«Είμαστε όλοι περίεργοι εδώ», λέει η Σάιριν καθώς κάθεται στην άκρη της πισίνας και ρίχνει την ουρά των 5.000 δολαρίων μέσα στο νερό όπου οι μαθητές της κάνουν ασκήσεις αναπνοής, αναφέρει το CNN.
Το πρώτο σχολείο για γοργόνες είναι γεγονός και βρίσκεται στη Σιγκαπούρη.
Ο ιθύνων νους είναι η Σάιριν, ή Κάρα Νικόλ Νίο, που χάρη στην πρωτότυπη ιδέα της κάνει χρυσές δουλειές.
«Ήθελα να δημιουργήσω μια κοινότητα όπου οι άνθρωποι θα μοιράζονται τα ίδια ενδιαφέροντα», δηλώνει η γοργόνα – καθηγήτρια.
Η γοητεία των γοργόνων χρονολογείται προ «αμνημονεύτων χρόνων», αναφέρει η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA).
«Οι μαγικές γυναικείες φιγούρες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά σε ζωγραφιές σπηλαίων στα τέλη της Παλαιολιθικής εποχής, περίπου 30.000 χρόνια πριν, όταν οι σύγχρονοι άνθρωποι απέκτησαν κυριαρχία πάνω στη γη και προφανώς, άρχισαν να πλέουν στις θάλασσες», δήλωσε η NOAA.
Η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) επιβεβαίωσε ότι υπάρχουν γοργόνες και ότι ο αριθμός τους αυξάνεται. Μάλιστα δημοσίευσε το άρθρο στο περιοδικό «Ocean» με τίτλο «αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη Υδάτινου ανθρωποειδούς».
-Πόση ώρα μπορείς να κρατήσεις την ανάσα σου κάτω από το νερό;
-εξαρτάται, μερικές φορές με τσούζουν τα μάτια και δεν μπορώ..
Σάιριν
Τους είπα για την ουρά μου ότι είναι ψεύτικη και ακριβή. Όσο μιλούσα στους δημοσιογράφους ήμουν βεβαίως μέσα στο νερό.
-Δεν κρυώνετε; μου είπε ένας νεαρός με ένα τσουλούφι βαμμένο ξανθό
-Δεν μπορώ να φανταστώ να είμαι έξω, προτιμώ εδώ του είπα ειλικρινά.
Ο δημοσιογράφος γέλασε και με έβγαλε φωτογραφίες με την αναμενόμενη λεζάντα:
Η Σειρήνα σας χαμογελά.
Είχες επιστρέψει από την Ευρώπη και περίμενα ότι θα με έβλεπες στα περιοδικά.
Ήθελα να σε δώ ξανά, ύστερα από τόσο καιρό.
Η αλήθεια είναι ότι σπάνια πλέον βγαίνω δεν βρίσκω ευχαρίστηση καμία όταν περπατώ.
Δεν με αναγώριζουν πια ευτυχώς . Έχουν περάσει μερικά χρόνια από τότε.
"Ατύχημα έγινε χθες το βράδυ έξω από το κοσμικό μπαρ Εliot όταν ένα μικρό σπορ αυτοκίνητο ξέφυγε από την πορεία του και προσέκρουσε σε κάδους με εύφλεκτα υλικά. Λίγο πριν την έκρηξη περαστικοί είδαν έναν άνδρα να βγάζει στα χέρια του μία γυναίκα από το αυτοκίνητο αναίσθητη. Λίγα δευτερόλεπτα μετά το αυτοκίνητο και οι κάδοι έπιασαν φωτιά. Η γυναίκα σώθηκε παρά τα εγκαύματα και τα καρφωμένα στο σώμα της θραύσματα από γυαλιά."
Έτσι γινόταν πάντα, εσύ εξαφανιζόσουν μετά από κάθε μας καυγά.
Όταν ξύπνησα στο νοσοκομείο είδα τα πόδια μου μπανταρισμένα, μου είχαν κόψει και τα μαλλιά.
Εσύ είχες ήδη εξαφανιστεί.
Έκανα φυσιοθεραπείες και μπάνια η μέση μου να σταματήσει να πονά.
Και έτσι άλλαξα σιγά σιγά. Ξαναμάκρυνα τα μαλλιά άρχισα να βάφω τα μάτια μου με αδιάβροχη μπλε σκιά.
Έγινα γοργόνα άλλαξα το όνομά μου από Κάρα σε Σάιριν
Όταν βγαίνω από το νερό καλύπτω τα πόδια μου να μην φανούν τα σημάδια από το ατύχημα.
Φοράω τη στολή μου, λέπια ασημένια που αστράφτουν στο φως.
Τις περισσότερες μέρες δεν έχω πόνους, ίσως που και που καμιά σουβλιά.
Η δική σου απουσία όμως είναι επώδυνη σαν εκείνης της νύχτας
τα αιχμηρά γυαλιά.
I have heard the mermaids singing, each to each.
I do not think that they will sing to me.*
Aλ
Το τελευταίο που περίμενα ήταν να γίνεις Σειρήνα.
Όταν σε έβγαλα από το αυτοκίνητο εκείνο το βράδυ έκανα μέσα μου μία συμφωνία
Είπα ας σωθεί και θα εξαφανιστώ
Σώθηκες με τις θεραπείες μέσα στο νερό.
Έφυγα και ήρθα.
Τώρα σε ακούω να μου τραγουδάς μέσα από της πισίνας το βυθό.
Μεγάλωσα, αραίωσαν τα μαλλιά μου έχω μία ρυτίδα βαθιά ανάμεσα στα φρύδια
που με δείχνει πιο σοβαρό.
Όχι το μαύρο πουκάμισο το βαθύ μπλε αυτές τις μέρες προτιμώ.
― T.S. Eliot, The Love Song of J. Alfred Prufrock