Με αφορμή την πρώτη ατομική έκθεση φωτογραφίας με τίτλο "Κάπου στο Αιγαίο" και την έκδοση του ομώνυμου φωτογραφικού λευκώματος από τις Εκδόσεις iFocus, παρουσιάζουμε τον φωτογράφο Κώστα Δελχά και τις σκέψεις του σχετικά με την Τέχνη τής Φωτογραφίας.

Πώς πρόεκυψε το "Κάπου στο Αιγαίο"; 

 Το φωτογραφικό υλικό της έκθεσης και του λευκώματος είναι απόρροια καλοκαιρινών φωτογραφίσεων της τελευταίας δεκαετίας, αποκλειστικά στα νησιά του Αιγαίου και κυρίως των Κυκλάδων. Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι φωτογραφίες δεν παρήχθησαν με τον ορθό «ακαδημαϊκά» τρόπο που συντάσσεται μία φωτογραφική εργασία. Εννοώ να ταξιδέψεις σε έναν προορισμό με μοναδικό σκοπό τη φωτογραφία. Από την άλλη πλευρά δεν ήταν στις προθέσεις μου το υλικό αυτό να αποτελέσει περιεχόμενο λευκώματος ή έκθεσης. Μακροπρόθεσμα συνέθεσε το προσωπικό μου ημερολόγιο, που όταν το είδα κατα τη διάρκεια της επιμέλειας συνολικά, υπήρχαν οι απαιτούμενες προδιαγραφές ώστε να εκτεθεί στο φωτογραφικό κοινό.

Πότε και με ποια αφορμή ξεκίνησε το ταξίδι σου στον Κόσμο της Φωτογραφίας;

 Ειλικρινά δεν ξέρω. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι μετά την εφηβεία είχα σχεδόν πάντα μαζί μου μια φωτογραφική μηχανή σε διάφορες δραστηριότητες (εκδρομές-ταξίδια) που συμμετείχα. Θεωρώ ότι η σχέση μου με τη φωτογραφία εξελίχθηκε λόγω της αγάπης που έχω στα ταξίδια σε βαθμό που θεωρώ ότι λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Όπως και να έχει, σήμερα, ταξιδεύω για να φωτογραφίζω και φωτογραφίζω για να ταξιδεύω.

Τι είναι αυτό που σε ελκύει σε αυτή τη μορφή Τέχνης;

 Θεωρώ πως η φωτογραφία είναι το μοναδικό μέσο που διαθέτει ο άνθρωπος για να ελέγχει τον χρόνο. Δεν την αντιμετωπίζω απαραίτητα ως τέχνη αλλά ως έναν προσωπικό τρόπο έκφρασης, ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις μου δίνει βαθιά ικανοποίηση, ιδιαίτερα η διαδικασία και ενίοτε το αποτέλεσμα.

Από πού αντλείς έμπνευση; 

 Αρχικά πηγή έμπνευσης αποτέλεσαν οι μεγάλοι φωτογράφοι που έθεσαν τις βάσεις της σύγχρονης φωτογραφίας. Σταδιακά απέκτησα μια ικανοποιητική συλλογή από φωτογραφικά λευκώματα, στα οποία αφιερώνω ξανά και ξανά χρόνο μελέτης τους, και πιστεύω πως από πλευράς έμπνευσης έχουν παίξει σημαντικό ρόλο. Από ένα σημείο και μετά «ανακάλυψα» ότι φωτογραφική έμπνευση μπορείς να βρεις οπουδήποτε. Θεωρώ πως απαραίτητο συστατικό της έμπνευσης είναι η φαντασία και γι αυτό τον λόγο δεν υπάρχουν όρια, κανόνες και περιορισμοί.

 Θα ήθελες να αναφέρεις κάποια ονόματα αγαπημένων σου φωτογράφων;

 Σε συνέχεια της προηγούμενης απάντησης και κοιτώντας τα ράφια της βιβλιοθήκης μου, θα σου ανέφερα εκτός «των τριών μεγάλων», τους Νίκο Οικονομόπουλο, Κώστα Μάνο (ιδιαίτερα το American color), Alex Webb, Harry Gruyaert, Rene Burri, Gueorgui Pinkhassov, Franco Fontana, Luigi Ghirri και τον νεώτερο της παρέας, Gustavo Minas.

 Μία ενδιαφέρουσα φωτογραφία περιέχει...

 Ειλικρίνεια. Η φωτογραφία είναι κάτι πολύ προσωπικό, αφορά αποκλειστικά στον ίδιο μας τον εαυτό και το αν θα είναι ενδιαφέρουσα ή όχι δεν είναι κάτι που θα πρέπει να μας απασχολεί. Μου αρκεί να «είμαι εγώ» μέσα στα όρια του φωτογραφικού κάδρου. Έχω την εντύπωση ότι φωτογραφίζω εγωιστικά, καθαρά για την δική μου ικανοποίηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν χαίρομαι αν το αποτέλεσμα είναι καλό και στα μάτια των θεατών.

 Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

 Τα τελευταία χρόνια έχω καταφέρει να πραγματοποιήσω κάποια ενδιαφέροντα ταξίδια σε προορισμούς με έντονο φωτογραφικό ενδιαφέρον. Θέλω να πιστεύω ότι έχει συγκεντρωθεί ένα ικανοποιητικό υλικό ωστόσο δεν είμαι ανυπόμονος και έτοιμος να το παρουσιάσω. Θέλει υπομονή η φωτογραφία και όσο πιο υπομονετικοί είμαστε τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα. Υπάρχουν στα σχέδια μου αρκετά ταξίδια που θέλω να πραγματοποιήσω ώστε κάποια στιγμή να είμαι σε θέση να δείξω και αυτή την πτυχή της φωτογραφίας μου. Επίσης, συγκεντρώνω υλικό από διάφορες παραστάσεις (χορού και θεάτρου) που φωτογραφίζω τα τελευταία χρόνια, αντιμετωπίζοντας αρκετά αντισυμβατικά τις αντίστοιχες εκδηλώσεις, αλλά ο ρυθμός μου είναι αργός και θεωρώ ότι έχω πολύ δρόμο να διανύσω ακόμα.

 Πρωταγωνιστής τής έκθεσης και του λευκώματος είναι τα νησιά του Αιγαίου, υπάρχει κάποια ιδιαίτερη σχέση με αυτόν τον τόπο ;

 Αν παραβλέψουμε ότι για επαγγελματικούς λόγους πέρασα ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου στο Αιγαίο, για εμένα αυτή η θάλασσα είναι καρδιά της πατρίδας μας. Γεωγραφικά, πολιτισμικά ακόμα και γεωπολιτικά. Αν δεν υπήρχε το Αιγαίο η χώρα μας θα είχε εντελώς διαφορετική ιστορική εξέλιξη. Στην ύπαρξη της θάλασσας οφείλουμε την εξωστρέφεια μας που στο παρελθόν οδήγησε τους προγόνους μας να ταξιδέψουν και μέσα από αυτά τα ταξίδια τέθηκαν οι βάσεις τόσο του δικού μας όσο και του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού. Εκτός αυτών που προανέφερα το Αιγαίο μου ταιριάζει και αισθητικά. «Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ», έγραψε ο Ο. Ελύτης, ο ποιητής που ταυτίστηκε με τον χώρο. Τίποτα το υπερβολικό, «Μηδέν Άγαν», όπου και να κοιτάξεις. Προτιμώ τον μινιμαλισμό που προσφέρει ένα μοναχικό δέντρο σε νησί των Μικρών Κυκλάδων παρά τον πλουραλισμό και θόρυβο των άλλων περιοχών της πατρίδας μας. Η επιλογή είναι καθαρά προσωπική και κυρίως αισθητική.

 Ένα Μότο για τη φωτογραφία αλλά και κατ' επέκταση για τη ζωή

Το φωτογραφικό μότο που με εκφράζει είναι του Paul Strand: «...Η φωτογραφία που κάνεις είναι το αποτύπωμα της ύπαρξής σου...»

Λίγα λόγια για τον Κώστα Δελχά

Ο Κώστας Δελχάς γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και δραστηριοποιείται ως φωτογράφος. Επι σειρά ετών παρακολούθησε μαθήματα φωτογραφίας αλλά και εξειδικευμένα σεμινάρια εφαρμοσμένης και καλλιτεχνικής φωτογραφίας. Στον ελεύθερο χρόνο του ταξιδεύει φωτογραφίζοντας στην Ελλάδα και το εξωτερικό προσπαθώντας να καταγράψει τον κόσμο που ζούμε μέσα από τη δική του ματιά. Φωτογραφίες του έχουν δημοσιευθεί σε ιστοσελίδες και περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει μέρος σε εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ενώ πρόσφατα φωτογραφίες του διακρίθηκαν από την Φωτογραφική Εταιρεία της Ινδίας. Από το 2017 είναι εισηγητής στα σεμινάρια φωτογραφίας του iFocus.gr