Η Μαίρη Μπέικερ έμεινε στην ιστορία ως μια διάσημη ψεύτρα. Παρουσιάστηκε στο Μπρίστολ ως «πριγκίπισσα Καραμπού» και πολλοί την πίστεψαν, τη θαύμασαν και την υπηρέτησαν. Στην πραγματικότητα ήταν μια φτωχή κοπέλα, που διέθετε μεγάλη φαντασία. Τον Απρίλιο του 1817 η κοπέλα παρουσιάστηκε σε έναν τσαγκάρη μιλώντας μια περίεργη γλώσσα και φορώντας εξωτικά ρούχα και ένα μαύρο τουρμπάνι. Αμέσως ο τσαγκάρης την πήγε σε μια τοπική οργάνωση για φτωχούς και από εκεί την έστειλαν στον δικαστή της περιοχής, Γουόραλ. Ο Γούραλ και η σύζυγος του, δεν καταλάβαιναν την κοπέλα και μην ξέροντας τι να την κάνουν, την έστειλαν σε ένα πανδοχείο. Εκεί αναγνώρισε σε ένα σκίτσο με ένα φρούτο, το οποίο ονόμασε στη γλώσσα της, «anana». Πράγματι ήταν ανανάς που οι Βρετανοί αποκαλούν pineapple. Η κοπέλα κυκλοφορούσε ντυμένη αλλόκοτα Η κοπέλα κυκλοφορούσε ντυμένη αλλόκοτα Κοιμόταν στο πάτωμα και είχε αλλόκοτη συμπεριφορά. Ο Γουόραλ την καταδίκασε σε φυλάκιση με την κατηγορία της άσκοπης περιπλάνησης, αλητείας και επαιτείας. Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, η Μαίρη συναντήθηκε με έναν ναύτη από την Πορτογαλία, ο οποίος είπε ότι μιλούσε τη γλώσσα της και μετέφρασε την ιστορία της. Η κοπέλα δεν ήταν άλλη από την «πριγκίπισσα Καραμπού» η οποία συνελήφθη από πειρατές στο νησί της το Javasu, κατάφερε να τους ξεφύγει και έτσι βρέθηκε στην Αγγλία. Ο δικαστής όχι μόνο την έβγαλε από τη φυλακή, αλλά την πήρε σπίτι του ως φιλοξενούμενη. Για αρκετό καιρό η πριγκίπισσα ήταν το κέντρο της προσοχής όλης της περιοχής. Οι εφημερίδες φιλοξενούσαν καθημερινά ρεπορτάζ με τη φωτογραφία της, ενώ η ίδια συνέχισε να έχει περίεργη συμπεριφορά. Χρησιμοποιούσε τόξα και βέλη κάνοντας ξιφομαχία, κολυμπούσε γυμνή, ντυνόταν αλλόκοτα και προσευχόταν σε έναν δικό της θεό. Ένας γιατρός της περιοχής πιστοποίησε την προέλευση της και αναγνώρισε τη γλώσσα που μιλούσε. Η πριγκίπισσα έχαιρε ειδικής μεταχείρισης και ζούσε άνετα στο σπίτι των Γουόραλ. Τα ψέματα της κοπέλας δεν κράτησαν για πολύ. Μια γυναίκα ονόματι κυρία Νίλ, είδε τη φωτογραφία της «πριγκίπισσας» στην εφημερίδα και αναγνώρισε μια πρώην υπηρέτρια που εργαζόταν στο ξενοδοχείο της. Η κοπέλα είχε βαρεθεί τη φτωχή ζωή και εφηύρε την ιστορία με την πριγκίπισσα για να ξεφύγει από τη μίζερη καθημερινότητά της. Η υποτιθέμενη γραφή της πριγκίπισσας. Η υποτιθέμενη γλώσσα που μιλούσε ήταν σκόρπια επιφωνήματα και λέξεις που δεν σήμαιναν τίποτα και τα χρησιμοποιούσε στη δουλειά της, όταν της ανέθεταν να προσέχει μικρά παιδιά για να τα διασκεδάζει Οι Γουόραλ την έδιωξαν και την έστειλαν στη Φιλαδέλφεια, όπου συνέχισε να παριστάνει την πριγκίπισσα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Σύμφωνα με ένα θρύλο, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της βρέθηκε ως ναυαγός στο νησί, όπου ήταν εξορισμένος ο Ναπολέων. Εκείνος την ερωτεύτηκε και ζήτησε από τον ίδιο τον Πάπα να την παντρευτεί, αλλά κάτι τέτοιο δε συνέβη ποτέ. Μετά από χρόνια και αρκετές περιπλανήσεις, γύρισε πίσω στην Αγγλία, όπου παντρεύτηκε και απέκτησε μια κόρη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της η πρώην πριγκίπισσα πουλούσε βδέλλες σε ένα νοσοκομείο του Μπρίστολ. Πέθανε τον Δεκέμβριο του 1864.... 

-είστε πραγματικά διαφορετική;
-έχω κάνει βόλτες κάτω από το φεγγάρι και ύστερα χόρεψα γυμνή.

Ναπολέων ναυαγός

Μία ιστορία λέει ότι τη συνάντησα εξόριστος στο νησί 
Δεν έχω δει κάτι παρόμοιο με τη γυναίκα αυτή
Χόρευε και τραγουδούσε και μετά σου πρότεινε το χέρι για φιλί
Αν την ερωτεύτηκα και ζήτησα την άδεια του Πάπα για να την παντρευτώ;
Ζήτησα εκείνο που μπόρεσα να ονειρευτώ
Μέσα στην εξορία 
Ένα ψέμα τόσο χαριτωμένο είναι πάντα αρκετό

«Πες μου ψέματα γλυκά
Για να βρέχει πιο συχνά
Χάδια και ζαχαρωτά
Ίσως βγουν αληθινά
Σαν το σώμα μας ξυπνά
Και πλοκή ξαναζητά»

Πριγκίπισα Καραμπού

Τι είναι το ψέμα αν όχι η διάθεσή μας να είμαστε άλλοι, αλλού;
Έφτιαξα μία δική μου γλώσσα για να είμαι ασφαλής
Αυτό ήταν το βασίλειο μου 
Η γλώσσα που δεν ήξερε κανείς
Όποιος με αγάπησε του έδινα χαρτιά με τις λέξεις μου 
Για να ξέρει μόνο εκείνος να μου μιλά
Με βοήθησαν οι συγκυρίες, με βοήθησε και η ομορφιά.
Με αποκάλυψε εκείνη η ξενοδόχος που της έκλεψα δύο ασημένια κουταλάκια και κάτι
ευτελή χρυσαφικά.
-Θα με συγχωρήσεις ποτέ; του είπα πριν να τον σκεπάσω με το σεντόνι του νοσοκομείου
Είναι Δεκέμβριος στο Μπρίστολ και πουλάω βδέλλες εκεί, ενώ μιλάω σε έναν όμορφο ασθενή
Με τα μάτια κλειστά μου κάνει νεύμα, όλα καλά.
Πέφτει το χιόνι και έξω και θέλω να ξαναγίνω μικρή
Και να γεμίσω χαρτιά με νέες λέξεις 
τον όμορφο νέο που νοσεί.
Αντ’αυτού φεύγω και του αφήνω στο κρεβάτι ένα χαρτί μία λέξη παλιά δική μου
φτιαχτή από τότε,
που σημαίνει 
φιλί