Ακόμα κι αν μπορούσε να δει η γυναίκα, στην φωτογραφία-ορόσημο (1916) του Paul Strand, πιθανόν να μην είχε καταλάβει ότι φωτογραφιζόταν.
Ο Strand ήθελε να «πιάσει» τους ανθρώπους όπως ήταν, όχι όπως αυτοί παρουσιάζουν πως είναι, γι’ αυτό και όταν κατέγραψε μετανάστες στο Lower East Side της Νέας Υόρκης, χρησιμοποίησε έναν ειδικό φακό που του επέτρεπε να φωτογραφίζει σε μία κατεύθυνση ενώ η μεγάλου μεγέθους μηχανή του ήταν στραμμένη σε άλλη κατεύθυνση.
Το αποτέλεσμα δείχνει αυθόρμητο κι ειλικρινές, μια ριζοσπαστική απομάκρυνση από την περίοδο των επίσημων πορτραίτων σε στιλιζαρισμένες πόζες. Η φωτογραφία του Strand με την τυφλή γυναίκα, η οποία πουλούσε εφημερίδες στους δρόμους, είναι άδολη, με το πρόσωπο της γυναίκας μακριά από την κάμερα.
Αλλά το έργο του Strand προσέφερε περισσότερα από μια τολμηρή ματιά τη στιγμή που στο έθνος γινόταν μια ανακατανομή από ένα μεγάλο κύμα μεταναστών, στις αρχές του εικοστού αιώνα. Απεικονίζοντας πρόσωπα χωρίς να το γνωρίζουν – ή να συναινούν – και χρησιμοποιώντας τις εικόνες τους για να προωθήσει την κοινωνική ευαισθητοποίηση, ο Strand βοήθησε να ανοίξει ο δρόμος για μια νέα μορφή τέχνης ντοκουμέντου: την φωτογραφία δρόμου.