Κεντρικές έννοιες του " 'Οταν (ξ)έχασα " είναι η απώλεια και η ανακάλυψη.
Μία γυναίκα, η Ραχήλ, ξυπνά σε δωμάτιο κλινικής και δεν θυμάται. Ο γιατρός της ονομάζεται Γουάιλντ. Αρχίζει ένα μεταξύ τους κυνήγι μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.Είναι το κυνήγι της αφήγησης, η πρώτη και η τελευταία ιστορία. Οι χαρακτήρες μου για να συνεχίσουν πρέπει να ανασαίνουν την πλοκή.Η ιστορία συνεχίζεται σπονδυλωτά, συνοδευόμενη από παλιές φωτογραφίες που έψαξα και βρήκα στα οικογενειακά αρχεία δικά μου και φίλων. Η φωτογραφία εδώ αποθεώνεται σαν παρελθόν που συγκινεί. Οι άνθρωποι στις φωτογραφίες δεν είναι άγνωστοι αλλά όχι και πάντα γνωστοί.Έτσι ξετυλίγεται η ιστορία της Ραχήλ με αναφορές ονειρικές, γεμάτη αρχέτυπα και μαγεία. Μία λυρική ψυχανάλυση.Λίγο σαν γαλλική ταινία.
Το Γλυκό Τίποτα
Ο γιατρός Γουάιλντ μπήκε στο αεροπλάνο,
και άνοιξε την Οδύσσεια.
Ραψωδία Ι
Σήμερα έφευγε.
Θυμήθηκε
στην κλινική
ήταν μία γυναίκα
η Ραχήλ που είχε πλήρη απώλεια μνήμης.
Eκείνος
κάθε τόσο ρωτούσε:
Την ζήτησε κανείς;
-Κανείς
απαντούσε η νοσοκόμα
στην υποδοχή
-Ο Κανένας με ζήτησε πάλι
του έλεγε γελώντας
θα πάμε να χορέψουμε
στο Πουθενά
και θα λέμε Τίποτα Γλυκά.
-Το Γλυκό Τίποτα είναι προτιμότερο
από το Βαρετό Παντού.
"Πρέπει να φύγω"
της είπε την τελευταία
ημέρα
-Καταλαβαίνω, όμως
να μου υποσχεθείς
κάτι.
-Αν είναι δυνατό φυσικά όμωςθα βρίσκομαι αλλού
-Μία μόνο ημέρα να ξυπνήσεις
και να είσαι ο Κανένας,
έτσι θα σε θυμηθώ
Ο Γουάιλντ έκανε νόημα ναι,
συμφωνώ
και έσκυψε το κεφάλι.
-Και θα είμαι
Παντού.