Ο τόπος ο εσωτερικός μας ή ο εξωτερικός, είναι ένα ιερό, όπου δραματουργείται το μυστήριο της ζωής μας. Είναι οι μικρές μας πατρίδες. Είναι οικείοι χώροι που βιώνουμε, είναι το σκηνικό, το πλαίσιο που συντελείτε το θαύμα της ζωής. Οίκος-οικείος-οικογένεια-κάτοικος-οικολογία.
Ο τόπος ο εσωτερικός αναζητάει την ταυτότητά του, μέσα από τον εξωτερικό τόπο. Τα εσωτερικά βιώματα συμβαίνουν σε κάποιον εξωτερικό τόπο. Εκεί τα αναζητούμε κι έτσι σιγά σιγά αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε τον εσωτερικό μας τόπο.
Φωτογραφίζουμε τους οικείους, μα άγνωστους τόπους της ψυχής μας. Φωτογραφίζουμε τόπους όχι για να τους περιγράψουμε, αλλά για να σημάνουμε τον εσωτερικό εαυτό μας, για να απεικονίσουμε τις εσωτερικές μας πτυχές. Η φωτογραφική λήψη, αποκαλύπτει τις υποσυνείδητες οπτικές μας.
Οι φωτογραφικές εικόνες είναι το αποτέλεσμα μιας λειτουργίας, ενσυνείδητης και ασυνείδητης αποτύπωσης των φωτο-τόπων. Οι τόποι αυτοί δεν είναι όπως οι εξωτερικοί τόποι, αποτελούνται από μύχιες οπτικές, που αποτυπώνονται στις φωτογραφίες.
Γεννημένοι σε έναν κόσμο άγνωστο που προσπαθούμε να γνωρίσουμε, αναζητούμε την πληροφορία, που θα ερμηνεύσει τους βαθύτερους φόβους μας, τον βαθύ άγνωστο εαυτό.
Το βάθος είναι μέσα στο σκοτάδι, ποτέ δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις εκεί. Τα βάθη κρύβουν τους φόβους του άγνωστου. Το άγνωστο που θέλει να γίνει γνωστό. Η λύτρωση έρχεται με την ανάσυρσή του στο φως.
Η θέληση και η απόφαση της κατάδυσης θα μας χαρίσει ένα ταξίδι στην απόλυτη ησυχία, στο απέραντο της αιωνιότητας και στην γαλήνη.
Το σκοτάδι διαλύεται από το εσωτερικό φως της γνώσης. Το ταξίδι αυτό γίνεται πολύτιμο από το βίωμα. Η ζωή συμβαίνει σε κάποιο τόπο και βιώνεται με την δράση.
Από τον τόπο στον μη τόπο, από το υλικό στο πνευματικό, από το ρεαλιστικό στο σουρεαλιστικό.
Από τον Τόπο που διαμένω, συνθέτω έναν νέο Τόπο εσωτερικό. Φωτογραφίζω τα εσωτερικά μου Τοπία για να οδηγηθώ στην Ουτοπία, μένοντας ΑΤΟΠΟΣ .