Ξεκινήσαμε από τους Αρμένους, περάσαμε το Νέο Χωριό και κατευθυνθήκαμε προς τον Στύλο. Για να βρούμε τον δρόμο (συνήθως δεν χρησιμοποιούμε GPS) χρειάστηκε να αποκωδικοποιήσουμε πινακίδες διάτρητες από σφαίρες, κάτι που συναντά κανείς, συχνά στα ορεινά της Κρήτης. Ανεβαίνοντας περάσαμε μέσα από χωράφια με ελιές, ένα σχετικά μικρό φαράγγι, ένα ξερό (λόγω της εποχής) ποτάμι.
Οι Μαχαιροί είναι ένα παραμυθένιο χωριό, χτισμένο αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 160 μέτρων, στα Λευκά Όρη. Το παλαιό τμήμα του οικισμού έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Τα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής των σπιτιών είναι απλά με βασικό στοιχείο την κλειστή εσωτερική αυλή. Οι λιθοδομές των σπιτιών καλύπτονται με επιχρίσματα από τα οποία ξεχωρίζουν μόνο τα λαξευτά πέτρινα πλαίσια των ανοιγμάτων (θυρών και παραθύρων). Χαρακτηριστικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής της όψιμης Βενετοκρατίας σε λαξευτές αντηρίδες απαντούν κυρίως στις γωνίες των κτηρίων. Τα σπίτια του παλαιού τμήματος των Μαχαιρών χρονολογούνται τον 18o και 19ο αιώνα.
Περπατώντας μέσα στο χωριό, αισθάνεσαι ότι ο χρόνος σταμάτησε, παντού εικόνες, να σε καλούν να τις κρατήσεις. Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να τις αποδώσω ήταν το simulation polaroid στην μηχανή μου. Η υφή της polaroid με γοητεύει, αυτή η απόδοση των χρωμάτων σε ταξιδεύει από το όνειρο στην πραγματικότητα, μια αλλοίωση που προσθέτει στην σύνθεση.
Χαρακτηριστικό αξιοθέατο είναι το πέτρινο θέατρο, στα ανατολικά. Από την άλλη πλευρά στα δυτικά, βλέπει κανείς έναν τεράστιο κάθετο βράχο με το ολόλευκο εκκλησάκι του Άι Γιάννη να τον «στολίζει». Από εκεί ψηλά μπορεί κανείς να δει με γυμνό μάτι τα τοπία της ενδοχώρας, τους επιβλητικούς ορεινούς όγκους και στο βάθος του ορίζοντα τις παραλίες των Καλυβών.
Ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες, ο Andrei Tarkovsky, στις περιηγήσεις του στα χωριά της Ρωσίας, αποτύπωσε τις εικόνες του με polaroid. Εμπνευσμένος από αυτόν αλλά και από τους ίδιους τους Μαχαιρούς, επέλεξα να χρησιμοποιήσω την δυνατότητα της μηχανής μου για προσομοίωση polaroid. Ίσως ο συνειρμός να προήλθε από την αίσθηση που μου γεννήθηκε ότι ο χρόνος στους Μαχαιρούς κινείται με τρόπο παράδοξο. Ο χρόνος ήταν πάντα η θεματική προτεραιότητα στο πεδίο του ενδιαφέροντος του μεγάλου δημιουργού Andrei Tarkovsky. Σε χωριά σαν αυτό που βρεθήκαμε, ανακαλύπτεις ότι ο χρόνος δεν σταματά αλλά μπορεί να συνυπάρχει το παρελθόν με το παρόν.
Έχοντας αυτό στο μυαλό μου προσπάθησα με τα εργαλεία που είχα στην διάθεσή μου να πλησιάσω την αίσθηση που μου έχουν δώσει οι φωτογραφίες του σπουδαίου Tarkovsky, και να δώσω με την δική μου οπτική την εικόνα που έβλεπα.
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν με την Fujifilm GFX 50s, o φακός που χρησιμοποιήθηκε ειναι ο Fujifilm GF 32-64mm f/4 R LM WR, πάντα στα 32mm, film simulation polaroid το φορμά των φωτογραφιών είναι 1:1, οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν σε μορφή RAW, η μετατροπή έγινε με την χρήση του capture one 20, οι φωτογραφίες δεν έχουν υποστεί περαιτέρω επεξεργασία στο photoshop.
Η μηχανή ήταν μια ευγενική χορηγία της Fujifilm Hellas
https://www.ifocus.gr/visual-stories/presentation/2839-odoiporiko-stous-maxairoys-xanion-tou-tasou-skalvoynou#sigProId598ac64e20