'Αρχισε να βρέχει,
απόγευμα στη Νέα Υόρκη
και έτρεξε να μπει σ'ένα ταξί.
Bγαίνοντας, της πιάστηκε το τακούνι
στο ρείθρο και περπάτησε μέχρι την είσοδο του διαμερίσματος της
κομψά κουτσή.
Ο γάτος είχε βγει στη σκάλα ασφαλείας και νιαούριζε
άρπαξε την αλληλογραφία
(κυρίως διαφημιστικά)
και βιάστηκε πίσω από το γατί.
Η βροχή έγινε πιο δυνατή,
ένα γράμμα άρχισε να ξεβάφει.
Μπλε
Της λέρωσε τα γάντια και τη ζακέτα
-Ποιός φοράει λευκή ζακέτα τέτοια εποχή;
μονολόγησε η Ραχήλ,
μέχρι να μπει στο διαμέρισμα
με τον γάτο αγκαλιά,
το γράμμα του Γουάιλντ είχε σχεδόν διαλυθεί.
Δεν μπορούσε να το ανοίξει
και σαν πολύτιμο λείψανο το άφησε να στεγνώσει
στο τραπεζάκι με τον τηλεφωνητή.
-είμαι εδώ
άκουσε τη φωνή του Γιάνγκ
μέσα σε άλλες
μα θα ήθελα να είμαι
εκεί.
Ενώ έκλεινε
στο βάθος ακούστηκε μία γυναικεία φωνή
που έδινε παραγγελία στα γαλλικά.
-δεν έχει και τόσο γνήσια γαλλική
προφορά, μουρμούρισε η Ραχήλ
και πήρε τον γάτο αγκαλιά.
Ο Λαγός έγραφε με μπικ μέχρι που ξεράθηκε το μελάνι.
Άρχισε να το φυσάει με το στόμα σαν να δίνει το φιλί της ζωής μέχρι που η Αλίκη
ξέσπασε σε γέλια
- Τι γράφετε; ρώτησε ο Γιάνγκ;
-Γράμμα στην Αλίκη, του απάντησε ο Λαγός
αλλά σταμάτησε το μελάνι
Γράψε, γράψε ηλίθιο στυλό...
Εβγαλε ένα παλιό πάρκερ από την τσέπη του και του το έδωσε
-Μα η Αλίκη είναι δίπλα σας
-Ναι, αλλά το γράμμα είναι πιο επίσημο Γιατρέ
οι λέξεις που φεύγουν
δεν γυρίζουν
πίσω ποτέ.
Η Αλίκη έχωσε το μύτη της στο βάζο μπροστά
για να μυρίσει τις φρέζιες.
Τότε άρχισε ένα αλλεργικό φτέρνισμα
μαζί με δάκρυα
-Ούτε καν μαργαρίτες
είπε η Αλίκη και κατέβασε το ποτό.
-Αγαπημένη μου ξαναγράφει! μην κλαις
την κοίταξε ο Λαγός
-θα έπινα όλο το μελάνι
σαν νερό
για να σ'ακούσω να το λες.