Ο θάνατος αποκαλύπτεται ως αυτό που πραγματικά είναι: ένα σκάνδαλο, το οποίο καταλύει και την παραμικρή αξία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Αυτό που βλέπουμε σε μια φωτογραφία είναι το αποτέλεσμα ενός επιλεγμένου θανατικού. Ένα μνημόσυνο.
Ο φόβος του θανάτου είναι η Αποκοπή. Η Στιγμή.
Η ζωή επιζητά την Σύνδεση, την Σχέση των στιγμών, τον Αεί Λόγο, το Αιώνιο (Αεί Ον).
Αυτό που μας αρέσει λοιπόν σε μια εικόνα δεν είναι η στιγμή, η αποκοπή της, (αλλιώς κάθε στιγμή θα μας άρεσε) αλλά το νόημα της στιγμής, που μας παραπέμπει και μας συνδέει με την Αλήθεια (την μη λήθη), με το Αιώνιο.