"Εκείνο το φθινόπωρο ήταν σαν άνοιξη
ζέστη,
κουνούπια.
H Ραχήλ
είχε σημάδια παντού"
-O καιρός συμβαδίζει με τα αισθήματα, της είχε πει
ο Γουάιλντ
-Μπορούμε να αλλάξουμε τον καιρό;
-Οι ινδιάνοι χόρευαν και έφερναν βροχή
-Την μύριζαν
-Kαι αυτό όμως, ήταν αλλαγή
Χτύπησε το κινητό του και ταράχτηκε-
κοιμόταν και ονειρεύτηκε ένα δένδρο που χόρευε έξω
από το παράθυρο.
Πλησίασε πάλι η αεροσυνοδός
-Τα κινητά απαγορεύονται κατά τη διάρκεια της πτήσης
-Ναι το ξέχασα, της είπε σιγανά
Τη στιγμή που το έσβηνε έλεγχε τον αριθμό
-θυμάται το νούμερο άραγε;
-Έπρεπε να κάνω κάτι απόψε στις οχτώ
είχε το τηλέφωνο στο χέρι
και αποκοιμήθηκε.
Είδε στον ύπνο της μία ιστορία:
'Ηταν ένας άνδρας που πετούσε συνεχώς
μέσα σ΄ ένα αεροπλάνο.
Κάθε φορά που πλησίαζε τον προορισμό,
κάτι γινόταν και το αεροπλάνο πήγαινε αλλού.
Θα του άρεσε του Γουάιλντ η ιστορία,
να τον πάρω τηλέφωνο να του την πω.
Σηκώθηκε σαν υπνοβάτης και κάλεσε
τον αριθμό του.
"πετάμε πάνω από τη Φλόριντα
αλλά δεν θα προσγειωθούμε λόγω καιρικών συνθηκών"
Κράτησε το τηλέφωνο στα χέρια
και χάζεψε λίγο τον ουρανό
Χορός της βροχής
-Νομίζω ότι θα μείνω
καιρό εδώ,
θα σε ξεχάσω μέχρι να σε ξαναδώ.
Η νοσοκόμα ανησύχησε
την είδε σα φάντασμα
να καλεί και να περιμένει με το ακουστικό
-Κι εγώ
είπε η Ραχήλ μισοκοιμισμένη
μέχρι
να σε δώ.