Προσπαθώ. Να καθορίσω τα όριά μου. Να νιώσω τι είναι η αγάπη.
Μερικές φορές ξυπνάω μέσα στη νύχτα. Βρίσκω τον εαυτό μου σ’ ένα κρεβάτι γεμάτο από κομμάτια δικά μου. Σκορπισμένα. Μαζί με κόλλες και επιδέσμους. Τα κοιτάω και αναρωτιέμαι. Είμαι ολόκληρη; Όταν έρθει η ώρα να συναρμολογήσω τον εαυτό μου, θα με αναγνωρίζω; Πώς θα μοιάζω; Αν λείπει το δεξί μου μάτι, πώς θα μπορώ να βλέπω σε τρεις διαστάσεις;
Αναπνέω. Μαζεύω τα κομμάτια γύρω μου. Προσπαθώ να βγάλω τις ταμπέλες. Πονάει. Μερικές φορές ξεκολλάει μαζί και η σάρκα. Το αίμα λεκιάζει το άσπρο σεντόνι.
Βλέπω σκιές. Πάντα θεωρούσα πως είμαι ένας άγγελος. Αλλά σ’ αυτά το κομμάτια, στις σκιές, βλέπω ζήλεια, φόβο, ενοχές.
Ίσως τελικά να είμαι ένα τέρας.
Αναπνέω.
Στην εκπνοή παίρνω κουράγιο. Βρίσκω μια δίοδο. Νιώθω το θηρίο να στέκεται δίπλα μου. Αναπνέει βαριά. Ψιθυρίζει:
«Η αγάπη δεν χρειάζεται άλλον αποδέκτη. Είναι ένας τρόπος ζωής, όχι απλά ένα συναίσθημα. Ποια είσαι για να σου ανήκει η αγάπη. Ποια νομίζεις πως είσαι. Η αγάπη είναι. Είσαι τυχερός να τη μοιράζεσαι αν έχεις το θάρρος να είσαι ελεύθερη. Αν έχεις το θάρρος να ακούσεις τις ανάγκες σου, να είσαι μόνο εσύ υπεύθυνη για τη ζωή σου. Η αγάπη είναι το αντίθετο του φόβου, όχι του μίσους. Δεν υπάρχει αγάπη χωρίς ελευθερία, είναι πολύ περήφανη, φεύγει.»
Μου λέει πολλές ιστορίες το θηρίο, όλα αυτά τα βράδια. Και είναι πολλά. Άγρυπνα. Μετρώντας κλάσματα και δεκαδικά.
Και μια μέρα, ένα συνηθισμένο πρωινό, ξυπνάω και για μια φωτεινή στιγμή, είμαι ολόκληρη.
Fractions and decimals
I try to define love. I try to define my body limits. I try to collect my parts.
Sometimes I wake up in the middle of the night on my bed, with broken body parts, scattered, with glues and bandages. Keeping them close, wondering. Am I whole? When the time comes to restore me will I be able to recognize myself? If my right eye is missing how will I be able to see in three dimensions?
But then I breathe. I keep the stuff found on my bed. I try to pull the labels off. It hurts pulling them off. Sometimes the flesh is detached as well. The blood spots the white sheet.
I see shadows. I’ve always thought of myself as an angel. But in these shadowed parts there is so much jealousy, fear, guilt. Maybe I am a monster after all. I breathe.
In this breath I find courage. A connection. I sense the beast sitting right next to me, breathing heavily. He whispers:
“love does not need a receiver, it is a state of being, not a a feeling. Who are you to own love. Who do you think you are? Stop being so selfish. Love is. You are lucky to share it if you have the guts to be free. Love is the opposite of fear, not hate. No love without freedom”
Those nights next to the beast are many. Sleepless, Counting fractions and decimals.
But then, a morning I wake up and for a brief shiny moment I am whole.
https://www.ifocus.gr/visual-stories/presentation/1833-fractions-and-decimals#sigProId41eb29f1c6