-Ξεχνάς αντικείμενα,
λες "κάπου το είχα" και μετά
έχει χαθεί;
είχε ρωτήσει ο Γιάνγκ τη Ραχήλ.
-Αν θέλουν να χαθούν,
τα αφήνω.
Eίναι μία τέχνη να χάνεις
γιατρέ
-Kαι να βρίσκεις,
όπως εγώ
εσένα,
ήθελε να της πει
αλλά είπε:
-Ξέρεις το ποιήμα της Ελίζαμπεθ Μπίσοπ:
"Μία Τέχνη";
-Ναι
μιλάει για την τέχνη της απώλειας.
"Είμαι έτοιμος να χάσω,
γυρίζω εκεί που δεν ήμουν,
πάω να δω τον Γουάιλντ
και την Αλίκη"
έγραφε μέσα στο τρένο
ο Γιάνγκ.
-Ξέρεις πώς τελειώνει το ποίημα Γιατρέ;
τον είχε ρωτήσει.
-Ξέχασα,
είχε απαντήσει
ψέματα αυτός.
-Έχασες! Το ποίημα πάει ως εξής:
"ακόμα και αν έχανα εσένα
(μία φωνή που αστειεύεται,
μία έκφραση που αγαπώ)
Ψέμα δεν θα πω,
Είναι εδώ.
Η τέχνη της απώλειας δεν είναι
δύσκολη να την κατακτήσεις
αν και μας φαίνεται
(γράψτο αυτό)
βουνό"
Η Ραχήλ γύρισε το κεφάλι
και είδε το γράμμα του Γουάιλντ
ξεχασμένο στο τραπέζι
μετά τη βροχή.
Ήταν ακόμα σφραγισμένο
εκεί.