Ενθουσιάστηκε τόσο ο Man Ray (γεννημένος Emmanuel Radnitzky 27 Αυγούστου του 1890) το 1922, λίγο μετά τα πρώτα του πειράματα με φωτογραφία χωρίς κάμερα. Παραμένει πολύ γνωστός για αυτές τις εικόνες, που συνήθως ονομάζονται φωτογραφήματα, αλλά τις ονόμασε «ακτινογραφίες» σε έναν λογοπαίγνιο, συνδυασμό του δικού του ονόματος και της λέξης «φωτογραφία».
Οι καλλιτεχνικές απόπειρες του Man Ray ήρθαν μερικά χρόνια νωρίτερα, στο κίνημα Dada. Σημαδεμένοι από το τραύμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και την εμφάνιση μιας σύγχρονης κουλτούρας των μέσων - που αποτυπώνεται στις εξελίξεις των τεχνολογιών επικοινωνίας όπως το ραδιόφωνο και ο κινηματογράφος - οι καλλιτέχνες Dada μοιράστηκαν μια βαθιά απογοήτευση σχετικά με τους παραδοσιακούς τρόπους δημιουργίας τέχνης και συχνά στράφηκαν σε πειραματισμούς βασισμένους στην τύχη και στον αυθορμητισμό. Στο The Rope Dancer Accompanies Herself with Her Shadows (φωτό κάτω), ο Man Ray στήριξε τη μεγάλη σύνθεση με μπλοκ χρώματος στην τυχαία διάταξη αποκομμάτων έγχρωμου χαρτιού διάσπαρτα στο πάτωμα. Ο πίνακας δείχνει μια σειρά από ενδιαφέροντα που ο καλλιτέχνης θα κουβαλούσε στη φωτογραφική του δουλειά: αρνητικός χώρος και σκιές, τη μερική παράδοση των αποφάσεων σύνθεσης στο ατύχημα· και, με την ακριβή, σκληρή εφαρμογή του μη διαμορφωμένου χρώματος, την αφαίρεση στοιχείων με το χέρι του καλλιτέχνη.
Το 1922, έξι μήνες αφότου έφτασε στο Παρίσι από τη Νέα Υόρκη, ο Man Ray έκανε τις πρώτες του rayographs, “ακτινογραφίες”. Για να τα φτιάξει, τοποθέτησε αντικείμενα, υλικά και μερικές φορές μέρη του σώματός του ή ενός μοντέλου σε ένα φύλλο φωτοευαισθητοποιημένου χαρτιού και τα εξέθεσε στο φως, δημιουργώντας αρνητικές εικόνες. Αυτή η διαδικασία δεν ήταν καινούργια - φωτογραφικές εικόνες χωρίς κάμερα είχαν δημιουργηθεί από τη δεκαετία του 1830 - και ο πειραματισμός του με αυτήν συνέπεσε κατά προσέγγιση με παρόμοιες δοκιμές του Lázló Moholy-Nagy.
Όμως στα φωτογράμματά του, ο Man Ray αγκάλιασε τις δυνατότητες για παράλογους συνδυασμούς και τυχαίες διατάξεις αντικειμένων, δίνοντας έμφαση στην αφαίρεση των εικόνων που έγιναν με αυτόν τον τρόπο. Δημοσίευσε μια επιλογή από αυτές τις “ακτινογραφίες”—συμπεριλαμβανομένης μιας επικεντρωμένης γύρω από μια χτένα, μιας άλλης που περιείχε μια σπείρα από κομμένο χαρτί και μια τρίτη με το γαλλικό πρότυπο καμπύλης ενός αρχιτέκτονα στο πλάι—σε ένα χαρτοφυλάκιο με τίτλο Champs délicieux (φωτό πάνω) τον Δεκέμβριο του 1922, με μια εισαγωγή γραμμένη από τον αρχηγό του Νταντά Τριστάν Τζάρα. Το 1923, με την ταινία του Le Retour à la raison (Επιστροφή στη λογική) ( δείτε το βίντεο κάτω), επέκτεινε την τεχνική του "ακτινογράφου" σε κινούμενες εικόνες.
Την ίδια εποχή, τα πειράματα του Man Ray με τη φωτογραφία τον οδήγησαν στο κέντρο του αναδυόμενου σουρεαλιστικού κινήματος στο Παρίσι. Με επικεφαλής τον André Breton, ο σουρεαλισμός προσπάθησε να αποκαλύψει την παράξενη πορεία κάτω από γνωστές εμφανίσεις στην καθημερινή ζωή. Ο Man Ray αποδείχθηκε ότι ταίριαζε σε αυτό σε έργα όπως το Anatomies (φωτό κάτω), στα οποία, μέσω του καδραρίσματος και του γωνιακού φωτός, μεταμόρφωσε το λαιμό μιας γυναίκας σε μια άγνωστη, φαλλική μορφή. Συνέβαλε με φωτογραφίες στα τρία μεγάλα σουρεαλιστικά περιοδικά κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1920 και του 1930 και επίσης κατασκεύασε σουρεαλιστικά αντικείμενα όπως το Gift, στα οποία άλλαξε ένα οικιακό εργαλείο (ένα σίδερο) σε όργανο πιθανής βίας και το Indestructible Object (ή Object to Be Destroyed). ), ένας μετρονόμος με μια φωτογραφία ενός ματιού τοποθετημένη στον αιωρούμενο βραχίονά του, το οποίο καταστράφηκε και ξαναφτιάχτηκε πολλές φορές.
Δουλεύοντας σε μέσα και ιστορικά κινήματα, ο Man Ray ήταν αναπόσπαστο μέρος του εκθεσιακού προγράμματος του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης από νωρίς. Οι φωτογραφίες, οι πίνακες ζωγραφικής, τα σχέδια, τα γλυπτά, οι ταινίες, ακόμη και ένα σετ σκακιού συμπεριλήφθηκαν σε τρεις πρωτοπόρες εκθέσεις: Κυβισμός και Αφηρημένη Τέχνη (1936). Fantastic Art, Dada, Surrealism (1936–37), για το οποίο μια από τις "ακτινογραφίες" του χρησίμευσε ως εξώφυλλο του καταλόγου, Photography, 1839–1937 (φωτό κάτω). Το 1941, το Μουσείο επέκτεινε τη συλλογή του έργου του με ένα ιστορικό δώρο από τον James Thrall Soby, συγγραφέα, συλλέκτη και κριτικό (και διαχειριστή του MoMA) που είχε αποκτήσει, περίπου οκτώ χρόνια νωρίτερα, μια εκτεταμένη ομάδα από τις πιο σημαντικές φωτογραφίες του Man Ray, απευθείας από τον καλλιτέχνη. Μέσα σε αυτήν την ομάδα υπήρχαν 24 πρώτης γενιάς, άμεσες, μοναδικές "ακτινογραφίες" από τη δεκαετία του 1920 που μιλούν για τη φιλοδοξία του Man Ray, όπως έγραψε το 1921, «να κάνω τη φωτογραφία μου αυτόματη—να χρησιμοποιήσω τη φωτογραφική μηχανή μου όπως θα έκανα με μια γραφομηχανή»
Ανακαλύψτε 5 σημαντικούς σταθμούς τής πορείας του Αμερικανού καλλιτέχνη που πορεύτηκε μέσα στην τρέλα της δεκαετίας του '20, χέρι-χέρι με Ευρωπαίους καλλιτέχνες.
Η δεκαετία του 1920 αναφέρεται συχνά ως τα «τρελά» χρόνια. Αυτό το επίθετο δεν προέρχεται από το πουθενά, χαρακτηρίζει έναν εκκολαπτόμενο νέο κόσμο. Το τραύμα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο συνοδεύτηκε από έντονες στερήσεις, αρρώστιες και θάνατο. Είναι επίσης συνώνυμο με την καινοτομία, την επανάσταση και την έκρηξη των συνόρων. Αυτό το πλαίσιο και η ανακατανομή του πληθυσμού τροφοδοτεί ολόκληρη την καλλιτεχνική πρωτοπορία, από την οποία οι Ντανταϊστές και οι Σουρεαλιστές ήταν οι πιο “πεινασμένοι”. Ο Man Ray γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια από μια οικογένεια τεχνιτών κλωστοϋφαντουργίας στις 27 Αυγούστου 1890. Το πραγματικό του όνομα ήταν Emmanuel Radnitsky και έγινε πυλώνας της τέχνης του 20ού αιώνα.
Η ζωγραφική του βασισμένη στο κίνημα ντάντα δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη Νέα Υόρκη, αλλά μάλλον στο Παρίσι όπου ο καλλιτέχνης αφήνει τις βαλίτσες του για να εγκατασταθεί. Έγινε γρήγορα γνωστός και ανέβηκε στην καλλιτεχνική σκηνή του Παρισιού ως διάσημος φωτογράφος. Ο Man Ray χτίζει τις καλλιτεχνικές του ιδέες με τους σπουδαίους Παριζιάνους Νταντά και σουρεαλιστές. Οι σύντροφοί του είναι μεταξύ άλλων οι Picabia, Duchamp, Breton, Dali, Eluard και Tzara.
1.Η εμφάνιση του Man Ray
Το ψευδώνυμο Man Ray απαντά στην ανάγκη του για ενσωμάτωση σε ένα νέο και διαφορετικό περιβάλλον. Όταν η οικογένειά του έφτασε στην Αμερική, δραπέτευαν από τα εβραϊκά πογκρόμ που υποκινούσε ο Τσάρος Αλέξανδρος Γ' της Ρωσίας. Οι Radnitzkys έγιναν οι Rays κατά την άφιξή τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο νεαρός Εμμανουήλ ήξερε ότι ήθελε να γίνει καλλιτέχνης πριν ενηλικιωθεί. Φοίτησε στη σχολή Ferrer Center, ένα σύγχρονο ίδρυμα με πολιτικές και κοινωνικές απόψεις που τότε ήταν γνωστό ότι ήταν πολύ ελεύθερες. Εκεί, γνώρισε ποιητές και καλλιτέχνες όπως ο Adolf Wolff ή η Adone Lacroix (μέλλουσα σύζυγός του - Βελγίδα ποιήτρια- φωτό κάτω).
Το 1910-1911, σύχναζε στη γκαλερί 291, γνωστή ως "Little Galleries of the Photo-Secession”,του φίλου του Άλφρεντ Στίγκλιτς. Ο Man Ray ανακάλυψε τη σύγχρονη ζωγραφική τους. Η γκαλερί ήταν ιδιαίτερα γνωστή για την προώθηση καλλιτεχνών που δημιούργησαν μια γέφυρα μεταξύ της ευρωπαϊκής και της αμερικανικής τέχνης.
Αποφασισμένος να αφήσει το στίγμα του στον κόσμο της τέχνης, ο Emmanuel Radnitzky επέστρεψε στις Καλές Τέχνες της Νέας Υόρκης. Οι δάσκαλοί του, στενοχωρημένοι μπροστά στους πίνακές του, τον συμβούλεψαν να τα παρατήσει, θεωρώντας ότι δεν θα γίνει ποτέ ταλαντούχος καλλιτέχνης. Έξαλλος…έφυγε έξαλλος και άρχισε να ζωγραφίζει οτιδήποτε, οπουδήποτε. Ζωγράφισε τα όνειρά του, τις ιδέες και την εσωτερική του κατάσταση. Η τέχνη του νεαρού Νεοϋορκέζου καλλιτέχνη αναδείχθηκε μετά από αυτή του την απογοήτευση.
Η ζωγραφική δεν είναι ο μόνος καλλιτεχνικός του τομέας. Πολυτεχνίτης και γεμάτος ιδέες καλλιτέχνης. H συναρμολόγηση και η δημιουργία νέων αντικειμένων αντιπροσώπευαν ένα μεγάλο μέρος της τέχνης του. Το 1911, συνέλεξε δείγματα υφασμάτων που ανήκαν στο εργαστήριο των γονιών του για να δημιουργήσει μια αφηρημένη ταπετσαρία, το Tapestry (φωτό κάτω), φέρει την υπογραφή του για πρώτη φορά με το όνομα Man Ray. Ένας καλλιτέχνης γεννήθηκε επιτέλους.
Από την αρχή της καριέρας του, ο Man Ray συμβάδιζε με τους καλλιτέχνες του κινήματος Dada. Η ταπετσαρία είναι εξ ολοκλήρου κατασκευασμένη από καθημερινά αντικείμενα. Πήγε ακόμη πιο μακριά από τους κυβιστές που απλώς χρησιμοποιούσαν απλά πρόσθετα αντικείμενα για τους καμβάδες τους. Είναι ένα ολοκληρωμένο έργο που εκφράζει τη διαφωνία του με την ακαδημαϊκή παράδοση. Ο Man Ray ήθελε να ελευθερωθεί από αυτό που προϋπήρχε στην Τέχνη. Επρόκειτο να δημιουργηθεί μια εντελώς νέα αισθητική, την οποία ο Man Ray κατάλαβε πολύ γρήγορα.
«Δεν με ενδιαφέρει ένας όμορφος πίνακας, γιατί σε κάθε περίπτωση, οι Αρχαίοι έκαναν κάτι που δεν μπορούμε πλέον να πετύχουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε τώρα είναι να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Αυτό είναι το πολύτιμο».
2.Συνεργασία με τον Marcel Duchamp
Ο Man Ray παρήγαγε τέχνη εντελώς δανεισμένη από τον Ντανταϊσμό, τέχνη που δεν έχριζε αποδοχής, μέχρι τότε, από τους καλλιτέχνες των Ηνωμένεων Πολιτειών. Ο καλλιτέχνης δεν γνώρισε σχεδόν καμία επιτυχία με τους πίνακές του. Την ίδια περίοδο, ο αντιμιλιταριστής Marcel Duchamp, φεύγοντας από τον πόλεμο, βρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχοντας ήδη κάνει όνομα μέσω πολλών σκανδαλωδών έργων, όπως το Le nu descendant de l’escalier (Το γυμνό που κατεβαίνει μια σκάλα) το 1912, ο Duchamp ήταν πολύ γνωστός στον κόσμο της τέχνης.
Marcel Duchamp (interview, 1963)
Την άνοιξη του 1915, εκθέτοντας στη γκαλερί 291, γνώρισε τον Man Ray. Αμέσως δημιουργήθηκε μια στενή σχέση μεταξύ των δύο. Η καλλιτεχνική τους συνεργασία χαρακτηρίζεται από το χιούμορ και τον σαρκασμό τους. Ο Man Ray και ο Duchamp ήταν παθιασμένοι με την πιο εννοιολογική τέχνη, ήθελαν να αγκαλιάσουν το «πραγματικό» για να το μετατρέψουν σε τέχνη. Και οι δύο καλλιτέχνες είχαν τη θέληση να επαναπροσδιορίσουν τι είναι ένα έργο τέχνης και να κάνουν τις μεταφυσικές του πτυχές να έχουν απήχηση. Το έργο τέχνης δεν χρειαζόταν πλέον να είναι ένας απλός διδιάστατος χώρος, αλλά να είναι ό,τι θέλουν, όπως ένα ουρητήριο!
Όσο διάσημο και προκλητικό, το Dust είναι από τις πρώτες κοινές τους δουλειές. Στην πρώτη του θέαση - ανάγνωση, το έργο μοιάζει μπερδεμένο. Ο Duchamp και ο Man Ray μπερδεύουν τον θεατή αφήνοντάς τον σε αμφιβολία σχετικά με το θέμα: είναι πεδίο μάχης ή σκόνης; Είναι μακρινό πλάνο ή κοντινό πλάνο; Είναι τοπίο ή νεκρή φύση;
Man Ray et Marcel Duchamp, Dust, 1920
Κατά την επίσκεψη του Duchamp στο εργαστήριό του, ο Man Ray παρατήρησε τη σκόνη σε ένα χαραγμένο γυάλινο πιάτο. Τα μοτίβα που θυμίζουν χωράφια ή δρόμους από μια εναέρια λήψη αποτελούν, στην πραγματικότητα, μέρος του προπαρασκευαστικού σχεδίου για το έργο Le Grand Verre ( δείτε τη συνεντευξη του Duchamp σχετικά με το Le Grand Verre στο βίντεο παρακάτω)
Η φωτογραφία εμφανίζεται στο κοινό το 1922, σε μια λογοτεχνική κριτική συνοδευόμενη από ένα ποίημα-θρύλο που σκόπιμα σπέρνει αμφιβολίες:
Voici le domaine de Rrose Sélavy/Comme il est aride – comme il est fertile/Comme il est joyeux – comme il est triste ! Vue prize en aéroplane par Man Ray..
[Youtube}v=3x8m5JOsdU0{/Youtube}
Μόλις το 1934 οι καλλιτέχνες αποκάλυψαν το μυστικό, μετονομάζοντας το έργο σε Dust και υπογράφοντας και τα δύο ονόματά τους. Η ίδια αίσθηση χιούμορ αυτών των δύο καλλιτεχνών μπορεί να βρίσκεται στην αρχή του έργου.
Πίσω από αυτή την ανάγνωση, εμφανίζεται μια δεύτερη. Η φωτογραφία στα χέρια του Man Ray δεν είναι πλέον ένα μέσο αποτύπωσης της αισθητικής, αλλά ένα άνοιγμα σε μια νέα ομορφιά. Είναι μια πρόσκληση να προχωρήσουμε πέρα από αυτό που ήδη γνωρίζουμε. Ο Man Ray του δίνει άλλο νόημα, άλλο ορισμό. Αυτός ακριβώς ο τρόπος χρήσης της φωτογραφίας επέτρεψε στους ιστορικούς τέχνης να καταλάβουν πώς αυτή η τόσο αντικειμενική τεχνική έσφυζε από ευαισθησία. Η φωτογραφία των σουρεαλιστών ήταν μια σημαντική πρόοδος στην τέχνη και η καλλιτεχνική αναγνώριση αυτής του καλλιτεχνικού ρεύματος μετατράπηκε σε ευχαρίστηση και όνειρα.
Η Rrose Sélavy ήταν το γυναικείο alter ego που δημιουργήθηκε από τους δύο καλλιτέχνες για τον Duchamp. Κάτω από αυτό το χιουμοριστικό πατρώνυμο, (Rrose Sélavy, Eros, c’est la vie, Eros is life), ο Γάλλος καλλιτέχνης έγραψε πολλά έργα βασισμένα σε λογοπαίγνια και λογοπαίγνια. Επιπλέον, αυτός ο χαρακτήρας δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο από τον Duchamp αλλά και από άλλους καλλιτέχνες, όπως τον Robert Desnos. Αυτή η δημιουργία έφερε στο φως ολόκληρο το πνεύμα του Παρισιού, αυτή την αναβράζουσα τέχνη που περνούσε από καλλιτέχνη σε καλλιτέχνη. Και είναι σε αυτό το Παρίσι που ο Duchamp παρουσιάζει τον Man Ray.
3.Το Παρίσι και οι σουρεαλιστές
Ως ο μοναδικός εκπρόσωπος του κινήματος Νταντά στη Νέα Υόρκη, ο Ντυσάν είπε στον Μαν Ρέι ότι έπρεπε να φύγει από την αμερικανική πόλη και να έρθει στο Παρίσι. Φτάνει στις 14 Ιουλίου 1921 στη γαλλική πρωτεύουσα και μένει έκθαμβος από την ευφορία που επικρατεί εκεί. Τη δεκαετία του ‘20, το Παρίσι πανηγυρίζει και παραμένει έτσι με αυτή την ατμόσφαιρα για μερικά χρόνια ακόμα. Ο Ντυσάν πήγε τον νεαρό Αμερικανό κατευθείαν στο διάσημο καφέ Certa, όπου συναντιούνται όλοι οι καλλιτέχνες. Ο Man Ray βρέθηκε ανάμεσα στον André Breton, τον Louis Aragon, τον Paul Éluard και τον Philippe Soupault, χωρίς να ξέρει πώς να μιλήσει γαλλικά. Όλοι αποκομμένοι από το κίνημα Νταντά, διαμόρφωσαν τον σουρεαλισμό.
Paul Eluard & Andre Breton by Man Ray
Αυτό το νέο άνοιγμα της τέχνης προέρχεται από τη λογοτεχνία. Η παριζιάνικη πρωτοπορία βασίστηκε σε αυτή την ομάδα μελετητών που ήταν ερωτευμένοι με τον λυρισμό και που έγραψαν το επίσημο μανιφέστο του σουρεαλισμού το 1924. Όλα τα είδη καλλιτεχνών εντάχθηκαν στο κίνημα, από ζωγράφους και γλύπτες μέχρι κινηματογραφιστές, εικονογράφους και φωτογράφους. Δεν καθορίζονται πλέον από την τεχνική ή το μέσο τους.
Η δημιουργία του σουρεαλισμού οδήγησε σε πολλές συνεργασίες μεταξύ καλλιτεχνών, αλλά και με χορηγούς και συλλέκτες. Ο Man Ray πειραματίστηκε ακόμη και με τον κινηματογράφο από το 1924 έως το 1929 με μια φιλμογραφία τεσσάρων ταινιών μικρού μήκους. Ήταν ένας άλλος τρόπος για να μπορεί να κατευθύνει πλαστική αισθητική έρευνα στη φωτογραφία και να μπορεί να μελετά την κίνηση. Οι παραγωγές του, κυρίως πειραματικές, δεν είχαν πραγματική επιτυχία και γρήγορα εγκατέλειψε αυτή την πρακτική.
Ωστόσο, είναι περισσότερο στη βιβλιογραφία που οι συνεργασίες είναι πιο πολλές. Ποιητές και ζωγράφοι συνεργάστηκαν σε περιοδικά και μυθιστορήματα. Με τον Eluard, ο Man Ray έγινε ο εικονογράφος για το Les Mains Libres, που δημοσιεύτηκε το 1937. Η υλοποίηση αυτού του έργου βασίζεται στην αυτόματη γραφή και σχέδιο των δύο καλλιτεχνών. Τόσο ο Man Ray όσο και ο Eluard αφοσιώθηκαν στις δύο ασκήσεις, για να μπορέσουν να επιλέξουν. Στη συνέχεια, η συλλογή ποιημάτων του Eluard έρχεται να εικονογραφήσει τα σχέδια του Man Ray. Στόχος ήταν ο αναγνώστης να έχει μια αληθινή εμπειρία σουρεαλιστικής σκέψης.
4.Ζωγράφος ή Φωτογράφος
Απογοητευμένος από τις φωτογραφίες των έργων του κατά τη διάρκεια εκθέσεων, ο Man Ray αποφάσισε να το κάνει μόνος του για τις γκαλερί. Από εκεί και πέρα, οι εκπρόσωποι της αγοράς τέχνης συνειδητοποίησαν ότι ο Man Ray είχε πραγματικό μάτι για τη λεπτομέρεια, γεγονός που αύξησε τις παραγγελίες. Αυτή η δουλειά, που δεν έχει ακόμη πλήρως ενσωματωθεί στην τέχνη, ήταν η πηγή των χρημάτων του. Γνωστός αλλά αποτυχημένος, τα έργα του δεν πουλήθηκαν. Πολύ γρήγορα ο καλλιτέχνης κατάλαβε ότι μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτή την τεχνική διαφορετικά. Η φωτογραφία δεν χρειάζεται να έχει μια ακρίβεια στην αισθητική. Το 1920, είχε μια ιδέα: να φωτογραφίζει τσαλακωμένα σεντόνια….
Le temps est bon
Ο Man Ray κατά τη διάρκεια της καριέρας του εκφράζεται και δημιουργεί έργα, συνεχώς, πατώντας και στις δύο τέχνες, υποδηλώνοντας ότι και οι δύο ήταν εξίσου σημαντικές. Η φωτογραφία, από καλλιτεχνική άποψη, ήταν ένας τρόπος να εκφράσει αυτό που δεν μπορεί σε έναν πίνακα και το αντίστροφο. Επιπλέον, ο Man Ray δεν σταμάτησε ποτέ να ζωγραφίζει και πάντα είχε μια βαθιά επιθυμία να ενταχθεί στην ιστορία της τέχνης μέσω της ζωγραφικής. Το Le temps est bon (Ο χρόνος είναι καλός) για τον Αμερικανό ζωγράφο είναι ένα από τα πιο όμορφα αριστουργήματά του
Η φωτογραφία έγινε τελικά μια τεχνική που κατέκτησε απόλυτα, δίνοντάς του τη δυνατότητα να δημιουργεί και να κατασκευάζει εικόνες. Μεταξύ των σουρεαλιστών, ήταν βασικά ο επίσημος φωτογράφος, που τραβούσε πορτρέτα των φίλων του και έγινε πραγματικός δημιουργός εικόνων.
Henri Cartier-Bresson French artist Marcel Duchamp and US artist Man Ray, at Man Ray's home. Paris, France. 1968. © Henri Cartier-Bresson | Magnum Photos
5.Αισθησιασμός και Θηλυκότητα
Ο Man Ray λάτρευε να ζωγραφίζει το γυναικείο σώμα. Οι γυναίκες ήταν πάντα παρούσες στη δουλειά του αλλά και στην ύπαρξή του. Η καλλιτεχνική και η ερωτική του ζωή είναι σχεδόν αδύνατο να διαχωριστεί, καθώς και οι δύο είναι πηγές δημιουργίας. Υπήρχε μια ουσιαστική αλληλεπίδραση με τα μοντέλα του. Κάποιες ήταν μούσες, όπως η Kiki de Montparnasse, η Nush Eluard, η Juliet Browner… Άλλες ήταν συνάδελφοι καλλιτέχνες και ερωμένες όπως η Lee Miller και η Dora Maar (φωτό κάτω).
Κάθε σχέση του έφερνε μια νέα πηγή έμπνευσης και μια διαφορετική άποψη.
Lee Miller & Man Ray
Γνωρίζοντας καλά τον ονειρικό σουρεαλισμό του René Magritte ή του Joan Miró, ο Man Ray κατευθύνθηκε ιδιαίτερα στην απελευθέρωση του ασυνείδητου με μια πολύ φροϋδική άποψη. Εκθέτει τον αισθησιασμό και την έκφραση της ανθρώπινης επιθυμίας. Η φωτογραφία του επέτρεψε να επαναπροσδιορίσει το γυναικείο σώμα και να υπερβεί το κλασικό όραμα. Ο Man Ray έδωσε μια σύγχρονη αντίληψη για αυτό και ήθελε να κάνει το ζωντανό ορατό. Μετέτρεψε τα μοντέλα του σε συνθέσεις, αναμόρφωσε το φως, τις σκιές, τα χρώματα ακόμα και το κάδρο του. Απλά ή επιδεικτικά, ο καλλιτέχνης ανέδειξε τον αισθησιασμό ενός σώματος, μιας χειρονομίας, ενός βλέμματος.
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά δεν εκτέθηκαν, την περίοδο που εργάσθηκε ως φωτογράφος μόδας, λόγω έλλειψης οικονομικών μέσων. Έτσι, για αρκετά χρόνια, ο Man Ray συνεργάστηκε με σπουδαίους couturiers όπως οι Poiret, Chanel, καθώς και περιοδικά μόδας όπως το Vanity Fair, η Vogue και το Harper’s Bazaar.
Ο Man Ray, ένας καινοτόμος καλλιτέχνης…
Εν κατακλείδι, ο Man Ray ήταν ένας βαθιά καινοτόμος καλλιτέχνης που ήθελε διακαώς να φέρει επανάσταση στην τέχνη. Αγκυροβολημένος στο ντάντα και στη συνέχεια βαθιά πιστός στον σουρεαλισμό, ο Αμερικανός φωτογράφος και ζωγράφος έθρεψε την τέχνη του και από τα δύο κινήματα. Οι δημιουργίες του απηχούν την εσωτερική του κατάσταση, τα έργα του γίνονται κάθαρση. Απεικόνιζε τι είδε, τι σκέφτηκε και τι επιθυμούσε.
Ο Man Ray και οι φίλοι του καλλιτέχνες έφεραν, χωρίς αμφιβολία, νέα πνοή στο Παρίσι, απελευθερώνοντας την τέχνη από τα παραδοσιακά της δεσμά.
Πηγές: Moma & Artsper.com