Σε αυτήν την φωτογραφία, που εκτέθηκε στο «Salon de l'Escalier» στο Παρίσι το 1928, και στο «Film und Foto» στην Στουτγκάρδη τον επόμενο χρόνο, ο André Kertész δείχνει ότι η ομορφιά βρίσκεται στην απλότητα. Είναι μια καλή ευκαιρία για διαλογισμό πάνω στην δυνατή σύνθεση και στα στοιχεία που την αποτελούν.
Χρησιμοποίησε ένα δυνατό φως για να φωτίσει το θέμα της φωτογραφίας του – ένα απλό πιρούνι – και να δημιουργήσει δραματικές σκιές. Η σύνθεση είναι εντελώς αφηρημένη, ωστόσο η ταυτότητα του θέματος δεν είναι κρυμμένη, αλλά στην πραγματικότητα τονίζεται. Το θέμα πιθανόν είναι βαρετό και συνηθισμένο, αλλά αυτό ευνοεί να μην αποσπάται η προσοχή του θεατή από το αντικείμενο.
Το πιρούνι παρουσιάζεται ως κάτι όμορφο, δεν είναι απλά ένα σκεύος, αλλά ένα αντικείμενο με δυνατότητα μεταμόρφωσης μέσω της φωτογραφικής αφαίρεσης. Πρόκειται για μια φωτογραφία μανιφέστο μινιμαλισμού, στερεότητας, σύνθεσης, η θέαση της οποίας σε κρατάει μακριά από το χάος και την αταξία της καθημερινότητας.
Η Susan Sontag έφτασε στο σημείο να περιγράψει τη φωτογραφία αυτή (όπως και τη φωτογραφία του Kertész «Η πίπα και τα γυαλιά του Modrian») ως "φτερό των παθών" με τον τρόπο που η εικόνα "ανυψώνει φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες σε ποιήματα διαλογισμού". Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία εμφανίστηκε σε μια διαφήμιση για τον οίκο αργυροχρυσοχοΐας Bruckmann-Bestecke.