There are situations that refuse to be photographed. But at other times nothing will stop me, because I know my pictures will not shout against anyone—only against time.
Γεννήθηκε στις 01 Αυγούστου του 1925 στη Σενιγκαλία της Ιταλίας.
Σε ηλικία μόλις 9 ετών πεθαίνει ο πατέρας του και η μητέρα του εργάζεται ως πλύστρα σε ένα γηροκομείο.
Το 1938 σε ηλικία μόλις 13 χρονών αφήνει το γυμνάσιο και ξεκινάει να καταλαβαίνει το ενδιαφέρον του για τη φωτογραφία ως εργαζόμενος σε τυπογραφείο. Το οποίο δυστυχώς κατά τη διάρκεια του πολέμου καταστρέφετε στο οποίο ξανά εργάζεται εφόσον το μαγαζί ξαναχτίστηκε.
Παράλληλα ο Giacomelli δημιουργούσε αφηρημένες συνθέσεις αντιλαμβανόμενος ότι μία ακόμα τέχνη τον κατακτούσε, η ζωγραφική.
Επίσης έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον με τη ποίηση αλλά και τους αγώνες ταχύτητας με αυτοκίνητα. Βάζοντας τέλος όμως σε αυτό του το πάθος μετά από ένα άσχημο ατύχημα που είχε το 1952.
Αγοράζοντας τη φωτογραφική του μηχανή κατάλαβε άμεσα τη σχέση που είχαν η νέα αυτή τέχνη με τη μεγάλη του αγάπη, τη ζωγραφική.
Ο ένας από τους λόγους που στράφηκε στη φωτογραφία είναι γιατί ήταν ένα πιο άμεσο μέσο. Η γενέτειρα περιοχή του έχοντας δεχτεί τρομερές καταστροφές λόγω του πολέμου θέλησε να επιδείξει το πλήγμα αυτό φωτογραφίζοντας τις αρρώστιες και τη φτώχια εδραιώνοντας ένα έντονο contrast ρυθμίζοντας τη ποσότητα του φωτός της εμφάνισης με διάφορες τεχνικές στο σκοτεινό θάλαμο, έχοντας ήδη αποκτήσει μεγάλη ικανότητα από μικρή ηλικία.
Μεγάλη του επιρροή ο σκηνοθέτης Ρομπέρτο Ροσελίνι και από το φωτογράφο Giuseppe Cavalli.
Ο Mario Giacomelli ένα χρονικό διάστημα ήταν βοηθός του Henri Cartier Bresson.
Scanno Boy
Το 1957 στη πόλη Scanno στην οποία κιόλας ήταν βοηθός του προαναφερθέντος φωτογράφου δημιουργεί και μία από τις πιο σπουδαίες του φωτογραφίες τη ’’ Scanno Boy ’’, κατά την οποία απεικονίζονται κάποιες μαυροφορεμένες γυναίκες και στο κέντρο ένα αγόρι με τα χέρια στις τσέπες, το οποίο κιόλας είναι το μόνο εστιασμένο. Για την ιστορία, το 2013 το αγόρι της φωτογραφίας ανακαλύφθηκε από την ανιψιά του φωτογράφου.
Από το 1961 έως το 1963 η καθολική εκκλησία του ανέθεσε να φωτογραφίσει τους τοπικούς ιερείς και το έργο αυτό το πήρε το όνομα ’’ No Hands Caress my Face – Pretini ’’, με χαρακτηριστικές εικόνες τους μαυροφορεμένους νέους ιερείς στο χιονισμένο τοπίο.
Από εκεί και πέρα μέχρι το 2000 όπου και πέθανε στη γενέτειρα του, δημιούργησε κάποιες επιτυχημένες σειρές με τοπία.
