Οι φωτογραφίες της Γαρυφαλιάς Δημοπούλου είναι ένας καθρέφτης της δικής της εσωτερικής αντανάκλασης. Για εμένα οι δικοί της καθρέφτες μετατρέπονται σε παράθυρα που βρίσκονται εκεί για να μας ταξιδέψουν τη ματιά. Για ν’ αποκαλύπτουν ορίζοντες.
Για να υπόσχονται το «παραπέρα», όπως λέει κι ο ποιητής.
Πότε & Γιατί;
Πριν από, περίπου, τέσσερα χρόνια όταν αισθάνθηκα πως οι ρόλοι ζωής που απαιτούσαν για χρόνια την ενεργειά μου είχαν πια πληρωθεί. Η φωτογραφία, ανεκπλήρωτο όνειρο από καιρό, έγινε συνοδοιπόρος στον δρόμο της εσωτερικής αναζητήσης που είχε ήδη ανοίξει.
Έμπνευση;
Οτιδήποτε εμπεριέχει αλήθεια. ΄Ενα πρόσωπο, ένα αντικείμενο, ένας χώρος, ο δρόμος, η φύση. Υπάρχει μια μαγική στιγμή σύνδεσης με το καθετί που φωτογραφίζω, πριν από κάθε κλικ. Σύνδεση με κάποιο συναίσθημα, σκέψη, εμπειρία, τα βιβλία που διάβασα, τις ταινίες που είδα, την τέχνη που θαύμασα.
Φωτογραφία είναι;
Είναι μια διαδικασία εξέλιξης... Είναι ο καθρέφτης μου... Οι φωτογραφίες μου καθρεφτίζουν τον εξωτερικό κόσμο μέσα από τον φακό του εσωτερικού μου κόσμου.
Βλέποντας μια οποιαδήποτε φωτογραφία μου μπορώ να ανασύρω την αίσθηση της στιγμής..... αν αυτό καταφέρω να το επικοινωνήσω κιόλας, προκαλώντας ένα συναίσθημα ή ακόμα και συγκίνηση, είναι κάτι που μου δίνει χαρά.
Επεξεργασία;
Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα την επεξεργασία, απαιτεί χρόνο και ακινησία, δυο πράγματα που μου λείπουν. Χρησιμοποιώ κυρίως το lightroom, σε μικροδιορθώσεις τονικότητας κλπ . Καμμιά φορά χρησιμοποιώ φίλτρα, σαν παιχνίδι ή σαν μια διαφορετική ερμηνεία, προσπαθώντας πάντως να είμαι όσο πιο κοντά γίνεται στην αλήθεια της στιγμής.
Αγαπώ τους..., γιατί...
Αγαπώ τις ποιότητες πολλών φωτογράφων. Την αυθαδεια του Brassai, την αρμονία του Bresson, το χιούμορ του Elliot Erwitt, την ανθρωπιά του Bruce Davidson, την διεισδυτικότητα της Maier, τον συμβολισμό και την καινοτομία του Man Ray, την ζηλευτή ικανότητα του σύγχρονου Alain Laboile να μετατρέπει το οικείο σε ονειρικό. Αγαπώ ιδιαίτερα τον Ernst Haas, τον χρωματιστό του κόσμο, την ικανότητα του να μεταμορφώνει ένα αντικείμενο σε κάτι ιδανικότερο, τον τρόπο που συνδέεται με τα πάντα και τη χαρά που αυτό απονεει. Η δήλωσή του, for what we see is what we are, με καθορίζει.
Λόγος συνάντησης...
Να μαθητεύσω για λίγο καιρό κοντά του.
Φωτογραφικοί Διάλογοι
Πριν από λίγο καιρό σε μια προσπάθεια αρχειοθέτησης και επιλογής υλικού, προέκυψε σχεδόν αυτόματα η αίσθηση του διαλόγου ανάμεσα σε κάποιες εικόνες. Είναι πολλές οι φορές που επιχειρούμε έναν διάλογο παρουσιάζοντας μια φωτογραφία, είτε με τη συνοδεία ενός μουσικού κομματιού, μιας λεζάντας ή και ενος ολόκληρου κειμένου. Εδώ, οι φωτογραφίες συνομιλούν μόνο μεταξύ τους με την ελπίδα να αρθρώσουν λόγο που θα επικοινωνήσει κάτι, μια ιστορία, ένα συναίσθημα, μια εμπειρία.