O Λαγός έγραφε και ξεφυσούσε.
Έσχιζε και άρχιζε ξανά,
το πάτωμα ήταν γεμάτο
χαρτιά
Η μουσική στο μπιστρό ήταν τρομπέτα που δυνάμωνε
στο κεφάλι της Αλίκης.
"Πάντα
Ο Τσετ Μπέικερ κι εγώ"
Όταν τελείωσε, της έδωσε το γράμμα με τρομερή επισημότητα.
Αγαπημένη μου Αλίκη,
όταν σε πρωτογνώρισα
πόνεσα καθώς με χτύπησες με το αυτοκίνητό σου το ασημί.
Μόλις συνήλθα μακάριζα την τύχη μου,
ήταν ευνοΪκή.
Έκτοτε, σε ακολουθώ και σε αποφεύγω
για να μπορέσω να έρθω σε μία ισορροπία.
Είμαι ντυμένος με το ίδιο παλτό
που με χτύπησες στο δάσος.
Θέλεις
δε θέλεις
εγώ πάντα σε φοβάμαι και σχεδόν πάντα
σε αγαπώ.
Θα φύγω και θα μείνω.
Για σένα είμαι εδώ
Σε φιλώ,
Λαγός
Μόλις τελείωσε την ανάγνωση η Αλίκη πήρε το χαρτί το έκανε βεντάλια και
το κουνούσε να δροσιστεί.
-Λοιπόν;
-Εεεε τι;
-Θα ήθελα μία απάντηση καθώς αυτό το γράμμα το θεωρώ ήδη παλιό
-Αναθεωρείς;
-Φοβάμαι κυρία μου μήπως δεσμευτώ.
"Αρχισε να παίζει το but not for me
και ήθελε να φύγει
να εξατμιστεί"
-Δεν είναι για μένα το γράμμα
-Μα το έγραψα καθαρά για σας
-Μόνο το τραγούδι,
είπε η Αλίκη
και γύρισε στον Γιάνγκ
-Μήπως μπορείτε να με πάρετε από δω;
τσούζουν τα μάτια μου από τον πολύ καπνό.
"Και για πρώτη φορά έγινα εγώ καπνός
και όχι αυτός,
ο γρήγορος Λαγός
δεν ήταν το τραγούδι μου
μα έγινε μετά
παίζουν τραγούδια ερωτικά όχι για μένα
αν δεν είναι απ' την καρδιά”