Ένα καλοκαιρινό ταξίδι 15 χρόνια πριν.
Προορισμός Κυκλάδες, ένα μικρό νησί, η Σίκινος.
Το πλοίο αράζει στο λιμάνι, μεσημέρι και ο ήλιος από πάνω καυτός.
Μια ματιά πανοραμική, που γεμίζει ομορφιά, με κάνει να νιώθω οικεία μ'ένα τρόπο πρωτόγνωρο.
Το ταξίδι μου έχει ξεκινήσει.
Το κυκλαδίτικο φως, που αλλάζει ώρα την ώρα, δημιουργεί σκιές και αντιθέσεις σ'ένα τοπίο που με μαγεύει ολοένα και περισσότερο.
Το μπλε με το άσπρο, παντρεύονται κάτω απ'τον ήλιο και γεννούν εικόνες βγαλμένες μέσα από όνειρο.
Η μυρωδιά του θυμαριού φωνάζει καλοκαίρι.
Κάθε μονοπάτι με οδηγεί σε τοπία που κάποτε ζωγράφισα μόνο με τη σκέψη.
Με βασιλικό και γιασεμί, με μεθάει ο αέρας σε κάθε μου βήμα.
Τα μελτέμια και οι μπουνάτσες ζωγραφίζουν τη θάλασσα σε όλους τις αποχρώσεις του μπλε.
Η θαλασσινή αύρα, δροσερό αεράκι κάτω απ'τα αλμυρίκια τ'απομεσήμερο.
Τα αγριοπερίστερα συνοδεύουν τους απογευματινούς περιπάτους και οι γρύλλοι στήνουν τη νύχτα χορό.
Στην αστροφεγγιά, παρέα μ'ένα ποτήρι κρασί δροσερό στο χέρι μετρώ τα πεφταστέρια.
Κάθε τόπος είναι μια ενέργεια διαφορετική. Κάθε άνθρωπος επίσης.
Εγώ δεν έχω καταγωγή από τη Σίκινο. Ένας έρωτας με οδήγησε στο νησί.
Και από τότε, μαζεύω τα δροσερά μου καλοκαίρια σαν βότσαλα αναμνήσεις.
Δεν είναι μόνο ο τόπος, είναι και οι άνθρωποι πάνω σ'αυτόν.
Είναι εμπειρίες και ιστορίες διαφορετικές.
Είναι ζωές που με κάποιο τρόπο δένουν εδώ κάθε καλοκαίρι, σε κάθε αντάμωμα.
Είναι στιγμές που κρατάω σε ημερολόγιο νοερό.
Αυτή, είναι η δική μου Σίκινος!
Οδυσσέας Ελύτης, Το Άξιον Εστί
''Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα
Και είδα και θαύμασα
Και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ' εικόνα και ομοίωσή μου:
Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες
η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος
«Κάθε λέξη κι από 'να χελιδόνι
για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος» είπε
Και πολλά τα λιόδεντρα
που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως
κι ελαφρό ν' απλώνεται στον ύπνο σου
και πολλά τα τζιτζίκια
που να μην τα νιώθεις
όπως δε νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σου
αλλά λίγο το νερό
για να το 'χεις Θεό και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του
και το δέντρο μονάχο του
χωρίς κοπάδι
για να το κάνεις φίλο σου
και να γνωρίζεις τ' ακριβό του τ' όνομα φτενό στα πόδια σου το χώμα
για να μην έχεις πού ν' απλώσεις ρίζα
και να τραβάς του βάθους ολοένα
και πλατύς επάνου ο ουρανός
για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη.
ΑΥΤOΣ
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!''
https://www.ifocus.gr/visual-stories/presentation/2689-odoiporiko-sth-sikino#sigProIda0a8e2d6af