Η δουλεία του  Seymour, σίγουρα ξεκίνησε μέσα στο πλαίσιο ενός φωτορεπόρταζ για την κάλυψη ενός πολέμου. Από το αποτέλεσμα είναι φανερό ότι Seymour, ζώντας από κοντά τον πόλεμο και επηρεασμένος από αυτόν, έβαλε και ένα κομμάτι του εαυτού του στις λήψεις του.

Ο David Seymour o θρυλικός φωτορεπόρτερ και συνιδρυτής του πρακτορείου Magnum, παρέδωσε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες του 20^ου αιώνα. Γεννημένος το 1911 στη Βαρσοβία της Πολωνίας, μέλος μιας εβραϊκής οικογένειας, ξεκίνησε την καριέρα του σπουδάζοντας γραφικές τέχνες.

Με την επίσκεψη του στο Παρίσι το 1930, ξεκίνησε και η ενασχόλησή του με τη φωτογραφία, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά, καλύπτοντας φωτογραφικά σημαντικά γεγονότα της εποχής. Χαρακτηριστικό είναι η συνεργασία του με το περιοδικό Life για την κάλυψη του Ισπανικού εμφύλιου πολέμου, με επικεντρωμένη τη ματιά του στις επιπτώσεις του πολέμου στους πολίτες.

Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, μετακόμισε στη Ν. Υόρκη, όπου εκτέλεσε και χρέη φωτορεπόρτερ για την κάλυψη του πολέμου για την Αμερικάνικη αεροπορία στην Ευρώπη. Με τη δυσκολία να επιστρέψει στην Πολωνία λόγο του πολέμου, ο Seymour πήρε την Αμερικάνικη υπηκοότητα, υπηρετώντας και στον Αμερικάνικο στρατό.

Το 1947 μαζί με τον Robert Capa και Cartier Bresson κι άλλους φωτογράφους ίδρυσαν την εταιρία Magnum Photos με σκοπό να διαχειρίζονται μόνοι τους τα πνευματικά τους δικαιώματα.

Ο David Seymour πήρε και το ψευδώνυμο “Chim”, μια συντόμευση του Πολωνικού ονόματος του ( Dawid Szymin) μιας και πολλοί δυσκολευόνταν να το προφέρουν.

Από την άνοιξη του 1948 έως και το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς ο David Seymour διέσχισε 5 ευρωπαϊκές χώρες , Αυστρία, Ιταλία, Ουγγαρία και Πολωνία όπου και κατέληξε στην Ελλάδα, η οποία την περίοδο

Με μια Rollei και μια Leica, χρησιμοποιώντας περίπου 257 ρολά φιλμ κατέγραψε μια Ελλάδα, πραγματικά σε κατάσταση αποσύνθεσης, με μια σειρά εικόνων που περιέγραφαν την απόλυτη φρίκη του εμφύλιου πολέμου.

«Σαν φωτογράφος μιλώ με τη γλώσσα των εικονών» έλεγε ο Seymour, καθώς έγραψε ένα άρθρο για την Unesco.

“Κοιτώ γύρω μου και προσπαθώ να καταγράψω αυτά που βλέπω. Τους τελευταίους 6 μήνες είδα πολλά…». 

Όλο το συγκεκριμένο φωτογραφικό έργο του Seymour αφιερώθηκε, από τον ίδιο, στα 13.000.000 παιδιά, θύματα του πολέμου στην Ευρώπη, μιας και ήταν και το κυρίαρχο φωτογραφικό θέμα της συγκεκριμένης δουλείας.

Το βιβλίο που κυκλοφόρησε με τίτλο Chim:Τα παιδιά του πολέμου, αναδεικνύει ισχυρές εικόνες, καθρέφτισμα της χαμένης παιδικής αθωότητας, μέσα στα φρικτά αποτελέσματα ενός πολέμου.

Η δουλεία του Seymour, σίγουρα ξεκίνησε μέσα στο πλαίσιο ενός φωτορεπόρταζ για την κάλυψη ενός πολέμου. Από το αποτέλεσμα είναι φανερό ότι Seymour, ζώντας από κοντά τον πόλεμο και επηρεασμένος από αυτόν, έβαλε και ένα κομμάτι του εαυτού του στις λήψεις του. Το αποτέλεσμα αμφιταλαντεύεται έντονα ανάμεσα στα όρια του ρεπορτάζ και της καλλιτεχνικής φωτογραφίας , που όμως λόγω της ιστορικότητας των γεγονότων που κουβαλά, θα το αδικούσαμε αν το κατηγοριοποιούσαμε.

Το φωτογραφικό αποτέλεσμα είναι φανερό πώς ο πόλεμος επηρέασε τον ίδιο τον φωτογράφο, που έψαχνε τη ελπίδα μέσα από τις χαμένες παιδικές ματιές στην καταστροφή ενός πολέμου.

Η δουλεία του Seymour είναι επίκαιρη όσο ποτέ στη σημερινή εποχή και σε όλους αυτούς τους επίδοξους φωτογράφους/ρεπόρτερς, που τρέχουν να καλύψουν έναν άλλο πόλεμο, αυτού του ματαναστευτικού, βάζοντας περήφανα και περίτρανα το όνομα τους πάνω στις εικόνες που απαθανατίζουν.

Ωστόσο, βλέποντας τη δουλεία του Seymour, σχεδόν 70 χρόνια μετά, γεννιέται ένα ερώτημα.

Μήπως το φωτογραφικό ρεπορτάζ της εποχής μας, εμπλουτισμένο με την ιστορικότητα που θα μεταφέρει στις επόμενες γενιές, συνθέτει την καλλιτεχνική φωτογραφία του μέλλοντος;

Η τελική απάντηση σ’ αυτό θα είναι πάντα οι αρχικές προθέσεις του ίδιου του φωτογράφου (εκμετάλλευση ή μη ενός τραγικού γεγονότος προς προσωπικό όφελος και προβολής) και έτσι θα πρέπει πάντα να αξιολογείται το φωτογραφικό αποτέλεσμα αυτού.

__________________________________________________________________________

Κείμενο: Τόλης Χατζηγνατίου

The Soundtrack for writing this: Guns N' Roses - Civil War (1991)

"Look at your young men fighting
Look at your women crying
Look at your young men dying
The way they've always done before

Look at the hate we're breeding
Look at the fear we're feeding
Look at the lives we're leading
The way we've always done before..

And
I don't need your civil war
It feeds the rich while it buries the poor
Your power hungry sellin' soldiers
In a human grocery store
Ain't that fresh
I don't need your civil war "

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•