Φωτογραφίζω για τις ελάχιστες φορές που οι εικόνες εξελίχθηκαν ερήμην μου.
Θα είχα βαρεθεί, θα τα είχα παρατήσει αν δεν υπήρχαν αυτές οι ευλογημένες συγκυρίες.
Ζυγιάζεις φως και γωνίες, το μοντέλο κοιτά μακριά αλλά βλέπει μόνο εσένα. Κι η εικόνα επιστρέφει. Ένα κλικ χρόνος.
Τρυπώνει απ΄τις ρωγμές, γλιστρά, φτάνει στην καρδιά.
Χρειάζεται μια κάποια αθωότητα να κρατάς με τους αγνώστους. Είμαι πλέον πεπεισμένη ότι οσμιζόμαστε, σα σκύλοι που δεν ντρέπονται να σηκωθούν και να μυρίσουν ένας τον άλλο.
Αν φοβηθείς, αν κάνεις δεύτερες σκέψεις, αφουγκράζονται το θραυσματικό τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο -καλύτερα να το ξεχάσεις.
Φωτογραφίζω για όλες τις γοητευτικά ατελέσφορες εικόνες. Αυτές που με καταργούν και με ανασυστήνουν.
Κι αφήνω τα πράγματα αδιόρθωτα, σκόπιμα αόριστα κι ασαφή. Ιδανικά ατελή.
https://www.ifocus.gr/visual-stories/presentation/1627-aggeliki-aleksiou#sigProId5348ddcdf2