-Η φωτογραφία σίγουρα με έχει αλλάξει. Ήμουν ένα ντροπαλό άτομο και η φωτογραφία με βοήθησε να υπερκεράσω τις ντροπές μου και μου έδωσε το διαβατήριο να βγω έξω στον κόσμο και να μιλήσω στον καθένα. Για μένα οι σχέσεις που έχω δημιουργήσει βγάζοντας φωτογραφίες, είναι πολύ πιο σημαντικές από τις φωτογραφίες καθαυτές. Greek Version

 Με αφορμή την έκθεση φωτογραφια σας στη Μυτιλήνη, το νησί το οποίο κατάγεστε, θα ήθελα να μου πείτε λίγα λόγια γι αυτή την έκθεση;

Δουλεύω σε αυτό το φωτογραφικό project από το 2007, καθώς έρχομαι στη Μυτιλήνη κάθε χρόνο για να δω τους συγγενείς μου αλλά και να φωτογραφίσω. Οι εικόνες αυτές εκφράζουν την εμπειρία μου στην Ελλάδα ως Ελληνοαμερικάνα. Είμαι Ελληνίδα αλλά είμαι και Αμερικάνα. Είναι περίπλοκο. Το project αυτό καλείται ZOI(ΖΩΗ) και αυτές οι φωτογραφίες θα συμπεριληφθούν σε ένα βιβλίο που θα εκδοθεί τα επόμενα δύο χρόνια.

Ποια είναι η δική σας ιστοριά όσον αφορά στη φωτογραφία;

Απέκτησα την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή στα 12 μου χρόνια από τους νονούς μου. Η γιαγιά μου Ουρανία, που είχε γεννηθεί στη Μυτιλήνη, πάντα μας έπαιρνε φωτογραφίες με τη Kodak μήχανή της. Τώρα καταλαβαίνω πόσο επιρροή είχε αυτό σε εμένα. Η γιαγιά φυσικά δεν είχε καθόλου φωτογραφίες τής μητέρας της ή φωτογραφίες από την Ελλάδα απ’όπου είχε φύγει σαν παιδί.

Ήρθα πρώτη φορά στην Ελλάδα στα 17 μου χρόνια και είδα τα πρόσωπα των δικών μου ανθρώπων, φωτογραφίζοντας τους με την instamatic κάμερα μου. Ξεκινώντας από εκεί, πήρα μαθήματα και απέκτησα BFA in Photography από το San Francisco Art Institute. Στις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Boston University πήγα στο Μεξικό σε αναζήτηση της καθημερινής ζωής των ανθρώπων στα χωριά. Είχα επισκεφτεί τα χωριά των προγόνων μου, είχα ακούσει πολλές ιστορίες για τη ζωή στο χωριό και ήθελα να ζήσω και εγώ την εμπειρία αυτή και να την καταγράψω φωτογραφικά. Οι εμπειρίες τής γιαγιάς μου ενεργοποίησαν αυτή μου την ανάγκη να καταλάβω τη ζωή σε αγροτικές περιοχές, και αυτή η ανάγκη εκφράστηκε και στο βιβλίο μου AL SOL: Photographs from Mexico, Cameroon and Nicaragua, University of Maine Press, 2008.

Αφού εκδόθηκε το βιβλίο μου αποφάσισα να επανασυνδεθώ με τις ελληνικές μου ρίζες και επισκέφτηκα τα ξαδέλφια μου στη Μυτιλήνη. Ξεκίνησα να δίνω σεμινάρια στα Χανιά τής Κρήτης από το 2008 μέσα από το «Maine Media Workshops», και από τότε τα συνεχίζω κάθε χρόνο.

Θα μπορούσε να πει κανείς πως τα τελευταία δέκα χρόνια που επισκέπτεστε την Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα τη Μυτιλήνη και την Κρήτη καταγράφοντας με το φακό σας καθημερινές στιγμές απλών ανθρώπων, μάς έρχεται στο μυαλό το Greek portfolio του Κωνσταντίνου Μάνου, υπάρχει κάποια σύνδεση, κάποια επιρροή ;

Ο Κώστας Μάνος ήταν ο μέντορας μου αλλά σε αντίθεση με τον Κώστα γνωρίζω όλους τούς ανθρώπους στις φωτογραφίες μου. Επιστρέφω στους ίδιους ανθρώπους και στα ίδια μέρη κάθε χρόνο. Δεν είμαι μια φωτογράφος δρόμου αλλά ο Κώστας με δίδαξε και εξακολουθεί να με διδάσκει μέχρι τώρα. Είμαστε φίλοι για 30 χρόνια και άσκησε πολύ μεγάλη επιρροή σε εμένα και στην καριέρα μου

 Θα θέλατε να αναφερθείτε στη μεταξύ σας σχέση; Πότε ήρθατε σε επαφή και πώς ήταν σαν δάσκαλος;

Παρακολούθησα ένα σεμινάριο τού Κώστα, την εποχή εκείνη δούλευα ως φωτογράφος στη διαφήμιση και στο editorial και όταν άρχισα να δουλεύω στο project μου στο Μεξικό χρειαζόμουν βοήθεια και καθοδήγηση. Μετά το σεμινάριο, ο Κώστας αποφάσισε να γίνει ο Μέντορας μου και να με βοηθήσει να μάθω να βλέπω και να κάνω δυνατές εικόνες. Ήταν και είναι ο μέντορας μου και στενός μου φίλος. Και οι δύο ζούσαμε στη Βοστώνη, είμαστε και οι δύο Έλληνες, ήταν και είναι ακόμα πολύ γενναιόδωρος σε εμένα και του χρωστάω πολλά.

Σε αυτή τη φωτογραφία, από την έκθεσή της στη Μυτιλήνη,  η Στέλλα είναι με τη Ρούλα, το κοριτσάκι που είναι ακριβώς πίσω τους στη φωτογραφία. Φωτογραφία © Elias Marcou

Διδάσκετε φωτογραφία σε πανεπιστήμια στην Αμερική, πού βρίσκεται αυτή τη στιγμη η φωτογραφία στην Αμερική; Ποιες είναι οι τάσεις; Υπάρχουν ομοιότητες ή διαφορές με εμάς εδώ;

Διδάσκω φωτογραφία στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης στο Lesley University College of Art και στο Design in Cambridge MA. Διδάσκω κλασική/αναλογική φωτογραφία με φίλμ αλλά και ψηφιακή, βίντεο και documentary photography. Επιπλέον διδάσκω σε σεμινάρια με σπουδαστές από όλον τον κόσμο τάξεις στην Αβάνα στην Κούβα, στην Οαξάκα στο Μεξικό αλλά και στα Χανιά της Κρήτης,

Όλοι είναι φωτογράφοι σήμερα στην Αμερική. Από τους αυτοχαρακτηριζόμενους artists που χρησιμοποιούν μεγάλου και μεσαίου φορμά μηχανές με φιλμ, ψηφιακές μηχανές, iPhones, video και φυσικά όλοι στα social media, ιδιαίτερα στο Instagram όπου βλέπω πολύ ωραίες δουλειές. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά σπουδαία ταλέντα στην Ελλάδα, γνωρίζω αρκετούς ταλαντούχους Έλληνες φωτογράφους όπως ο Χάρης Παναγιωτακόπουλος, η Εύα Βουτσάκη, η Γεωργία Ματσαμάκη και ο Χαράλαμπος Κυδωνάκης (Dirty Harry) όλοι από την Κρήτη και επίσης αγαπώ τις εικόνες του Σταύρου Σταματίου που του είχατε κάνει και αφιέρωμα στο iFocus.

Παρόλαυτα πιστεύω ότι η τάση στην τέχνη σήμερα στις ΗΠΑ είναι η conceptual φωτογραφία και είναι λιγότερο το ενδιαφέρον σήμερα στη φωτογραφία δρόμου και στην αυστηρά documentary photography. Ωστόσο, υπάρχουν καλλιτέχνες όπως ο φωτογράφος του Magnum, Alec Soth, που έχει εμπνευστεί από τον Walker Evans, ο οποίος έκανε το βιβλίο "Sleeping by the Missisipi” και γνώρισε ευρεία αποδοχή από τον κόσμο της τέχνης.

Τι γνώμη έχετε για τη φωτογραφία και τη χρήση της στα σόσιαλ μίντια βοηθά ή αποπροσανατολίζει τον καλλιτέχνη ή ακόμα και τον φιλότεχνο η τόσο συχνή έκθεση;

Πιστεύω ότι τα social media είναι πολύ σημαντικά αλλά πρέπει να χρησιμοποιoύνται με φειδώ. Δεν κοιτώ selfies και απορρίπτω αυτές τις φωτογραφίες και αυτούς τους φωτογράφους. Υπάρχει πολύ σημαντική δουλειά που παρουσιάζεται στο Instagram, προσπαθώ να παρακολουθώ τους φωτογράφους που «χειρίζονται» με προσοχή τη δουλειά που ανεβάζουν, που προσέχουν ποιες φωτογραφίες ανεβάζουν, εάν ταιριάζουν μεταξύ τους κλπ. Χρησιμοποιώ το Intagram για να προωθήσω τις δουλειές των μαθητών μου στα σεμινάρια μου. Την περασμένη χρονιά προσκλήθηκα από το @lensculture στο Instagram για να προβάλω κάποιες εικόνες και το χρησιμοποίησα για να δείξω τη δουλειά των σπουδαστών μου από το σεμινάριο μας. Αυτή τη χρονιά προσκλήθηκα από το @everydayeverywhere που είναι επίσης πολύ καλό. Υπάρχουν τόσα ωραία sites για να διαλέξεις να δεις φωτογραφίες καθημερινά!

Θα θέλατε να μας δώσετε δυο τρία τιπς για νέους εκολαπτόμενους φωτογράφους; Τι πρέπει να προσέξουν και πώς πρεπει να προωθούν τη δουλειά τους.

Προτείνω στους νέους φωτογράφους να κρατήσουν την καθημερινή τους δουλειά και να κάνουν εικόνες επειδή αυτό αγαπάνε. Δεν υπάρχουν πλέον λεφτά στη φωτογραφία όπως υπήρχαν παλιότερα, όταν εγώ ξεκίναγα. Θα τους πρότεινα να παρακολουθούν τους μεγάλους φωτογράφους, να προσέχουν τους λογαριασμούς τους στο Instagram και να διαλέξουν ένα επιλεγμένο γκρουπ ανθρώπων, που παρακολουθούν τη δουλειά τους. Πρέπει να συνεχίσουν να κάνουν εικόνες εάν αυτό είναι αυτό που πραγματικά θέλουν . Γιατί όχι; Αλλά να μην περιμένουν να κάνουν λεφτά από αυτό. Καν’το επειδή το αγαπάς.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας όσον αφορά στη φωτογραφία; έχετε σκεφτεί να εκδόσετε ένα φωτογραφικό λεύκωμα με τη δουλειά σας από την Ελλλαδα; ίσως και μια έκθεση στην Αμερική, πιστεύετε πώς θα ενδιέφερε τους Αμερικανούς; ή τελικα είναι όλα θέμα επικοινωνίας και marketing;

Σκοπεύω να εκδώσω τις φωτογραφίες μου από την Ελλάδα φέτος ή του χρόνου. Πρέπει τώρα να διαλέξω τις εικόνες και θα προσπαθήσω να «προπουλήσω» το βιβλίο. Το Instagram και το Facebook είναι καλοί τρόποι για να επικοινωνείς τη δουλειά σου, το marketing είναι πολύ δύσκολο. Φέτος θα εκθέσω τμήμα τής δουλειάς μου στην Leica Galery στη Βοστώνη και τον επόμενο χρόνο σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ. Αλλά οι εκθέσεις είναι ακριβές και εγώ προτιμώ να ταξιδεύω, να φωτογραφίζω, να γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους και να επισκέπτομαι τους φίλους μου σε μέρη που έχω ήδη φωτογραφίσει.

Θα ήθελα να μου πείτε το σημαίνει για εσάς μέχρι τώρα η φωτογραφία και κατά πόσο έχει αλλάξει εσάς σαν άνθρωπο.

Η φωτογραφία σίγουρα με έχει αλλάξει. Ήμουν ένα ντροπαλό άτομο και η φωτογραφία με βοήθησε να υπερκεράσω τις ντροπές μου και μου έδωσε το διαβατήριο να βγω έξω στον κόσμο και να μιλήσω στον καθένα. Για μένα οι σχέσεις που έχω δημιουργήσει βγάζοντας φωτογραφίες, είναι πολύ πιο σημαντικές από τις φωτογραφίες καθαυτές.

Αν σάς ζητούσα να μου δώσετε σε μια φωτογραφία την Ελλάδα ποια φωτογρσφία θα ήταν αυτή;

Η φωτογραφία μια γιαγιάς με την ρόμπα της. Όταν σκέφτομαι την Ελλάδα σκέφτομαι τις γιαγιάδες μου.

Πού θα μπορούσαμε να δούμε τη δουλειά σας;

Μπορείτε να δείτε τη δουλειά μου στην ιστοσελίδα μου www.stellajohnson.com και στο Instagram https://www.instagram.com/stellajohnson/

Photo credit: Dominic Chavez

Bio: Stella Johnson is a photographer and educator known for her passionate and honest documentary projects. She received a Core Fulbright Scholar Grant to photograph in Mexico in 2003, and Fulbright Senior Specialist grants to teach in Mexico in 2006 and in Colombia in 2018. The University of Maine Press published her monograph, Al Sol: Photographs from Mexico, Cameroon and Nicaragua in 2008. Johnson’s photographs have been widely exhibited in the United States and internationally.

A dedicated educator, Johnson holds teaching positions at Boston University and Lesley University College of Art and Design. She also teaches workshops in Greece, Cuba, and Mexico. She was a 2013 finalist for the Massachusetts Cultural Council Artist Fellowship, Photolucida Critical Mass Top 50, and a nominee for the Boston Foundation’s Brother Thomas Fellowship. Johnson’s work has received numerous honors including a New England Foundation for the Arts Cultural Collaborative Artist-in-Residence Grant and Julia Margaret Cameron Award.

Johnson holds a BFA from The San Francisco Art Institute and an MS in Journalism from Boston University. Her work is held in public collections including The DeCordova Museum and Sculpture Park, The Haggerty Museum of Art, The Museum of Fine Arts, Houston, The Portland Museum of Art, and The Southeast Museum of Photography, among others.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•