Πρόκειται για μια «στοιχειωμένη» εικόνα. Μένει στο μυαλό εν μέρει λόγω των ερωτήσεων που θέτει: Γιατί είναι η γυναίκα στο νερό; Γιατί φοράει βραδινό φόρεμα; Γιατί είναι σε εκείνη την ημι-άκαμπτη στάση; Με την πρώτη ματιά μπορεί να νομίζεις ότι είναι νεκρή, αλλά αυτή η πόζα με τα τεντωμένα χέρια δείχνει ότι δεν είναι. Υπάρχει μια κάπως απειλητική, προειδοποιητική ερμηνεία στην εικόνα, λόγω των σκιερών μαύρων, των λευκών και των γκρι τόνων, καθώς και του σκοτεινού βυθού από κάτω της που φαίνεται έτοιμος να την παρασύρει. Είδα για πρώτη φορά αυτήν την εικόνα στο εξώφυλλο του jazz άλμπουμ των Bill Evans/Jim Hall από το 1962 με τίτλο Undercurrent.
Ο τίτλος (undercurrent = ρεύμα κάτω από την επιφάνεια) προσθέτει ένα ακόμα στοιχείο στο μυστήριο και το σκοτάδι της εικόνας – πρόκειται να την τραβήξει ένα ρεύμα στο βυθό;
Ωστόσο, δεν μου φαίνεται ιδιαίτερα φοβισμένη ή αγχωμένη, κάτι που μετριάζει το συμβολισμό και προσθέτει περισσότερο βάθος (δεν προορίζεται για λογοπαίγνια) στην ιστορία που θα μπορούσαμε να φτιάξουμε στο μυαλό μας με αφορμή τη φωτογραφία αυτή.
Στην πραγματικότητα, η φωτογραφία τραβήχτηκε από την φωτογράφο Toni Frissell το 1947 στο τουριστικό “Weeki Wachee Springs" στη Φλόριντα, ως μέρος μιας σειράς φωτογραφιών μόδας. Σύμφωνα με τον ιστότοπο δημοπρασιών Christie's, μια εκτύπωση πωλήθηκε (δεν έχει δοθεί ημερομηνία πώλησης) για 12.500 λίρες Αγγλίας (περίπου 18.000 $) και δόθηκε η λεζάντα "Όνειρο θερινής νύχτας", αν και συνηθέστερα αναφέρεται ως "Weeki Wachee Springs, Φλόριντα, 1947 ".
Η φωτογραφία αυτή δημοσιεύτηκε σε editorial μόδας στο Harper's Bazaar, τεύχος Δεκεμβρίου 1947. Ο ρομαντισμός και το μυστήριο αποτελούν μέρος της γοητείας του "Weeki Wachee Spring, Florida (1947)". Μοιάζει σαν η φωτογράφος να έχει επηρεαστεί από την ιστορία της Οφηλίας και να δημιούργησε την συγκεκριμένη εικόνα.
Η γνώση της προέλευσης της φωτογραφίας είναι λίγο απογοητευτική, καθώς αφαιρεί ένα μέρος του μυστηρίου (τραβήχτηκε σε τουριστικό αξιοθέατο!). Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι ένα σπουδαίο έργο τέχνης και έχω ένα διαφορετικό είδος προσκόλλησης σε αυτό γνωρίζοντας τις συνθήκες.
Το αρχικό εξώφυλλο του άλμπουμ ήταν μόνο η εικόνα, με το οπισθόφυλλο να ονομάζει τους καλλιτέχνες και τον τίτλο με κυματοειδή γραμματοσειρά σε υδαρές φόντο. Μια πολύ αποτελεσματική προσέγγιση, με το εξώφυλλο χωρίς ταυτοποίηση πληροφοριών που κάνουν το άλμπουμ πιο ενδιαφέρον για τον αγοραστή.
Αλλά το έπος του «Weeki Wachi Springs, Florida, 1947» δεν τελείωσε εδώ. Επειδή η Frissell, πολύ πριν από το θάνατό της, εγκατέλειψε τα πνευματικά δικαιώματα σε αυτήν και σε πολλές άλλες φωτογραφίες της, η εικόνα χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές χωρίς ειδική άδεια. Ως αποτέλεσμα, άλλοι μουσικοί να την έχουν εκμεταλλευτεί για να εικονογραφήσουν τα εξώφυλλα του άλμπουμ τους στα χρόνια μετά το Undercurrent.
Λοιπόν, πώς ακούγεται η μουσική στην ηχογράφηση που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά την εμβληματική εικόνα της Frissell; Λοιπόν, είναι καθαρόαιμη jazz. Ο Evans (πιάνο) και ο Hall (κιθάρα) θεωρήθηκαν βιρτουόζοι ο καθένας στο μουσικό του όργανο και είναι θρύλοι στον κόσμο της jazz. Δεν είναι ένα άλμπουμ που ακούω πολύ, κυρίως γιατί θα ήθελα η μουσική να ακούγεται σαν το συγκεκριμένο εξώφυλλο (οι τίτλοι τραγουδιών όπως "Skating in Central Park" και "Darn That Dream" δεν βοηθούν ). Για να είμαστε δίκαιοι, θα ήταν δύσκολο για οποιονδήποτε να μεταφράσει μια τέτοια εικόνα σε ήχο. Για να μην απαξιώσω τη μουσική, καθώς μου αρέσει από μόνη της και είναι εξαίσια, αλλά αναρωτιέμαι αν θα ήταν τόσο δημοφιλές το άλμπουμ με ένα λιγότερο αξέχαστο εξώφυλλο;
Romance and mystery are part of the allure of Toni Frisell's "Weeki Wachee Spring, Florida (1947)". This photo has an ethereal quality that hints at a larger story. Hang this on your wall for some intrigue.
Πηγές: