-Εκτός από τα φίλτρα σου
ποιό ποτό προτιμάς;
ρώτησε ο Γιάνγκ την Αλίκη που
κοιταζόταν σ'ένα μικρό καθρεπτάκι
που έβγαλε από την τσάντα της.
Ξαφνικά, είδε ένα οικείο πρόσωπο,
πιο πολύ αισθάνθηκε την κίνηση
μέσα στον καθρέπτη.
Της έπεσε το κραγιόν από τα χέρια
-Είμαι κάπως κομμένη, του είπε.
Η μαργαρίτα μου αρέσει
-Εγώ σε βλέπω όλη εδώ.
Θέλεις και αλάτι στο ποτήρι γύρω γύρω;
-Δεν είμαστε ποτέ
ολόκληροι σ'ένα μέρος
είμαι διαρκώς σε κίνηση
το μυαλό μου 100
κομμάτια
το σώμα μου δίνει την εντύπωση
της απόλυτης παρουσίας,
μα είνα ψευδής.
Ήθελε να του πει
αντί γι'αυτό κούνησε καταφατικά το κεφάλι
-Αλάτι ναι! πολύ
Ξύπνησε με μία απίστευτη δίψα.
-Σα να ήπια όλη τη θάλασσα
μουρμούρισε ο Γουάιλντ.
Είχε βρει μία τεκίλα
και έφτιαχνε μαργαρίτες με το κύριο του διπλανού δωματίου
-τι έχετε εσείς; τον ρώτησε κάποια στιγμή
-Εξαιρετικά καλή μνήμη, του είπε ο Γουάιλντ
και τάσεις φυγής.
Ήπιαν όλο το μπουκάλι και έριξαν αλάτια παντού.
-Τηγανιτές πατάτες,
είπε στη φίλη της
η Ραχήλ,
όταν κάθισαν στο ντάινερ να φάνε,
όπως όταν ήμουν μικρή.
Μία φορά ενώ τηγάνιζα
έκαψα το πόδι μου
με λάδι,
πόναγα πολύ.
Έτρωγα τις πατάτες και έκλαιγα από το κάψιμο
Ήταν πολύ αλμυρές
δεν πρόλαβα καν να βάλω αλάτι.
Tην ώρα που έφεραν τα ποτά,
είδε πίσω της η Αλίκη
την ίδια σκιά:
Εκείνος
Τράβηξε την καρέκλα
και κάθισε δίπλα της.
Έτριψε τα μάτια της
αν έβλεπε καλά.
-Άργησες! της είπε ο Λαγός
και άφησε στο τραπέζι ένα πάκο κίτρινα χαρτιά.
-Τι είναι όλα αυτά; ρώτησε ο Γιάνγκ που είχε την αίσθηση
ότι μπήκε σε ομαδική φαντασίωση.
-Χαρτιά που κουβαλάω,
για να δω αν η Αλίκη με αγαπά.
Και χωρίς δεύτερη κουβέντα
κατέβασε τη μαργαρίτα που
ήταν εκεί μπροστά.
Έγλειψε λίγο το αλάτι που έπεσε στο χέρι του.
-Έξοχα, έξοχα,
είπε χαρούμενος
ο Λαγός.
αγαπώ τα αλμυρά ποτά.