Να βλέπω ηλιόλουστες στιγμές μέσα σε αυτόν τον άγριο καιρό….
Θέλω,
ένα παράθυρο σε κάθε σπίτι να μπαίνει το φως.
Να εισβάλλουν μέσα του ηλιαχτίδες.
Να λούσουν στο φως τ΄ άδεια δωμάτια.
Να δώσουν ένα χάδι στην ξεχασμένη καρέκλα.
Να φωτίσουν αμυδρά τα κάδρα.
Να λαμπυρίσουν οι σταγόνες των υδρατμών.
Να καθρεφτίσουν το φως παντού,
να καταλαγιάσει η θλίψη.
Άνοιξε τα παραθυρόφυλλα, φώναζε η θεία Κατίνα,
να μπει ο ήλιος μωρέ Αντωνιώ!
Θωρείς την σκόνη που χορεύει κει μέσα στην ηλιαχτίδα;
χαίρεται κι αυτή!
Αλήθεια,
Πόσες εικόνες ανύπαρκτες δεν πλάθουν οι σκιές;
Πόσα πρόσωπα ξένα, δε ξεπροβάλλουν;
Πόσους αγαπημένους δε φωτίζουν;
Πόσες μελλοντικές στιγμές δε δείχνουν;
Οι κουρτίνες στα παράθυρα, δεν αντιστέκονται στο φως.
Στο φως θέλω ν΄ ανήκω.
Να ξορκίσω το σκοτάδι.
Να μην ξεχαστώ.
Να βλέπω τον έξω κόσμο,
κι ας είμαι μέσα.
https://www.ifocus.gr/magazine/presentation/3035-ab-intus#sigProId71201e0108