Ένα πορτρέτο από τον Irving Penn του μεγαλόσωμου εξερευνητή της Αρκτικής, Peter Freuchen, και της κομψής συζύγου του, Dagmar ως αποχαιρετιστήριο του χειμώνα.
Η Rachel Syme, αρθρογράφος στο περιοδικό “The New Yorker”, μας μιλάει για την συγκεκριμένη φωτογραφία, την οποία έχει συσχετίσει με την εποχή του χειμώνα:
“Κάθε χρόνο περίπου αυτή την εποχή, όταν ο αέρας στη Νέα Υόρκη γίνεται τόσο κρύος που η άκρη της μύτης μου αρχίζει να καίει και οι κάλτσες μου είναι πάντα λίγο υγρές, τα δάχτυλά μου με οδηγούν να πληκτρολογήσω "Freuchen and Dagmar" στην αναζήτηση εικόνων στο Google.
Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε συνάντησα για πρώτη φορά τη φωτογραφία που εμφανίζεται, ένα πορτρέτο του Irving Penn, από το 1947, του Δανού εξερευνητή Peter Freuchen και της τρίτης συζύγου του, μιας εικονογράφου μόδας της Vogue ονόματι Dagmar Cohn (αργότερα, Dagmar Freuchen-Gale). Ξέρω όμως ότι έχω πάρει μεγάλη χαρά από την vintage εικόνα όλα αυτά τα χρόνια. Για ένα πράγμα, δείτε τις αναλογίες! Είναι τόσο μεγαλόσωμος, στριμωγμένος με ένα κολοσσιαίο παλτό από πολική αρκούδα, και εκείνη είναι τόσο μικροσκοπική, με το μαύρο κοστούμι και τις πέρλες της, που η μοναδική της υπερβολή (καπέλο με φιόγκο και δίχτυ, η τάση του millinry εκείνη την εποχή) κρύβεται σε σύγκριση με το επιβλητικό παρουσιαστικό του άντρα της. Και μετά είναι οι εκφράσεις τους. Δική του: σκληρή και εκφοβιστική, σαν να κοιτάζει κατάματα ένα αρπακτικό που σκοπεύει να το χτυπήσει. Δική της: αυτάρεσκη, ταπεινή, σχεδόν βαριεστημένη.
Αυτή είναι σκαρφαλωμένη, μάλλον άβολα, σε ένα μεγάλο μπόγο από φθαρμένο ύφασμα (ένα μοτίβο Penn), ενώ εκείνος απλώνεται σε όλο το κάδρο, προχωρώντας με το ένα πόδι σαν να είναι έτοιμος να χωθεί μέσα από το φακό. Οι δυο τους δεν αγγίζονται. Εάν κόψετε τη φωτογραφία κάθετα στη μέση, μπορεί να νομίζετε ότι ήταν σε διαφορετικά δωμάτια, διαφορετικές εποχές ή ακόμα και διαφορετικούς αιώνες. Όλα αυτά κάνουν τη φωτογραφία του Penn την αγαπημένη μου χειμωνιάτικη εικόνα, αλλά και μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες γάμου.
Πρόσφατα, μίλησα με την Alexandra Dennett, την υπεύθυνη διαχείρισης κληρονομιάς για το Ίδρυμα Irving Penn, η οποία λειτουργεί ως ένα είδος εσωτερικής ερευνήτριας για το ίδρυμα. Μου είπε ότι η φωτογραφία «Peter and Dagmar Freuchen» ήταν μέρος μιας σειράς πορτρέτων που ο Penn πραγματοποίησε μεταξύ 1947 και 1948, σε συνεργασία με τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Vogue. Ζητήθηκε από τον Penn να συλλάβει φωτογραφικά τα πολιτιστικά φώτα της εποχής. Χρησιμοποίησε το ίδιο αυστηρό στυλ για όλα τα θέματά του, φωτογραφίζοντάς τα με μια σειρά από φώτα που ερχόταν από μια κατεύθυνση σε ακατέργαστα, ημιτελή στούντιο με καλώδια να περνούν στο πάτωμα. Συχνά φωτογράφισε πορτραίτα όπου τα εικονιζόμενα άτομα στέκονταν σε γωνίες φτιαγμένες από ξύλα ή κάθονταν σε ένα ανάχωμα από μάλλινο χαλί ή σε μια μεταλλική πτυσσόμενη καρέκλα. Όπως έγραψε η ιστορικός Maria Morris Hambourg, σε έναν κατάλογο του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης, τα «υπαρξιακά πορτρέτα» του Penn προορίζονταν να είναι τρομακτικά και βάναυσα, τόσο για τον φωτογραφιζόμενο όσο και για τον θεατή. «Η απόλυτη απίθανη εμφάνιση μιας διασημότητας στριμωγμένης σε έναν τόσο απαράδεκτο χώρο κάνει κάποιον να αναρωτιέται τι ήταν αυτό που οδηγούσε τον Penn», γράφει η Hambourg, «πέρα από την ανάγκη να δημιουργηθεί μια εκ των προτέρων ένταση στους εικονιζόμενους».”