Κεντρικές έννοιες του " 'Οταν (ξ)έχασα " είναι η απώλεια και η ανακάλυψη.
Μία γυναίκα, η Ραχήλ, ξυπνά σε δωμάτιο κλινικής και δεν θυμάται. Ο γιατρός της ονομάζεται Γουάιλντ. Αρχίζει ένα μεταξύ τους κυνήγι μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.Είναι το κυνήγι της αφήγησης, η πρώτη και η τελευταία ιστορία. Οι χαρακτήρες μου για να συνεχίσουν πρέπει να ανασαίνουν την πλοκή.Η ιστορία συνεχίζεται σπονδυλωτά, συνοδευόμενη από παλιές φωτογραφίες που έψαξα και βρήκα στα οικογενειακά αρχεία δικά μου και φίλων. Η φωτογραφία εδώ αποθεώνεται σαν παρελθόν που συγκινεί. Οι άνθρωποι στις φωτογραφίες δεν είναι άγνωστοι αλλά όχι και πάντα γνωστοί.Έτσι ξετυλίγεται η ιστορία της Ραχήλ με αναφορές ονειρικές, γεμάτη αρχέτυπα και μαγεία. Μία λυρική ψυχανάλυση. Λίγο σαν γαλλική ταινία.
"Την ίδια στιγμή"
"Στην Κλινική της είχαν δώσει χρωματιστά χάπια.
Θα διαλέγεις εσύ το χρώμα, της είπε ο γιατρός Γουάιλντ"
-Κάθε μέρα άλλο;
-Αν οι μέρες σου είναι διαφορετικές, ναι.
'Οταν εκείνος έφυγε, έπαιρνε μόνο τα μπλε
οι νοσοκόμες ανησυχούσαν
-Άλλο χρώμα;
-Μου λείπουν οι ιστορίες του.
-Μου λείπει η έκπληξη σου
Σκούπισε το κόκκινο κραγιόν
όταν ξύπνησε.
Ποιά με φίλησε άραγε;
Η μπροστινή που έγραφε στο λάπτοπ,
έχει ώρα από τη θέση της σηκωθεί.
Δεν μου φαίνεται τύπος για
περιπαθές φιλί.
Άναψαν τα κόκκινα φωτάκια
πάνω απ' τα καθίσματα
"Προσδεθείτε παρακαλώ
μπαίνουμε σε καταιγίδα"
πέρασε η αεροσυνοδός με το φούξια στόμα ξανά.
-Δεν μου αρέσει αυτό το στόμα
σκέφτηκε ο Γουάιλντ.
-Δεν μου αρέσει αυτό το χρώμα,
σκέφτηκε η Ραχήλ
Την ίδια στιγμή ακριβώς (ίσως με κάποια δευτερόλεπτα διαφορά, η αφήγηση δεν είναι και θεός)
εκείνη αρνήθηκε το φούξια χάπι στην κλινική.
Δεν το πήρε.
Το αεροπλάνο έμπαινε στο σκοτάδι
-Αν κοιμηθώ τώρα
θα ξυπνήσω πάλι μέσα στο βράδυ;
Έσβησε το φωτιστικό δίπλα της
κι έβαλε το φούξια χάπι
κάτω από το μαξιλάρι.