Ο Αχιλλέας είναι καλλιτέχνης φωτογράφος και video/artist που ζει και εργάζεται στη Σουηδία. Φωτογραφίζει, γράφει μουσική, κάνει διαλογισμό και τάι τσι. Είναι, επίσης, δάσκαλος φωτογραφίας και ένας άνθρωπος ο οποίος αναζητά την εσωτερική ειρήνη. Φωτογραφίζοντας αναζητά και βρίσκει τον εαυτό του μέσα από από αυτή την υπέροχη τέχνη. Του αρέσει φωτογραφίζοντας ν ανακαλύπτει νόημα σε κάθε τι ασήμαντο. Είναι ένας μελετητής της φωτογραφίας και παρατηρητής του κόσμου, εκεί κινείται και συναντά τον εαυτό του...

Ποια είναι η στιγμή που συναντιέσαι με τη φωτογραφία. Πότε λες ναι, αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου.

Τη φωτογραφία τη συνάντησα πρώτη φορά μέσα σ΄ενα σκοτεινό θάλαμο. Όταν είδα την εικόνα να φανερώνεται σταδιακά μεσα στη λεκάνη του εμφανιστή, μαγεύτηκα. Απο τότε ή φωτογραφία μπήκε στη ζωή μου. Έγινε διασκέδαση κι έγινε σπουδή. Έγινε διαλογισμός και στοχασμός. Έγινε κάτι σαν ανάσα. Δεν ζω για εκείνη, μα ούτε και ζώ εξαιτίας της. Ζω απλά μ’ εκείνη.

Γιατί έφυγες από την Ελλάδα; Tι είναι αυτό, αν είναι, το ενοχλητικό το δυσβάσταχτο (αν είναι), που σε οδηγεί σε μία χώρα του βορρά;

Από την Ελλάδα έφυγα πολλές φορές. Αρχικά το 1980. ‘Εζησα στην σοσιαλιστική τότε Πράγα για 5 περίπου χρόνια. Εκεί γνώρισα την καλλιτεχνική φωτογραφία, για την οποία αρνήθηκα τις σπουδές μου στο Χημικό τμήμα του Πολυτεχνείου της Πράγας. Την πρώτη μου Σχολή τη FAMU, όπου και έμαθα όλες τις βασικές αρχές της φωτογραφίας, έπρεπε να την αποχωριστώ στο πρώτο έτος για πολιτικούς λόγους.

Επέστρεψα βραχυπρόθεσμα για να φύγω και πάλι για Γερμανία αυτή τη φορά, όπου αποφοίτησα απο τη Σχολή Καλων Τεχνων του Βερολίνου το 1991. Επιστρέφοντας στην Ελλαδα λίγο μετά την πτώση του ”τείχους”, βρέθηκα να διδάσκω μέσα στην τότε κεντρική φωλιά της Φωτογραφίας, στο ΤΕΙ, στη FOCUS, στον Δήμο της Παιανίας και στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Έτσι είχα την τύχη να δω τη δημιουργική φλόγα των Ελλήνων, αλλά και ταυτόχρονα να έρθω σ’ επαφή με ένα υποβαθμισμένο σύστημα, το οποίο το είδα συχνά σε διάφορους τομείς να καταρέει. Δεν μπόρεσα να συμβιβαστώ με την τότε επικρατούσα κατάσταση, που αν και μπορεί κανείς να τη χαρακτηρίσει σαν πολύ καλύτερη απο τη σημερινή, δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τις προσδοκίες μου.

Δεν μου ήταν δύσκολο να φύγω γιατί δέν έφυγα υπό πίεση, αλλά έχοντας γνώση του τι θα ήθελα πραγματικά να κάνω. Στη Σουηδία δεν είχα βρεθεί ποτέ πρίν. Επέλεξα μια χώρα της Σκανδιναβίας γιατί ήθελα να δώ πως λειτουργεί ένας πολιτισμός διαφορετικά θεμελιωμένος απ΄ότι ήξερα. Τώρα πλέον ήδη ξέρω ότι λειτουργεί καλύτερα απ’ ό,τι έχω δεί μέχρι σήμερα.

Πώς ξεχωρίζεις μια φωτογραφία αν είναι καλή ή κακή, σωστή ή λάθος...πού είναι το σωστό, και πώς γίνεται η ανάγνωση μίας φωτογραφίας.

Αυτή είναι μια ερώτηση που για να την απαντήσει κανείς θα χρειαζόταν να γράψει βιβλίο. Ο θεατής της φωτογραφίας είναι πάντα αντιμέτωπος μ΄ένα συνοθύλευμα πληροφοριών διαφορετικών τύπων. Όπως και να ’χει το πιο απλό που θα μπορούσα ν΄ απαντήσω είναι ότι τη φωτογραφία που μου αρέσει την ξεχωρίζω αρχικά διαισθητικά. Διαπιστώνω μέσα στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων που ασχολούμαι τόσο δημιουργικά, όσο και θεωρητικά ότι αυτο που πρώτα απ’ όλα με αγγίζει σε μια φωτογραφία, είναι το βίωμα το οποίο εκείνη μεταφέρει. Ανεξάρτητα από το είδος στο οποίο εκείνη εντάσσεται, είτε δηλαδή είναι ρεπορτάζ δρόμου, φωτογραφία τοπίου, σκηνοθετημένη φωτογραφία ή αναμνηστική φωτογραφία, είναι κάτι που κάνει την κάνει να ξεχωρίζει, κι αυτό έχω την εντύπωση ότι δεν είναι άλλο από την ένταση του βιώματος του φωτογράφου που μαγικά περνάει και ριζώνει πίσω από την εικόνα. Όταν το βίωμα γίνεται αισθητό, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για μια ολοκληρωμένη εικόνα. Μια εικόνα που πληροφορεί. Για την αναγνώριση των πηγών της πληροφορίας που με αγγίζει, αρχίζω, εφόσον γνωρίζω την μέθοδο και το επιθυμώ, μια περαιτέρω σημειολογική και φιλοσοφική ανάλυση.

Τι εννοείς όταν λες βίωμα;

Το βίωμα είναι κάτι εντελώς απτό, αλλά και αυστηρά υποκειμενικό. Γι' αυτο το λογο θα το κατέτασσα στους κόλπους του μυστικού. Δε γίνεται κατανοητό μόνο μέσα από λόγια. Είναι η συσσωρευμένη ποσότητα της ποιότητας του παρόντος και είναι ατομική. Ένας άνθρωπος φωτογράφος έχει τη δυνατότητα να δεί, να επιλέξει και να απομνημονεύσει. Ρίχνει ματιές ταυτόχρονα στον μέσα και στον έξω κόσμο και τις ματιές αυτές τις εισπράττει αυτοματικοποιημένα με τη μορφή εικόνας. Μεσ΄απ’ αυτή τη διαδικασία γνωρίζει όλο και καλύτερα τόσο τη φωτογραφική μηχανή και τους χειρισμούς της, όσο και τον εαυτό του. Αρχίζει να αρθρώνει οπτικό λόγο. Όταν γνωρίζει λοιπόν κανείς να χρησιμοποιεί τη μηχανή του για έναν λόγο που εκείνος θεωρεί σημαντικό, τότε αρχίζει να λευτερώνεται και να ανακαλύπτει μέσα απο το φακό, τον εαυτό του. Ανεξάρτητα από το αν αρέσκεται κανείς σε περίπλοκες τεχνικές ή σε αυτοματισμούς, το αποτέλεσμα που επιζητά έχει σχέση με το κατά πόσο κατάφερε να δεί και να οπτικοποιήσει το βίωμα του, ή την σκέψη του. Το βίωμα γίνεται αισθητό σαν ζεστασιά, ενώ η σκέψη σαν κρύο.

Αν θα ήθελες να βοηθήσεις έναν νέο φωτογραφο να "ξεμπλοκάρει" να απελευθερωθεί τι θα τον συμβούλευες;

Να βλεπει και να μαθαινει, αλλα προπαντως να μη παψει ποτε να κανει. Να αφηνεται να γνωρισει τις δυνατοτητες του αυθόρμητα, αλλα και να παρατηρει με αυτοκριτικη διάθεση τα αποτελεσματα του. Να γινεται μ' αυτο τον τρόπο πιο σαφής ώς προς αυτό που τον απασχολεί και θελει να επικοινωνήσει...

Αν κάποιος θελει να δει φωτογραφίες σου ή να επικοινώνησει μαζί σου, πώς θα μπορούσε;

Στο σάιτ εδώ   http://anikon.org μπορεί κανείς να βρει φωτογραφίες μου, αν θελήσει κάποιος να επικοινωνήσει μαζί μου το μέιλ μου είναι το Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Επίσης, μπορεί να με "συναντήσει" στο κανάλι που έχω εδώ https://www.youtube.com/user/AchillesN και να ακούσει και τη μουσική που γράφω και συνθέτω https://soundcloud.com/achillesn & https://www.youtube.com/user/AchillesN

Στα σόσιαλ θα με βρει εδώ, https://www.facebook.com/achilles.nasios?fref=ts

Το τελευταίο βίντεο που ανάρτησες το όνομασες GEOGRAFIES  (το link εδώ),και έντυσες με εικόνες σου τη μουσική τού Moby, πώς προεκυψε αυτή η ιδέα;

Από τη στιγμή που ο Moby έδωσε τη μουσική του ”Long Ambients” ελευθέρως δικαιωμάτων, γεννήθηκε για μένα μια νέα δυνατότητα καλλιτεχνικής συνεργασίας δίχως όρους. Ακολουθώντας την ατμοσφαιρικότητα των αέναων ήχων των συνθέσεων του, άρχισα να οραματίζομαι, ή καλύτερα, να επιστρέφω πίσω σε στιγμές που ήδη είχα βιώσει, για να γλυτώσω απ’ την ανία καθώς παθητικά, πετούσα σαν πουλί, τόσες φορές και πάλι και ξανά, πάνω από την Ευρώπη. Η μόνη μου δυνατότητα απόδρασης, κλεφτές ματιές απο ψηλά στον κόσμο όπου σαν άνθρωπος ανήκω. Στην εικόνα της γής, όπως συνήθισα να απολαμβάνω σε αυτό το αέναο αποδημητικό μου ταξίδι.

Μέσα από την κάμερα οι ματιές έγιναν μνήμες ορατές. Χωνεύτηκαν σαν φως στις δυο διαστάσεις και πέρασαν σαν φυλαχτά σε μια άλλη διάσταση του χρόνου.

Φευγαλέα αγκαλιάστηκαν με τη μουσική και μέσα από το αθώο βλέμμα της έκπληξης που πάντοτε το εδώ και το τώρα απλόχερα προσφέρει, έγιναν εναύσματα για ένα ταξίδι σ’ εναν κόσμο απόλυτα προσωπικό. Έναν κόσμο απροκάλυπτα εσωτερικό, που έχει τον πόθο να βιώσει την ειρήνη.

Εύχομαι οι εικόνες αυτές όχι μόνο να ταιριάζουν, αλλά πολύ περισσότερο, να ξυπνούν τη μουσική και την ποίηση, όπως σ’ εμένα, μέσα σ΄όλους μας, ή έστω σε όλους όσους αισθάνονται κάτι τέτοιο αναγκαίο. 

Ο Αχιλλέας Νάσιος σπούδασε εικαστική φωτογραφία στη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου, συνέχισε μεταπτυχιακά στις Ψηφιακές Μορφές Τέχνης της ΑΣΚΤ Αθηνών και εξειδίκευση στην βιντεοτέχνη στην Βασιλική Σχολή Καλών Τεχνών της Στοκχόλμης.

Δίδαξε στο τμήμα Φωτογραφίας του ΤΕΙ Αθηνών επι 12 έτη και για δύο έτη στη Σχολή Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Από το 2007 ζεί και εργάζεται στη Στοκχόλμη ως καλλιτέχνης, διδάσκοντας παράλληλα εικαστική φωτογραφία και νέα μέσα σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες.

Εκθέτει έργα του σε γκαλερί και Μουσεία απο το 1986. Το 2001 επιλέχθηκε ανάμεσα στους βασικούς εκπροσώπους της τότε Σύγχρονης Ελληνικής φωτογραφίας.

Το 2006 κέρδισε το πρώτο βραβείο στον τομέα της βιντεοτέχνης, στο παγκόσμιο φεστιβάλ κινηματογράφου της Κύπρου.

Το 2016 επιλέχθηκε απο το "Kunsthall Charlotenborg" ανάμεσα στους 100 εκπροσώπους της Ευρωπαικής Σύγχρονης Τέχνης

web: anikon.org