-Να σας λέω μία λέξη να μου λέτε
την πρώτη που σας έρχεται στο μυαλό
είπε ο Κάρλ.
-Θα βαθμολογηθώ σ'αυτό;
ρώτησε ο Γουάιλντ λίγο πειραγμένος.
-Τους δικούς σας ασθενείς
τους βαθμολογείτε;
-Όχι, υποθέτω.
-Aς ξεκινήσουμε λοιπόν
-Μητέρα
-Γλυκιά
-Λευκό
-Θάνατος
-Αγάπη
-Πτήση
-Φεύγω
-Πάντα
-Φρούτο
-Πορτοκάλι
-Ζέστη
-Κουβέρτα
-Κρυώνω λίγο
είπε και έβαλε την κουβέρτα
στα πόδια της.
"Τα βράδια μικρή σκέπαζε το πρόσωπο της και
το χρώμα από την κουβέρτα της
έφεγγε,
Πορτοκαλί φως
ήλιος μέσα στο σκοτάδι.
-θα σκάσεις χρυσό μου με την κουβέρτα στο πρόσωπο
-θέλω να με αγγίζει πριν να κοιμηθώ
-κι εγώ Ραχήλ σε αγαπώ.
-θέλω ζέστη κοντινή να με αγγίζει
σαν αληθινή.
-Αλήθεια
-Ήταν
-Εμπιστοσύνη
-Έπεσε
Ο Καρλ είπε:
Εντάξει
και καθάρισε το λαιμό του
και συνέχισε:
-Ο Απρίλιος θα είναι πιο ζεστός
φέτος στη Νέα Υόρκη
-Ο πιο σκληρός μήνας
-Αμα πιστεύετε στα ποιήματα.
-Είχα κάποτε έναν ασθενή που μίλαγε με ρίμες
στην ψυχανάλυση.
Κάθε φορά,
περίμενα την ομοικαταληξία του.
-Έφυγε;
-Ναι έπρεπε να φύγει.
Πριν να φύγει μου είπε όσο και να αισθάνονταν
αγαπημένος
όταν ξύπναγε το πρωί ήταν
Του Κανενός το Ρόδο
-Το έκλεψε αυτό
-Το δανείστηκε θα έλεγα
-Υπέροχο παραταύτα
-Ποιά ήταν η δουλειά του η αληθινή;
-Μα σας είπα,
ήταν ποιητής.
Τα τριαντάφυλλα στον κήπο του νοσοκομείου
περίμεναν τη βροχή
-Θέλω να μου φέρνετε μόνο εκείνα που πέφτουν ανοιχτά
Αδελφή τα κλειστά
μην τα κόβετε.
-Μα γιατί;
-Γιατί αντέχουν
-Τα αγκάθια γιατί τα κρατάς Ραχήλ;
Γέμισες το κομοδίνο πέταλα και αγκάθια ξερά
-Χωρίς αγκάθια
δεν θα είχε σημασία
η ομορφιά.