Ο Pierluigi Meduri είναι Ιταλός δημοσιογράφος και φωτογράφος. Γεννημένος στη Ρώμη, όπου ζει και αντλεί τη μεγαλύτερη έμπνευση για τη δουλειά του, είναι λάτρης της τέχνης της φωτογραφίας σε όλες τις μορφές της, αλλά είναι στη φωτογραφία δρόμου που βρίσκει το μέσο να γνωρίσει και να ερμηνεύσει τον κόσμο με τον δικό του τρόπο. Πιο έντονο, πιο όμορφο, μέσα από ανθρώπους.
Είναι πρόεδρος της φωτογραφικής ένωσης Alpido, συνδιοργανωτής του RomePhotoLab, του Διεθνούς Φεστιβάλ Φωτογραφίας της Ρώμης. Είναι ο ιδρυτής του RRoma.street - International Street Photography Hub με έδρα τη Ρώμη και μέλος των Street Badass και Kalopsia Collective.
Έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις στην ιταλική πρωτεύουσα: επτά στη Via Margutta, στη Γκαλερί Σύγχρονης Τέχνης «Monogramma», στο Γαλλικό Πολιτιστικό Ινστιτούτο Saint Louis, στο φουαγιέ του θεάτρου Parioli, στην ιστορική εκδήλωση «Lungo il Tevere» και στην Galleria della Biblioteca Angelica.
Το 2022 έλαβε ειδική μνεία για φωτογραφία του στο Open Art Award. Το 2023 κέρδισε την πρώτη θέση στα Βραβεία Φωτογραφίας Παρισιού - Street Photography στην κατηγορία «Street Fashion», την τρίτη θέση στην κατηγορία «Street Portrait» και δύο ειδικές μνείες στις κατηγορίες «Use of Flash» και «Contrast - Lights and Shadows».
Το 2024 εξέθεσε το έργο του «MadamAbat», στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κατά τη διάρκεια του Xposure και την ίδια χρονιά ήταν φιναλίστ στο Φεστιβάλ Φωτογραφίας Δρόμου των Βρυξελλών. Τον Δεκέμβριο του 2024 ήταν φιναλίστ στα Fuji Moment Street Photo Awards στην Πολωνία. Έχει εκθέσει επίσης στο Μιλάνο. Μια συλλογή εικόνων του δημοσιεύτηκε σε ειδική έκδοση του περιοδικού Docu. Η δουλειά του έχει επίσης δημοσιευτεί στο περιοδικό FishEye και στο The Pictorial List.
Ως μέρος του συνεχιζόμενου Ιωβηλαίου της Ελπίδας, 5 φωτογραφίες του εκτίθενται τώρα καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, ανάμεσα στις 25 που επιλέχθηκαν από την Αγία Έδρα με θέμα "Ανοιχτές Πύλες". Στην Casina Pio IV, στους κήπους του Βατικανού, κάθε φωτογράφος ερμήνευσε ελεύθερα το εν λόγω θέμα (πύλες και πόρτες σε διάδραση με τους ανθρώπους). Σε ένα από τα πλάνα του, μια καλόγρια στέκεται μπροστά από μια μεγάλη αψίδα στον τοίχο που πλαισιώνει την πλατεία του Αγίου Πέτρου.
*Φωτογραφίες του παρουσιάστηκαν στις 20 Μαρτίου 2025 στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών από την Ευδοξία Φασούλα στο πλαίσιο της τελετής λήξης της φωτογραφικής έκθεσης «Italia. Viaggio nella fotografia» που διοργάνωσε το περιοδικό IFocus και επιμελήθηκε η Δώρα Λαβάζου.
Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξη που παραχώρησε στην Ευδοξία Φασούλα αποκλειστικά για το iFocus.gr
Πώς βιώνετε όλους αυτούς τους διαφορετικούς τρόπους καλλιέργειας της φωτογραφικής τέχνης;
Με τρόπο φυσικό. Όλα ξεκίνησαν σχεδόν σαν παιχνίδι, αναπτύσσοντας στη συνέχεια ένα απόλυτο πάθος για τη φωτογραφία ως ισχυρό εκφραστικό στοιχείο.
Μου αρέσει να φωτογραφίζω. Για μένα η φωτογραφία είναι θεραπευτική, με βοηθάει να αντιμετωπίζω την καθημερινότητα, να την ερμηνεύω και να προσπαθώ να την αποκρυπτογραφήσω.
Συμβαίνει μετά οι παθιασμένοι να αναζητούν «συμπάσχοντες» και έτσι γεννήθηκαν η φωτογραφική ένωση Alpido, ένας τόπος ανάπτυξης και συνδιαλλαγής ανθρώπων με ενθουσιασμό, οι εκθέσεις ως ολοκλήρωση της φωτογραφικής διαδικασίας μέσω των τυπωμάτων, το φεστιβάλ μια εξαιρετική στιγμή διεθνούς συνάντησης και η ινσταγραμική κοινότητα rroma.street για τη διεθνή προώθηση της κουλτούρας της φωτογραφίας δρόμου.
Η Ρώμη κατέχει κεντρική θέση στη φωτογραφία και στη ζωή σας. Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν αυτή την πόλη διαχρονικά τόσο ελκυστική για τους φωτογράφους;
Η Ρώμη, μαζί με την Αθήνα, αποτελεί βασικό πυρήνα της ανθρώπινης ιστορίας με επίδραση ασύγκριτη. Είμαι ερωτευμένος με την πόλη μου, τα εκπληκτικά αξιοθέατα, τους πολιτιστικούς θησαυρούς και τους ανθρώπους της.
Έχω ταξιδέψει και ταξιδεύω πολύ, αλλά όπως είπε ο Οράτιος στο έργο Carmen Seculare «Τίποτα μεγαλειοδέστερο δεν θα δεις στον κόσμο από τη Ρώμη».
Το Διεθνές Φεστιβάλ Φωτογραφίας της Ρώμης (Rome Photo Lab) είναι πραγματικά μια μεγάλη γιορτή της φωτογραφίας. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες πληροφορίες για τη φετινή διοργάνωση;
To Rome Photo Lab διοργανώνεται από τη φωτογραφική ένωση της Ρώμης Alpido με τη συνεργασία των ινσταγραμικών κοινοτήτων IgersRoma, Riprendiamoci Roma και RRStreet International Hub. Στην πρώτη πλέον οργανωμένη εκδοχή του, το 2023, συμμετείχαν 100 φωτογράφοι και την τελική έκθεση – που φιλοξενήθηκε στο ιστορικό συγκρότημα της Biblioteca Ambrosiana – την επισκέφτηκαν περισσότερα από 2000 άτομα. Οι δορυφορικές εκδηλώσεις, που συνδέθηκαν με την κύρια έκθεση και πλαισιώθηκαν με διαλέξεις και φωτογραφικούς περιπάτους, προσείλκυσαν κι άλλους πολλούς επισκέπτες, κυρίως μέσω του περιπτέρου της διοργάνωσης στην καλοκαιρινή εκδήλωση του Φεστιβάλ του Τίβερη, «Lungo il Tevere».
Τον Σεπτέμβριο του 2024 (2η Έκδοση) το Rome Photo Lab συγκέντρωσε το ταλέντο και τα καλλιτεχνικά οράματα τόσο έμπειρων όσο και ανερχόμενων φωτογράφων δρόμου από περισσότερες από 30 χώρες στην ιστορική Villa Altieri της Ρώμης. Το διεθνές αυτό φεστιβάλ προσέλκυσε εκτεταμένη κάλυψη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τόσο τα εθνικά όσο και τα διεθνή.
Εκτός από ευκαιρίες έκθεσης και δικτύωσης, το φεστιβάλ πρόσφερε ομιλίες, εργαστήρια, φωτογραφικούς περιπάτους και διαλέξεις, προκειμένου να εμπνεύσει τους φωτογράφους να αναπτύξουν περαιτέρω τα ταλέντα τους.
Με τον τρόπο αυτό προσέλκυσε εθνικές και διεθνείς συμμετοχές. Επιπλέον να σημειωθεί ότι πολλοί επισκέπτες που προέρχονταν από την περιοχή της Ρώμης χάρηκαν που είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν τη Villa Altieri και πολλές τοποθεσίες στο κέντρο της Ρώμης.
Τον Σεπτέμβριο του 2025, προτείνουμε 3 ημέρες για τη διεξαγωγή του Φεστιβάλ στη Villa Altieri, επιπλέον της έκθεσης που μπορεί να διαρκέσει για μια εβδομάδα στο δημόσιο χώρο του βασικού ορόφου και της ταράτσας της Villa Altieri.
Η φωτογραφική ένωση Alpido ιδρύθηκε το 2020 με στόχο να συμβάλει στον εμπλουτισμό του πολιτιστικού και καλλιτεχνικού περιβάλλοντος στη Ρώμη μέσω της προώθησης της φωτογραφικής τέχνης. Πριν το Rome Photo Lab, η Alpido οργάνωσε επτά (7) συλλογικές εκθέσεις φωτογραφίας στην ιστορική Via Margutta. Η ένωση διοργανώνει τακτικά μαθήματα φωτογραφίας, φωτογραφικές βόλτες, εργαστήρια, σεμινάρια και συναντήσεις με φωτογράφους. Πρόκειται για μία κοινότητα σημείο συνάντησης επαγγελματιών και ερασιτεχνών φωτογράφων, αλλά και τουριστικών φορέων, σχολείων και ανθρώπων ερωτευμένων με την τέχνη της φωτογραφίας από όλο τον κόσμο.
Πώς προέκυψε η ίδρυση της ινσταγραμικής κοινότητας Rromastreet και ποιοι είναι οι κεντρικοί καλλιτεχνικοί στόχοι της;
Το Rroma.Street γεννήθηκε από το πάθος κάποιων φίλων για τη φωτογραφία δρόμου και από τα μαθήματα που γίνονταν στην ένωση, από το 2020, στη φωτογραφία δρόμου και το ντοκιμαντέρ.
Η Ρώμη δεν είχε μία σημαντική ινσταγραμική κοινότητα με διεθνή χαρακτήρα.
Εμπλέξαμε λοιπόν από την αρχή διεθνείς επιμελητές, μιλούσαμε μόνο στα αγγλικά, δημιουργήσαμε συνδέσεις με άλλες συλλογικότητες. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, χάρη και στην ποιότητα του έργου που προτείνουμε, διαδικτυακά και σε εκθέσεις, έχει γίνει ένα αξιόπιστο και έγκυρο σημείο αναφοράς για όλους τους λάτρεις του είδους.
Οι επερχόμενοι στόχοι, εκτός από τις εκθέσεις και το Φεστιβάλ, είναι εκδοτικοί. Εργαζόμαστε πάνω σε αυτό.
Ένα μεγάλο μέρος της φωτογραφικής σας δουλειάς είναι φωτογραφία δρόμου. Πώς θα περιγράφατε τις σύγχρονες προοπτικές αυτού του φωτογραφικού είδους;
Ο δρόμος περνάει μια χρυσή εποχή, είναι ίσως και επειδή απλά βγαίνεις στο δρόμο. Αλλά από εκεί μέχρι να βγάλεις μια καλή φωτογραφία είναι πολύς ο δρόμος. Χρειάζεται εξάσκηση. Συνιστώ πάντα να παρατηρείς πολύ και να φωτογραφίζεις λιγότερο.
Οι προοπτικές για όσους θέλουν να κατακτήσουν το είδος αυτό, στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης είναι μόνο προς την κατεύθυνση της ποιότητας και του περιεχομένου. Διαφορετικά, κάηκες.
Προτιμάτε συγκεκριμένους τρόπους λήψης φωτογραφιών στο δρόμο; Έχετε αγαπημένη φωτογραφική μηχανή;
Λατρεύω τη φωτογραφία με φλας, αλλά δεν έχω κάποια προτίμηση στόχου. Φωτογραφίζω ό,τι μου αρέσει και αυτό που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Έχω τέσσερις μηχανές αλλά καμία αγαπημένη, μάλιστα πιστεύω ότι το «μέσο», το «εργαλείο» στη φωτογραφία δρόμου είναι κάτι σχετικό.
Θυμάστε την πρώτη φορά που κρατήσατε κάμερα στα χέρια; Πώς νιώσατε;
Όχι ιδιαίτερα. Ήμουν ρεπόρτερ σε μικρές εφημερίδες όπου δεν υπήρχε ιδιαίτερο budget. Δεν υπήρχαν χρήματα για φωτογράφο και έτσι κάποια στιγμή μου ζητήθηκε να φέρω όχι μόνο το κείμενο αλλά και φωτογραφία γι’ αυτό. Αυτοσχεδίασα τότε, αλλά μετά έκανα μαθήματα για να αρχίσω να καταλαβαίνω κάτι. Από εκεί κι έπειτα δεν σταμάτησα.
Πώς θα περιγράφατε γενικά τη σχέση σας με τη φωτογραφία και ποιες ελπίδες συνοδεύουν το μέλλον σας στη φωτογραφική τέχνη;
Το είπα και στην αρχή. Για μένα η φωτογραφία είναι θεραπευτική και είναι το εργαλείο που με βοηθάει να κατανοήσω την πραγματικότητα και να την ερμηνεύσω. Το απολαμβάνω, με διασκεδάζει, με στενοχωρεί μερικές φορές, είναι η ζωή μου. Δεν μπορώ να φανταστώ το μέλλον μου χωρίς τη φωτογραφία.
