Τί κάνει ένας διάσημος μουσικός στον ελεύθερο χρόνο του; Απλά φωτογραφίζει...

Ο ιδιαίτερα αγαπητός στο Ελληνικό κοινό Μοby ή αλλιώς Richard Melville Hall όπως είναι το πραγματικό του όνομα, είναι ένας Αμερικάνος μουσικοσυνθέτης, dj -και λιγότερο γνωστό- και φωτογράφος. Χαρακτηρίζεται επίσης και για τη στάση του απέναντι στα δικαιώματα των ζώων και είναι φυσικά φανατικός χορτοφάγος.

 

 

 

Στην ηλικία των 10 ετών ο Μοby ξεκίνησε να παίζει κιθάρα και να βγάζει φωτογραφίες. Αφορμή για το δεύτερο ήταν ο θείος του Joseph Kugielsky, ο οποίος ήταν φωτογράφος για τους New York times και του χάρισε μια Nikon F σα δώρο.

Έτσι ο νεαρός εκκολαπτόμενος φωτογράφος πέρασε την εφηβεία του φωτογραφίζοντας με την Nikon F και με μια Yashica mat 120, που αγόρασε ο ίδιος. Στήν ηλικία των 17 έφτιαξε και τον πρώτο του σκοτεινό θάλαμο στο υπόγειο των γονιών του.

Στό κολέγιο σπούδασε φιλοσοφία και φωτογραφία συνεχίζοντας εντατικά τις λήψεις και βελτίωσε πολύ τις ικανότητες του στον σκοτεινό θάλαμο και τη διαδικασία τυπώματος.

 

 

 

 

Μετά ήρθε η αναγνώριση και η επιτυχία στη μουσική του καριέρα, με αποτέλεσμα η φωτογραφία να μπει σε δεύτερη μοίρα. Όμως όλα αυτά τα χρόνια η φωτογραφία ήταν κάτι που τον σιγόκαιγε μέσα του, κάτι τον τράβαγε να ξαναπιάσει τη κάμερα του. Απλά έλλειπε η αφορμή...

 

 

 

 

Ήταν λίγο πριν το 2010, όπως λέει ο ίδιος, κατά τη διάρκεια μιας τουρνέ άρχισε ξαφνικά να τραβάει πάλι θυμόμενος τις οδήγιες του θείου του να καταγράφει αυτά που οι άλλοι δεν βλέπουν. Το κόντραστ που ζούσε σαν μουσικός, που από την μια βίωνε την απόλυτη προβολή μπροστά σε ενα πολυπληθές κοινό και την άλλη στιγμή βρισκόταν ξαφνικά απομονωμένος σε ένα αεροδρόμιο ή ένα ξενοδοχείο, αποτέλεσε τη φωτογραφική έμπνευση και το εύνασμα που έψαχνε για να αρχίσει να τραβάει πάλι φωτογραφίες.

 

 

 

 

Παρόλο που έχει μαζέψει ένα μεγάλο αριθμό από φωτογραφίες, από τότε που τράβαγε στο κολέγιο, ποτέ δεν τις έδειχνε δημόσια. Με την επικράτηση τις ψηφιακής φωτογραφίας και των μέσων προβολής αυτής να γίνεται τόσο δημοφιλής, όλοι όσοι ήξερε ήταν φωτογράφοι, δήλωνε ο Moby, με αποτέλεσμα να νιώθει ερασιτέχνης απένατι στο μέσο.

Ταυτόχρονα έδειξε κάποιες φωτογραφίες του σε κάτι φίλους του καλλιτέχνες και παρόλο τα θετικά σχόλια που πήρε, ακόμα ένιωθε άβολα να προβάλει τη δουλειά του προς τα έξω. 

 

 

 

 

Έτσι, η πρώτη του φωτογραφική έκθεση έγινε - τελικά - το 2010 με τίτλο Destroyed. Όλες οι φωτογραφίες είναι εμπνευσμένες από τα χρόνια που ταξίδευε ως μουσικός και την απομόνωση και μοναξιά που ένιωθε, όταν πέρναγε τόσο καιρό σε άψυχα και ανώνυμα μέρη, σε όλο τον κόσμο.

 

 

 

Η δεύτερη φωτογραφική του δουλειά και ίσως η πιο αδύναμη ονομάστηκε Crowds και δεν ειναι τίποτα άλλο απο αυτό που ο τίτλος δηλώνει, δηλ. φωτογραφίες από το κοινό, όπως ο ίδιος σαν καλλιτέχνης το βιώνει πάνω στη σκηνή.

 

 

 

 

Μετά ο Moby προσπάθησε να αποκοπεί λίγο απο τη ζωή σα μουσικός και να ασχοληθεί για το τρίτο του θέμα με κάτι διαφορετικό, ξεφεύγοντας από τα όρια του καταγραφικού. Η τρίτη του φωτογραφική έκθεση ονομάστηκε Ιnnocents και δείχνει τον κόσμο όπως τον φαντάζεται ο Moby μετά από μια παγκόσμια αποκάλυψη.

Σε καθαρά σκηνοθετική φόρμα, ο Moby συνθέτει μια σειρά από εικόνες με πρωταγωνιστές μια νέα γενιά που γεννήθηκε μετά το τέλος του κόσμου. Η αφήγηση του θέματος είναι ότι η αποκάλυψη του 2012 συνέβη τελικά και μια γενιά «αθώων» με προσωπεία ζώων δημιουργήθηκε κάτω απο το αίσθημα ντροπής για την ανθρώπινη ιστορία και τις πράξεις της.

 

  

 

 

Έπνευση για το κόνσεπτ ήταν η πόλη που ζει, το Los Angeles, που τον έκανε να εδιαφερθεί για την ιστορία της τέχνης. Τη σειρά τη συμπληρώνουν και κάποιες φωτογραφίες τοπία, σαν γέφυρες σε όλο αυτό το «αποκαλυπτικό» τοπίο.

 

 

 

 

Σίγουρα η τελευταία του δουλειά είναι και η πιο ώριμη, που ασχέτως θέματος και την επικράτηση του συνολικού κόνσεπτ να ξεχωρίζει, στέκεται και μεμονωμένα φωτογραφικά. Επικρατεί ένας πιο σκοτεινός τόνος που δεν τον χαρακτηρίζεις τρομαχτικό αλλά βγάζει μια ανησυχία που λειτουργεί στην ατμόσφαιρα του μεταποκαλυπτικού ύφους που ήθελε να δώσει.

 

 

 

 

Και επειδή δεν έπαψε ποτέ να είναι και μουσικός, μέσα -και- απο αυτό το φωτογραφικό κόνσεπτ του γεννήθηκε και ένα ομότιτλο μουσικό αλμπουμ.

 

 

 

 

Ενδιαφέρον έχει δείξει και για την αρχιτεκτονική φωτογραφία του Los Angeles, όπου έχει φτιάξει και ένα σχετικό blog και ανεβάζει ανάλογου ύφους λήψεις ή σχετικά θέματα.

 

 

 

 

 

Σαν επίλογο και το σημαντικότερο που πρέπει να κρατήσουμε είναι η ίδια η στάση του καλλιτέχνη απέναντι στα μέσα που υπηρετεί. 

«Μια αληθινά δημιουργική ζωή σημαίνει να πειραματίζεσαι σε όσα διαφορετικά πεδία μπορείς. Με αυτή την πρόκληση είναι πάντα πιθανό να σε κρίνει το κοινό σαν ερασιτέχνη. Αλλά αποφάσισα ότι τελικά είναι πιο σημαντικό να δοκιμάζεις διαφορετικά πράγματα, παρόλη την πιθανότητα της αποτυχίας...».

 

ΠΗΓΗ: http://moby-photography.com/

____________________________________________

 

Κείμενο: Τόλης Χατζηγνατίου

The Soundtrack for writing this: Moby - The Last Day