Μια σειρά συντηρητικών συμβάσεων συνδέει την επαρχιακή ζωή,την κρατά σε μια φαινομενική, ικανή συνοχή. Οι συμβάσεις αυτές τηρούνται απαρέγκλιτα από την πλειοψηφία σχεδόν των κατοίκων που αποτελούν το δομικό πλειοψηφικό ιδεολογικό μέρος της χώρας.
Η πρώτη βασική σύμβαση είναι το δίπτυχο οικογένεια και θρησκεία.
Το δίπτυχο αυτό διαμορφώνει ήθη, έθιμα και συμπεριφορές.
Τα πρωινά της Κυριακής οι ''αξιοπρεπείς'' κύριοι και οι ''ενάρετες'' κυρίες πηγαίνουν για το καθιερωμένο εκκλησίασμα όπως επίσης φορώντας τα καλά τους παρακολουθούν πάσης φύσεως εορτές.
Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει και στην Αθήνα αλλά σε μικρότερο βαθμό, κυρίως στους ανθρώπους εκείνους που κουβαλάνε την επαρχία στην συνείδηση τους μόνο που εδώ αναγκαστικά χάνονται μέσα στην ανώνυμη πόλη των πολλών παραστάσεων και αντιθέσεων.
Ο ''καλός' 'οικογενειάρχης σαφώς διευκολύνεται στην επαρχία.
Η οικογένεια εδώ θυμίζει αρκετά το παλιό μοτίβο: ζευγάρι, εγγόνια, παππούς, γιαγιά ζουν ο ένας κοντά στον άλλο και αλληλοϋποστηρίζονται.
Κατά κανόνα η ελληνική επαρχία είναι πολύ συντηρητική. Κάτω από ένα καλά κρυμμένο προσωπείο της ευπρέπειας και του καθωσπρεπισμού κρύβει πολλά μυστικά και πλήθος κακοήθειες.
Η επαρχία την ημέρα φοράει το καλό της ρούχο, πάει για ψώνια ή για καφέ ή στο χωράφι, όλα την ημέρα φαντάζουν ηθικά, αποδεκτά και νόμιμα.
Την νύχτα φοράει άλλα ρούχα επίσης αποδεχτά αλλά τούτα στα κρυφά...
Όλοι το γνωρίζουν αλλά κανείς δεν μιλάει για αυτό….
Στην επαρχία είναι φυσιολογικό να υπάρχουν πολλά κομμωτήρια, καφέ, σχεδόν σε κάθε τετράγωνο υπάρχει και ένα από αυτά τα μαγαζιά αλλά δυστυχώς υπάρχουν ελάχιστοι υποβαθμισμένοι τις περισσότερες περιπτώσεις κινηματογράφοι και φυσικά απουσιάζουν οι χώροι για θεατρικές παραστάσεις ή τα πολυκέντρα πολιτισμού.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι σύλλογοι που παλεύουν για την πολιτιστική ζωή αλλά νομίζω ότι υπάρχει κάτι πιο βαθύ που δεν αλλάζει με πολιτιστικές εκδηλώσεις που μοιάζουν πιο πολύ με φολκλόρ και κοσμικά event.
Την επαρχία διαπνέει κάθετα και οριζόντια μια υποκουλτούρα αυτού που κάποιοι προικισμένοι καλλιτέχνες ή διανοούμενοι εύστοχα αναφέρουν σαν βλαχομπαρόκ (Τζίμης Πανούσης, Διονύσης Σαββόπουλος, ο Μάνος Χατζηδάκης, ο Βασίλης Ραφαηλίδης και άλλοι πολλοί) .
.
Ελληνική επαρχία εδώ που οι άνθρωποι θεωρούν σημαντικό το μαλλί και το νύχι, την εμφάνιση και το χρήμα σαν μέγιστη κοινωνική αξία.
Για να είσαι ''κάποιος'' στην ελληνική επαρχεία πρέπει να μπορείς να βγάζεις λεφτά με τη σέσουλα κάνοντας τα πάντα για αυτό...Γίνεσαι νταβατζής, πουλάς ναρκωτικά, πουλάς την παραλία σου για να γεμίσει ομπρέλες και ξαπλώστρες, πουλάς τα ποτάμια, τα βουνά, τη θάλασσα. Κάθε αξία εκμηδενίζεται. Σε τούτη την χώρα που πληγώνει.
https://www.ifocus.gr/visual-stories/alternative/2364-eparxia-maria-kanata?fbclid=IwAR2rP_6L3_-WmOhPL8v2QnnhFtOmQKAW4t3oHPA4W_veHKyxbsYGPWovous#sigProIde21fd55a48