Η συγκεκριμένη φωτογραφική εργασία δημιουργήθηκε σε ένα περιβάλλον που ακροβατεί μεταξύ τού αυστηρά εργασιακού χώρου και ενός χώρου στον οποίο απέκτησα συναισθηματική οικειότητα και αλληλεπίδραση.
Στην αρχή φωτογράφιζα τις μικρές καθημερινές ιστορίες και τα πρόσωπα των ηλικιωμένων ανθρώπων ως παρατηρητής γιατί μου ήταν πρωτόγνωρα ακόμη και ως επαγγελματικό περιβάλλον. Στη συνέχεια όμως έγινα κι εγώ μέτοχος και κομμάτι αυτών των ιστοριών γνωρίζοντας τις συνήθειες, τις ιδιαιτερότητες και τις λεπτομέρειες της καθημερινότητάς τους, περισσότερο κι από τους δικούς τους, και έγιναν οι δικοί μου άνθρωποι. Η κυρία Νίνα, η Μίκα, ο κύριος Κώστας, η Μαρία, όλοι τους μοναδικοί και ξεχωριστοί.
Άνθρωποι με διάθεση να συμμετέχουν, να ποζάρουν, να γελάσουν, να γιορτάσουν. Ηλικιωμένοι άνθρωποι που θέλουν και χαίρονται να είναι παρόντες στη ζωή.
Γι΄αυτό στις φωτογραφίες μου δε βλέπω τη μοναξιά των γηρατειών και την απουσία αλλά τη δύναμη και τη θέληση της παρουσίας.
Λίγα λόγια για τη Χαρά Γάτσιου
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Γιάννενα. Ζω και εργάζομαι ως ιατρός στην Αθήνα. Από το 2013 ασχολούμαι ερασιτεχνικά αλλά ενεργά με τη φωτογραφία. Αγαπημένο μου αντικείμενο είναι ο δρόμος, το documentary αλλά και το αστικό και περιαστικό τοπίο. Όλα με κοινό παρονομαστή το χρώμα. Έχω παρακολουθήσει και εξακολουθώ να παρακολουθώ σεμινάρια φωτογραφίας και έχω συμμετάσχει σε εκθέσεις φωτογραφίας.
https://www.ifocus.gr/visual-stories/presentation/2966-oi-dikoi-mou-anthropoi-tis-xaras-gatsiou#sigProIda83b31e1ff