Ο René Burri, φωτογράφος του πρακτορείου Magnum, το 1960 βρέθηκε στη Νότια Αμερική κάνοντας λήψεις στους δρόμους, στα πλαίσια μιας αποστολής για το περιοδικό Praline. Εκείνη την περίοδο είχε ξεκινήσει να πειραματίζεται με τη γεωμετρία στις φωτογραφίες του. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία – «Άνθρωποι στην ταράτσα» – επεκτείνεται πέρα από αυτό που συμβαίνει στον τελευταίο όροφο, και δείχνει να περικλείει τα εκατομμύρια ζωών από κάτω, μέσα σε ένα και μόνο κάδρο.
“Η φωτογραφία «Άνθρωποι στην ταράτσα» προέκυψε σαν κομμάτι της αφήγησης μιας ιστορίας, σχετικά με τους ανθρώπους και τις αντιφάσεις σε μια πόλη. Πραγματικά, απλά ταξίδευα, ήταν μια ανάθεση δουλειάς. Όμως, όσο πιο πολύ ερχόμουν σε επαφή, η δική μου ματιά για τα πράγματα – που μερικές φορές ξεπερνούσε αυτό που περίμεναν οι άνθρωποι, δηλαδή, ωραίες εικόνες μιας πόλης – με έκανε να ανακαλύπτω πράγματα για τον εαυτό μου.”
“Αν ήξερα τους άντρες στη φωτογραφία αυτή; Όχι. Ανέβηκα από περιέργεια. Θυμάμαι πήρα το ασανσέρ για την ταράτσα (εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν φύλακες στα κτίρια, όπως τώρα). Χτύπησα την πόρτα και ρώτησα αν μπορώ να φωτογραφίσω. Έτσι απλά, ανέβηκα και εκείνη τη στιγμή από το πουθενά εμφανίστηκαν αυτοί οι άνθρωποι. Έκανα πέντε λήψεις.”
“Την περίοδο εκείνη ο Henri Cartier-Bresson μας είχε βάλει περιορισμό στη χρήση φακών από 35 mm μέχρι 90 mm. ¨όταν του έδειξα τη φωτογραφία είπε, «Έξοχα René!» Βγήκα έξω και φώναξα δυνατά. Με άκουσε και είπε «Τι ήταν αυτό;». «Τίποτα, μην δίνεις σημασία», του απάντησα. Ο φακός που είχα χρησιμοποιήσει ήταν 180 mm – δεν του το είπα ποτέ! Εκείνη τη στιγμή σκότωσα τον μέντορά μου!”