Ο Αμερικανός φωτογράφος Walker Evans ( 3 Νοεμβρίου 1903- 10 Απριλίου 1975) αρχικά σπούδασε λογοτεχνία στο Παρίσι. Έτσι δεν είναι καθόλου περίεργο που όταν τον ρωτούσαν για τις καλλιτεχνικές επιρροές του δεν αναφερόταν σε φωτογράφους, αλλά στον Baudelaire, τον Flaubert και τον Stendhal. Εν τούτοις ήταν από τους πρώτους που κατανόησε το έργο του Eugene Atget και θαύμασε την ικανότητά του να υπερβαίνει τη περιγραφή. Έλεγε σχετικά: «Ας πάρουμε τον Atget, του οποίου το έργο γνωρίζω καλά. Στο έργο του αισθάνεσαι αυτό που μερικοί αποκαλούν ποίηση. Κι εγώ έτσι το λέω,αλλά μια καλύτερη λέξη είναι η υπέρβαση. Όταν ο Atget κάνει μια ρίζα δέντρου, υπερβαίνει το θέμα. Και, μα το Θεό, κάποιος άλλος δεν το κάνει». Ο Evans συλλέγει εικόνες της Αμερικής και δημιουργεί μια επική τοιχογραφία μιας χώρας και μιας εποχής που πληρώνει τις συνέπειες του οικονομικού κραχ του 1929. Αν και στο τέλος συνειδητοποιούμε πως απλά μιλά για τον ίδιο τον εαυτό του, επειδή ο κάθε μεγάλος καλλιτέχνης, άθελά του, μόνο για τον εαυτό του μπορεί να μιλήσει. Ο Evans, που κατά κάποιο τρόπο μπορεί να θεωρηθεί πνευματικός κληρονόμος και συνεχιστής του έργου του Atget, χρησιμοποιούσε και αυτός μεγάλη μηχανή και κατέγραφε κτίρια, προσόψεις καταστημάτων, άδειους δρόμους, αλλά και πρόσωπα με μια ματιά συγγενική με αυτή του Atget. Αλλά ενώ είναι τόσο περιγραφικός διαθέτει μια καταπληκτική ικανότητα δημιουργίας μη αντικειμενικής φωτογραφίας. Με τη θεματολογία του θέτει γοητευτικούς καλλιτεχνικούς προβληματισμούς τους οποίους ταυτόχρονα επιλύει μοναδικά με τον τρόπο που φωτογραφίζει. Αξιομνημόνευτες θα μείνουν στην ιστορία της φωτογραφίας οι εικόνες του που αποτυπώνουν τη γυαλιστερή επιφάνεια μιας λαμαρίνας ή διαφημιστικές ταμπέλες χωρίς κανένα «καλλιτεχνικό» ενδιαφέρον, στερημένες από τη διάσταση του βάθους, παραδομένες στις δυο διαστάσεις της «επίπεδης» φωτογραφίας. Σε μια εποχή που προβάλλονταν οι ομότεχνοί του οι οποίοι προσπαθούσαν με πολύ κλειστά διαφράγματα να μεγιστοποιήσουν το βάθος πεδίου και να προσδώσουν έτσι τη ψευδαίσθηση της τρίτης διάστασης, αλλά κυρίως να πολυτιμοποιήσουν τα αντικείμενα με τον τρόπο που τα φωτογράφιζαν, ο Evans είχε διαλέξει τον αντίθετο δρόμο εξυμνώντας τη «φτώχια» της φωτογραφίας. Δήλωνε άλλωστε ότι φωτογράφιζε εναντίον του έργου του Alfred Stieglitz, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αναγνώριζε την συνεισφορά του Stieglitz στην εξέλιξη της τέχνης της φωτογραφίας. Απλώς με αυτή τη δήλωση του υπογράμμιζε την αντίθεσή του και ταυτόχρονα τη δική του διαφορετική προσέγγιση στα αισθητικά προβλήματα καταγραφής. Έτσι, ακόμη και με αυτόν τον τρόπο, το έργο του Stieglitz ασκεί δημιουργική επιρροή στο έργο του Evans.
Ο ίδιος ζούσε φτωχικά και δούλευε ακαταπαυστα, αλλά κυρίως δημιουργώντας προσωπικό έργο, καθώς του ήταν αδύνατον να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις μιας παραγγελίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επαγγελματική απασχόληση του σαν μέλος της φωτογραφικής ομάδας που προσέλαβε ο Roy Stayker για λογαριασμό του F.S.A. (FarmSecurityAdministration). Ο σκοπός αυτής της ομάδας ήταν να φωτογραφίσει τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των φτωχών αγροτών, συνέπεια της οικονομικής καταστροφής του 1929, με τέτοιο τρόπο ώστε να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη και να βοηθήσει στην αναθέρμανση της οικονομίας. Ο Evans, αν και τυπικά κινήθηκε εντός των πλαισίων της παραγγελίας φωτογραφίζοντας ταλαιπωρημένους αγρότες στα φτωχικά σπίτια τους, κατάφερε να υπερβεί τη μιζέρια της καθημερινότητας τους αντιμετωπίζοντας μνημειακά τα ταπεινά έπιπλα και σκεύη των οικογενειών, ενώ τα πορτραίτα των ανθρώπων που φωτογράφιζε ξεχείλιζαν από ομορφιά και αξιοπρέπεια. Η διετής του απασχόληση στον F.S.A. έδωσε στον Evans την ευκαιρία να δημιουργήσει μερικές από τις πιο σημαντικές φωτογραφίες του, εν τούτοις δεν εμπόδισε τους προϊσταμένους του να τον απολύσουν, καθώς αυτές οι φωτογραφίες ήταν εντελώς ακατάλληλες για τον δικό τους προπαγανδιστικό σκοπό. Από τους υπολοίπους φωτογράφους της ομάδας, οι οποίοι επετέλεσαν άριστα το έργο τους, δεν έχει μείνει κανείς στην ιστορία της φωτογραφίας, εκτός από την Dorothea Lange, η οποία ήταν η επόμενη που απολύθηκε, για τους ίδιους λόγους κι αυτή.
Δείτε ένα αφιέρωμα στη ζωή & το έργο του