Το συνέδριο για τη Μνήμη γινόταν σ'ένα παλιό θέατρο στο Παρίσι.
τα καθίσματα ήταν βελούδο
φθαρμένο
-ξεχασμένο, σκέφτηκε ο Γιάνγκ
πόσο κατάλληλο για την περίσταση.
Ήταν κόσμος πολύς,
θα μιλούσε στο τέλος
-όταν όλοι θα έχουν βαρεθεί.
Στην είσοδο είχαν φαγητό και κρασί
Λίγο πιο κει,
ήταν μία κοπέλα που ήταν σαν να την είχε ξαναδεί,
η Αλίκη
-Μου θυμίζετε κάποια, μα είστε πιο νέα,
της είπε και έβαλε τα γυαλιά του
-Εμένα Κανέναν,
ή είναι η λάθος απάντηση αυτή;
-Είναι συμπαθής ο Κανένας σας,
τουλάχιστον;
-Όταν τον θυμηθώ,
θα σας πω είπε και γέλασε.
Εχω έλθει στο συνέδριο για να προωθήσω τα ποτά μου
-Ευφάνταστα!
Βλέπω
έχουν ονόματα,
σαν μαγικά φίλτρα.
-Ναι, ο διευθυντής του μάρκετιν χάρηκε με την ιδέα
Είμαι η Αλίκη,
χαίρω πολύ,
είπε και του άπλωσε το χέρι
-Γειά σου Ραχήλ,
είμαι ο Γιάνγκ,
και δαγκώθηκε με το λάθος του.
-Εχω το ιδανικό ποτό για σας,
του είπε
"σε περίπτωση μπερδέματος
ερωτικού ή άλλου θέματος"
-Αν το πιω, δεν θα τα πω σωστά!
-Σε ποιά από τις δύο;
Έβγαλε και της έδωσε το βιβλίο του
-Είναι για τη Μνήμη
-Θα το έχω δίπλα στα φίλτρα,
μην το ξεχάσω
-Λοιπόν αν δε σε χάσω,
στο τέλος
θα ήθελα να σε κεράσω ένα αληθινό ποτό
-Και τα δικά μου τι είναι,
φανταστικά;
Τον φώναξε ένας άνδρας με γκρίζα καλοχτενισμένα μαλλιά
και μετά ο πάγκος της Αλίκης είχε ουρά.
-Γιατρέ ίσως κάνουμε την ίδια δουλειά,
του είπε ενώ περνούσε
στην αίθουσα.
Δεν την άκουσε
μπήκε με τους άλλους
και περίμενε
με την εικόνα της στο μυαλό
"Δεν πρέπει να ξεχαστώ
Ούτε να μπερδευτώ
Γιατί γνωρίζω πως δεν είσαι εδώ"
'Εψαξε το κινητό του
την κάλεσε στα κλεφτά,
βγήκε ο τηλεφωνητής της
"Ημουν και είμαι απούσα,
αφήστε το όνομά σας και θα σας βρω
όποτε μπορώ"
άκουσε τη βραχνή φωνή της Ραχήλ
Η Αλίκη κοίταξε τα μπουκαλάκια μπροστά της
διάλεξε ένα
και διάβασε αργά ΄
'μην τα μπλέκετε για να μην μπλεχθείτε'
Το χρόνο;
τα πρόσωπα;
τη στρατηγική στο σκάκι
-Λόγια αόριστα,
διδακτικά
μουρμούρισε και το μύρισε
χωρίς να το πιεί
Εγώ πάντως από μπλεξίματα
τα πάω
μιά χαρά.