Ο Γουάιλντ
Εγραψε σ' ένα χαρτί
'φεύγω από δω'
αλλά δεν το άφησε κάτω από το μαξιλάρι.
-Τι είναι η Μνήμη;
-Είμαι σε δάσος και θέλω να βγω,
του έλεγε ένας ασθενής παλιά
-Βλέπετε δύσκολα όνειρα;
-Βλέπω εκείνα που έζησα,
αλλά διορθωμένα,
έχουν κάποιο σκοπό.
'Ηταν στρατιωτικός
πήρε μετάθεση και δεν ξαναπήγε στον Γουάιλντ.
Του Γουάιλντ
Δεν του άρεσε το ΄διορθωμένα'
Άραγε είμαστε ελεύθεροι όταν επιλέγουμε
μόνο την πρώτη φορά;
-Να πούμε διαφορετικά;
Πρότεινε ο Γουάιλντ.
Κάθισε στην βιεννέζικη καρέκλα και άρχισε να κουνιέται
στο ίδιο σημείο
που κάθοταν και η Ραχήλ.
Εδώ και καιρό
Ο χρόνος δεν υφίσταται
παραμένω
περιμένω.
-Ό,τι δεν αλλάζει πεθαίνει
του είχε πει ο Γιάνγκ
-Αλλάζω γραβάτες και μανικετόκουμπα.
Και γέλασαν μαζί.
Πήρε το πρωινό τρένο από το Παρίσι για να πάει στην κλινική
να δει τον Γουάιλντ.
Άλλαξε το σχέδιο
ήταν ακόμα λίγο ζαλισμένος από το χθεσινοβραδινό.
-Οι Ουσίες δεν αλλάζουν την Ουσία του προβλήματος είχε πει σ'έναν ασθενή
-Μου φαίνεται όμως έτσι
για μία στιγμή,
του απάντησε εκείνος
Τελικά σταμάτησε τα ναρκωτικά και αφιερώθηκε
στα μαθηματικά.
Μιλούσε σε συνέδρια και έστελνε
μέιλ συχνά
στον Γιάνγκ
πάντα έγραφε
-Γιατρέ
Νέο πρόβλημα με ένα εμότικον.
'Πρόβλημα - πρόβλημα' είπε ο Λαγός που είδε την Αλίκη
σκυμμένη πάνω από το ανοιχτό καπό.
-Τι κάνεις εσύ εδώ;
-Ενίοτε, σε ακολουθώ
-Χάλασε η αντλία της βενζίνης
-Διψάω! είπε ο Λαγός
Άνοιξε την τσάντα της και έβγαλε το μπουκάλι με τη βροχή
-Έχω μόνο αυτό
-Το έφερε στα χείλη του και το έφτυσε με γουρλωμένα μάτια
-Αν το έπινα όλο,
θα είχα δηλητηριαστεί
-Είναι μόνο
βροχή παρισινή,
χαμογέλασε η Αλίκη
και μέχρι να γυρίσει
είχε εξαφανιστεί.