Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι μια πολυσύνθετη πράξη του καλλιτέχνη και απεικονίζει τον τρόπο που «βλέπει».
Τις ανακαλύψεις του μας δείχνει, άλλοτε κοινές και άλλοτε σπάνιες. Το μέγεθος της πληροφορίας κάνει σημαντικό το έργο.
Πληροφορία είναι κάτι που υπάρχει και δεν μας είναι γνωστό (κάτι που δεν απαιτεί ανθρώπινη σημασιολογική αντιστοιχία).
Η τέχνη θέλει να επικοινωνεί. Και επικοινωνεί, μόνο όταν υπάρχει κοινός τόπος γνωστικού-αισθητικού περιεχομένου, θεατή και καλλιτέχνη. Μπορεί όμως και να μην επικοινωνεί, όπως συνέβαινε με όλες τις πρωτοπορίες. Αυτό συμβαίνει γιατί ο καλλιτέχνης είναι πιο μπροστά από την εποχή του και ενίοτε βουτάει πιο βαθιά στον ωκεανό της μακάριας συνειδητότητας και ανασύρει πιο σπάνια, σύνθετη και μυστική πληροφορία.
Ο κόσμος των μορφών και των φαινομένων είναι τα στοιχεία εκείνα, που ο καλλιτέχνης ανάλογα με το επίπεδο του, αναλαμβάνει με μοναδικό τρόπο να μετουσιώσει, με την τέχνη του, ώστε να μεταφέρει και να μας δείξει , το υλικό που ανέσυρε από τον κόσμο της έν-πνευσης, της πηγής της σκέψης δηλαδή, ψήγματα από τον κόσμο των μη μορφών και των μη φαινομένων.
Άρα το ζητούμενο σε έναν καλλιτέχνη είναι να εξασκηθεί σαν τον δύτη ελεύθερης κατάβασης, στην άπνοια, ώστε να μπορεί να κάνει μεγάλες βουτιές στον ωκεανό του Είναι και να μας μεταφέρει κάτι από την άβυσσο του, που ακόμη και αν δεν κατανοούμε την λειτουργία του, αυτό από μόνο του θα αστράφτει από τις ποιότητές που θα εκπέμπει στα μάτια μας, ώστε αργότερα να μπορέσουμε να τις αναγνωρίσουμε και μέσα στον δικό μας βυθό-εαυτό.
Ο καλλιτέχνης λοιπόν είναι ένας ασκητής, ένας μύστης τεχνικών, που με μοναδικό του σκοπό την αναζήτηση της ευδαιμονίας που οδηγεί στην αυτογνωσία, μας εκθέτει τα μυστηριακά αλιεύματα του βυθού του, που είναι ανάλογα με το επίπεδο του και το επίπεδο της ενασχόλησής του, με την τέχνη του.