Κεντρικές έννοιες του " 'Οταν (ξ)έχασα " είναι η απώλεια και η ανακάλυψη.
Μία γυναίκα, η Ραχήλ, ξυπνά σε δωμάτιο κλινικής και δεν θυμάται. Ο γιατρός της ονομάζεται Γουάιλντ. Αρχίζει ένα μεταξύ τους κυνήγι μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.Είναι το κυνήγι της αφήγησης, η πρώτη και η τελευταία ιστορία. Οι χαρακτήρες μου για να συνεχίσουν πρέπει να ανασαίνουν την πλοκή.Η ιστορία συνεχίζεται σπονδυλωτά, συνοδευόμενη από παλιές φωτογραφίες που έψαξα και βρήκα στα οικογενειακά αρχεία δικά μου και φίλων. Η φωτογραφία εδώ αποθεώνεται σαν παρελθόν που συγκινεί. Οι άνθρωποι στις φωτογραφίες δεν είναι άγνωστοι αλλά όχι και πάντα γνωστοί.Έτσι ξετυλίγεται η ιστορία της Ραχήλ με αναφορές ονειρικές, γεμάτη αρχέτυπα και μαγεία. Μία λυρική ψυχανάλυση. Λίγο σαν γαλλική ταινία.
"Αρχισε να θυμάται σκηνές από το παρελθόν της
σαν σούπερ 8
σε τοίχο.
Τα βράδια έβλεπε σκηνές
από γιορτές.
Είχε μαζεμένα τα μαλλιά της και
φορούσε μαύρα στενά ρούχα."
-Η Εμιλυ Ντίκινσον πριν πεθάνει φορούσε μόνο λευκά
-Λευκά όπως εσύ εδώ
τι σχέση έχει τώρα αυτό;
-Τίποτα, τριγυρίζουν στίχοι της μες στο μυαλό.
Σε άλλο τόπο,
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή,
ο γιατρός Γουάιλντ έκλεινε τα μάτια του να κοιμηθεί.
του έπεσε από το χέρια ένα χαρτί.
"Ανώφελος ο αγέρας-
Σαν βρει η Καρδιά λιμάνι-
Πέταξε την Πυξίδα-
Πέταξε και το Χάρτη"
'Καλώς ήλθατε στην πτήση 269 της Μεμόρικα
Η θερμοκρασία έξω είναι
18 βαθμοί και η ώρα
23.59'
Το αγαπημένο ποίημα της Ραχήλ,
θα το έβαλε στο βιβλίο του
πριν φύγει.
-Στις 12 ακριβώς θα αλλάξουμε σώματα του είχε πει
-είμαι γιατρός που ειδικεύεται
στις βαριές περιπτωσεις αμνησίας
όχι σαμάνος
-Ούτε εγώ
-Ούτε εσύ τι;
-Δεν είμαι
εκεί.
Εδεσε τη ζώνη του και περίμενε την απογείωση
πέρασε μία αεροσυνοδός με φούξια κραγιόν.
-Εγώ δεν θα φορούσα
ποτέ χρώματα
φωναχτά
είπε και κοίταξε την αντανάκλαση του στο τζάμι.
Τότε με τρόπο, ο γιατρός που δεν ήταν σαμάνος,
πήρε κρυφά το κραγιόν της διπλανής που είχε αποκοιμηθεί και
έβαλε λίγο.
Αισθάνθηκε παράξενα, σχεδόν σαν να είχε
μεταλάβει.
'Αφησε σκούρα κόκκινα σημάδια
στο φλυτζάνι.