"Και πέρασαν μέρες που ήταν ίδιες
με το φως θαμπό,
αν ήθελα να σε δω
θα έπρεπε να κλείσω τα μάτια,
γιατί πια είχες φύγει
και ήσουν
σκοτεινός.
Διάβαζα τα κείμενα για τη μνήμη"
-Όσο τα διαβάζω,
τόσο ξεχνώ
είπε η Ραχήλ κρατώντας τα χαρτιά του.
-είναι ειρωνεία είπε ο Καρλ
-Έχετε καλή μνήμη γιατρέ;
-Επιλέγω εκείνα που θέλω να θυμηθώ
Τα υπόλοιπα τα σβήνω
τα απωθώ.
-Θα ήθελα να με αναλάβετε
-Δεν ξέρω αν μπορώ...
"Εγραφα διαρκώς ιστορίες και ήθελα
να σου τις πω
όταν τις ξαναδιάβαζα
τις έσβηνα
γιατί δεν ήσουν εδώ.
Ποιός ο λόγος να αφηγείσαι
στον ίδιο σου τον εαυτό;"
-Θα δοκιμάζατε μαζί μου υπνωτισμό;
-Δεν σας έχω δεχθεί ακόμα ως ασθενή
-Να βάλουμε ένα στοίχημα
αν το κερδίσω,
θα με κερδίσετε μετά
-Ραχήλ δεν είναι παιχνίδι
-Όλα είναι
Λοιπόν θα δώσουμε ραντεβού αύριο στο μουσείο
στις 3
και αν σταθούμε μπροστά στον ίδιο πίνακα
θα με δεχθείς.
"Εβρεχε και πήγα κατευθείαν στον Πόλοκ,
εύκολο στοίχημα,
είχαμε διαβάσει και οι 2
την πρόγνωση καιρού
Μπήκε και έσταζαν τα μαλλιά της παντού"
-Δεν χρησιμοποιείς ομπρέλα;
-Την ξέχασα
είπε χαμογελώντας.
Όταν ξεκινήσουμε υπνωτισμό
θα μπορέσω πού
να
θυμηθώ!