Όταν απεικονίζουμε ένα δένδρο χρησιμοποιούμε ένα σημείο και για να καταστήσουμε συμβολικό το σημείο, χρειάζεται να του προσδώσουμε μια ορισμένη σημασία επί πλέον, πέραν του φυτικού οργανισμού. Στην παρούσα εικόνα εν προκειμένω, αυτό επιχειρείται μέσα από την τεχνική του φωτισμού ή της επεξεργασίας της εικόνας.
Εξακολουθεί να είναι ο εαυτός του, αλλά αποκτά επιπροσθέτως τον χαρακτήρα της παραπομπής σε κάτι άλλο.
Το αντικείμενο λοιπόν αυτό που αποτελεί μέρος των εμπειριών μας, γίνεται ένα αντικείμενο που αντιπροσωπεύει κάτι άλλο, πέρα από την αισθησιακή γνώση.
Παραπέμπει, ως μέρος κάποιου πράγματος που βρίσκεται αλλού και αναζητάει την ανασύνθεση ενός όλου, ως μια ορατή αναπαράσταση του Αόρατου.