Masters of Photography: Manuel Alvarez Bravo

I just get the will to do it. I don't plan a photograph in advance I work by impulse. No philosophy. No ideas. Not by the head but by the eyes. Eventually inspiration comes-instinct is the same as inspiration, and eventually it comes.

Γεννημένος στην Πόλη του Μεξικού, ο Manuel Alvarez Bravo εργάστηκε στο υπουργείο Οικονομικών του Μεξικού και σπούδασε λογοτεχνία πριν εισέλθει στην Ακαδημία Bellas Artes de San Carlos το 1918. Αγόρασε την πρώτη του κάμερα το 1924 και το 1927 συναντήθηκε με την Tina Modotti που τον ενθάρρυνε στο έργο του και τον προέτρεψε να στείλει ένα χαρτοφυλάκιο των εκτυπώσεών του στον Edward Weston για επανεξέταση. Η Modotti τον παρουσίασε στους Μεξικανούς ζωγράφους Diego Rivera, David Siqueiros και José Orozco το 1930 και με την ενθάρρυνση τη δική της και του Weston, ο Alvarez Bravo στράφηκε στη φωτογραφία επισήμως και με πλήρη απασχόληση από το 1931 και μετά.

Το 1938 συναντήθηκε με τον André Breton, ο οποίος τον μύησε στην αισθητική τού υπερρεαλισμού και τον συμπεριέλαβε σε μια έκθεση σουρεαλισμού στην πόλη του Μεξικού εκείνη τη χρονιά. Από το 1939 έως το 1942, ο Alvarez Bravo διαχειριζόταν ένα εργαστήριο φωτογραφίας στην πόλη του Μεξικού συνεχίζοντας παράλληλα την παραγωγή προσωπικών έργων, τα οποία εκτέθηκαν στο Instituto Nacional de Bellas Artes της πόλης του Μεξικού, στο Μουσείο της τέχνης Moderne de la Ville de Paris, στο International Center of Phototgraphy (ICP) και αλλού. Ο Alvarez Bravo ίδρυσε το Fondo Editorial de la Plástica Mexicana το 1959 για να προωθήσει και να εκδώσει αυτόχθονες μεξικανικές τέχνες και άνοιξε το Μουσείο Μεξικανικής Φωτογραφίας το 1986. Το έργο του έχει αναγνωριστεί με πολλές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων η υποτροφία Guggenheim το 1975, το βραβείο Lifetime Achievement από την Ένωση Καλλιτεχνών το 1996 και το βραβείο Infinity Master of Photography το 1987.

Αν και το έργο του συνδέεται συχνά με το σουρεαλισμό, ο Alvarez Bravo δεν ήταν μέλος του κινήματος. Η φωτογραφία του είναι βαθιά ριζωμένη στην αυτόχθονη κουλτούρα του Μεξικού και η γνώση του για τη σουρεαλιστική αισθητική έχει χρησιμεύσει κυρίως για να ενισχύσει την εξερεύνηση του θανάτου, της γης και της βίας που χαρακτηρίζουν τον τόπο του.