Ο Διευθυντής Σκηνής εισάγει τους θεατές στη μικρή του πόλη και τους κατοίκους της, καθώς ξημερώνει ένα πρωί του 2045.Ο κύριος Λεωνίδας φέρνει τις εφημερίδες.Ο Παναγιώτης Τριανταφύλλου μοιράζει το γάλα ο κυρ Μανώλης ανοίγει τα στόρια από το μπακάλικο, οι γειτονικές οικογένειες Παπαδόπουλου και Χρυσοβελόνη στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο.
Γενικά δεν συμβαίνει τίποτα περίεργο σ’ αυτήν την πόλη. Πρέπει να προσέξεις για να δεις.
Αλεξανδρούπολη, πώς να περιγράψεις μια πόλη ήσυχη, τυπική και καθημερινή. Ο καθένας νομίζω ζει τη δική του εκδοχή, έτσι και εγώ. ‘Ολοι κάτι κουβαλάμε μαζί μας κάθε σημείο έχει μια ιστορία, μια μνήμη, μια ιδέα. Στις μεγάλες και συχνές βόλτες μου σκοπός δεν είναι η φωτογραφία, μια μικρή όμως μηχανή είναι μια όμορφη συντροφιά. Οι βόλτες σχεδόν ίδιες, πάντα όμως κάτι μπορεί να τα ανατρέψει όλα, να γεννηθεί για λίγο ένας νέος αθέατος για τους πολλούς κόσμος και να σε ταξιδέψει, εκεί γίνεται και το κλικ, κάποιες φορές (ελάχιστες) αυτό το κλικ μπορεί να κουβαλάει και κάτι από αυτόν τον κόσμο που εξαφανίζεται με μιας.
Μια λέξη, που θα μπορούσε να βαδίσει μαζί σ΄αυτήν την βόλτα, είναι η λέξη Θάλασσα. Και μιλάω πάντα για την χειμωνιάτικη Θάλασσα, τις περισσότερες φορές είναι ο τρίτος της παρέας, και ο διάλογος είναι γεγονός, σε κάποιες φωτογραφίες μπορεί να μη φαίνεται αλλά υπάρχει παντού!
https://www.ifocus.gr/visual-stories/my-portfolio/2572-alexandros-parotidis#sigProIdfd4d775f35
https://www.ifocus.gr/visual-stories/my-portfolio/2572-alexandros-parotidis#sigProId31deca6911