Κεντρικές έννοιες του " 'Οταν (ξ)έχασα " είναι η απώλεια και η ανακάλυψη.
Μία γυναίκα, η Ραχήλ, ξυπνά σε δωμάτιο κλινικής και δεν θυμάται. Ο γιατρός της ονομάζεται Γουάιλντ. Αρχίζει ένα μεταξύ τους κυνήγι μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.Είναι το κυνήγι της αφήγησης, η πρώτη και η τελευταία ιστορία. Οι χαρακτήρες μου για να συνεχίσουν πρέπει να ανασαίνουν την πλοκή.Η ιστορία συνεχίζεται σπονδυλωτά, συνοδευόμενη από παλιές φωτογραφίες που έψαξα και βρήκα στα οικογενειακά αρχεία δικά μου και φίλων. Η φωτογραφία εδώ αποθεώνεται σαν παρελθόν που συγκινεί. Οι άνθρωποι στις φωτογραφίες δεν είναι άγνωστοι αλλά όχι και πάντα γνωστοί.Έτσι ξετυλίγεται η ιστορία της Ραχήλ με αναφορές ονειρικές, γεμάτη αρχέτυπα και μαγεία. Μία λυρική ψυχανάλυση. Λίγο σαν γαλλική ταινία.
Από την Αρχή στο Τέλος
"Δεν του άρεσαν τα αεροπλάνα.
Σαν πούλμαν,
που δεν μπορείς ν'ανοίξεις τα παράθυρα
στριφογύριζε στη θέση του
λοιπόν και
κοίταζε τη φωτογραφία
γιατί του την είχε δώσει εκείνη"
Πριν φύγει από την Κλινική της Μνήμης ήθελε να τη βγάλει φωτογραφία
-Δεν βγαίνω καλή
-Κανένας δεν είναι κακός,
της είπε γελώντας
και άμα δεν θυμάσαι κιόλας,
είσαι ακόμα πιο καλή
οι κακές πράξεις έχουν διαγραφεί.
-Από πού, έχεις κανένα μπλοκάκι και τις καταγράφεις
όπως τις ιστορίες σου;
-Δεν τις γράφω
-Γιατί;
-Για να μπορώ να τις αλλάξω κάθε φορά
-Κλέβεις στην αφήγηση,
και πώς ξέρω ότι αυτά που μου λες είναι αληθινά;
-Δεν το ξέρεις, αλλά τι σημασία έχει,
Λεπτομέρειες που
στην πλοκή
θα ξεχαστούν
-Μη μου πεις ότι σε κόλλησα αμνησία.
-Κολλήσαμε υποθέτω.
Εγώ θυμάμαι, και ακόμα και το πιο μικρό
με συνοδεύει
για καιρό
εσύ δεν θυμάσα ούτε το Τώρα
το Εδώ.
-Θυμήθηκα ότι μου αρέσει να πετάω
-Εμένα να πατάω.
"Αν σε μια λογική έκφραση αντικατασταθούν το (συν +) με (επί •) και το (επί •) με (συν +) και το (μηδέν 0) με (ένα 1) και το (ένα 1) με (μηδέν 0) δημιουργείται η δυϊκή έκφραση, που ισχύει όπως και η αρχική."
-Να ξεκινήσουμε από την Αρχή;
-Τελειώνει το συμβόλαιο μου αυτές τις μέρες
και πρέπει να φύγω.
-Τότε να πάμε στο Τέλος
και του έδωσε την ασπρόμαυρη φωτογραφία.