα, τι αύριο, τη τώρα…"
Όταν η Νίνου μόλις μπήκε στο στούντιο για την ηχογράφηση ξέσπασε σε κλάματα. Κατάφερε όμως να το τραγουδήσει με συγκλονιστικό τρόπο χωρίς πρόβα, αλλά μόνο μία φορά.
-Πες μου ένα τραγούδι που να με κάνει να κλάψω
Κάτι να με συγκινεί
-Το τραγούδι στην προκειμένη περίπτωση
είσαι εσύ.
Βασίλης
Εγώ φεύγω, στο είχα πει
Γίνομαι λευκός καπνός
-Και τι μένει τότε; είπες
-η ανάμνηση είναι του ονείρου βοηθός
Ήμουν τυφλός και είδα
Αυτά που έπαιζα εντός μου μέσα στο κεφάλι
Είσαι η μουσική μου
Γίνε καλά και θα αφήσω την άλλη
-Ψέματα! μου είπες και γύρισες αλλού και κοίταζες
με μάτια παραπονεμένα
Τόσα ψέματα λέμε κάθε βράδυ στον κόσμο
Για μένα δεν αφήνεις ένα;
«Τι κι αν μου λες
ότι με θες
Τι κι αν άμα
με βλέπεις κλαις
σε έμαθα, σε ξέρω
σα λάθος
σε
ρεφραίν που μπέρδεψα
στην πρόβα
χθές»
Μαρίκα
Είδα ένα όνειρο ότι ήμασταν στη Νέα Υόρκη
Φόραγα ένα φόρεμα λευκό λαμέ,
μπήκα στο καραβάκι για το Στάτεν Άιλαντ και ξαφνικά βρέθηκα στο Βόσπορο.
Είναι ωραία εκεί τέτοια εποχή
-Είναι έγκυος η Ζωή
Έδωσα μία και βρέθηκα στα νερά να τραγουδάω με το φόρεμα να απλώνεται γύρω μου
ουρά θαλασσινή
-Τι κάνεις Μαρίκαααα μου φώναζες από μακριά
-Μια προσευχή