Οι αποκλεισμένοι… 

 Τα μιάσματα…

 Το χειμώνα που -  μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους, με εξόρισαν έξω από τα θέατρα, τα σινεμά, έξω από τα μουσεία, τους χώρους πολιτισμού, τις εκθέσεις.

Έξω από τα εστιατόρια, τα καφέ, τα μπαρ.

Έξω από τους συλλογικούς κλειστούς χώρους, έξω από τα γυμναστήρια, τα ταξίδια. 

Έξω από την κοινωνική ζωή της πόλης.

 Το χειμώνα που οι φίλοι μου με κοιτούσαν καχύποπτα, κάνοντας τρία βήματα πίσω όταν με συναντούσαν. Απέφευγαν να με καλέσουν να βγούμε μαζί  και συζητούσαν πίσω από την πλάτη μου για το πόσο ανεύθυνη είμαι, επικίνδυνη!

 Το χειμώνα που οι γονείς μου με περιόρισαν και τα Χριστούγεννα δεν με κάλεσαν στο σπίτι τους να φάμε μαζί.

 To χειμώνα αυτών των απαγορεύσεων, των sms, της άμεσης και έμμεσης υποχρεωτικότητας, της λήψης σκευασμάτων που με ευκολία τα ονόμασαν εμβόλια.

 Το χειμώνα που στα social media δεχόμουνα καθημερινό μπούλιγκ για τις θέσεις και τις ενστάσεις που τόλμησα να εκφράσω για τις κοινωνικές διακρίσεις και τους διχασμούς, μέσα σε αυτό το περιβάλλον της απόλυτης τύφλωσης.

 Mε ονόμασαν αυθαίρετα συνομωσιολόγο, με βάπτισαν ψεκασμένη, ακροδεξιά, θεούσα και ότι δεν αντιλαμβάνομαι τη συλλογική ευθύνη και τα ανθρωπινά δικαιώματα και πως τολμώ να μιλάω αφού δεν είμαι ειδικός  κ.α. 

 Το χειμώνα που ερευνούσα συνέχεια και κάθε μέρα μελετούσα ανεξάρτητες αναλύσεις και περιοδικά υγειάς παγκόσμιας εμβέλειας. 

 Άκουγα ειδικούς στην χώρα μας και στο εξωτερικό, που η φωνή τους απαγορεύτηκε από τα ΜΜΕ αφού τόλμησαν να αμφισβητήσουν με στοιχειά και τεκμηρίωση, το αφήγημα. Ενώ όλοι αυτοί που με απομονώσαν άκουγαν την tv, το ραδιόφωνο και διάβαζαν στις εφημερίδες, τους καλοπληρωμένους δημοσιογράφους και ‘’ειδικούς” ! Τα επιχειρήματα τους εναντίον μου ήταν ότι το είπανε εκείνοι. 

 Εκείνοι οι “κλόουν” στην tv… 

 Ο τελευταίος αυτός χειμώνας θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένος μέσα μου, θα μείνει καρφωμένος στην μνήμη μου σαν ο  χειρότερος χειμώνας της ανθρωπότητας στον αιώνα μας, σαν ένα βαθύ  προσωπικό και κοινωνικό τραύμα.

 Ο χειμώνας της μαζικής κοινωνικής παράκρουσης, του παραλογισμού και ανορθολογισμού. 

 Ο χειμώνας που χιλιάδες άνθρωποι αποκοπήκαμε από τους συνανθρώπους μας σαν να ήμασταν λεπροί…σαν να ήμασταν Εβραίοι στη Ναζιστική Γερμανία, σαν να ήμασταν έγχρωμοι στην Αμερική του Νότου,  παράνομοι και  πρόσφυγες  στην ιδία μας τη χώρα…

 Αυτός ο χειμώνας άλλαξε πολλά….

-Άλλαξε πολλά μέσα μου γιατί συνειδητοποίησα ποιοι άνθρωποι αξίζουν να είναι δίπλα μου και ποιοι άλλοι αποδειχθήκαν λίγοι… που συνειδητά ή ασυνείδητα χωρίς κριτική σκέψη αφέθηκαν στον χειρισμό τους από την εξουσία και γίνανε συμμέτοχοι στην εγκληματική διαχείριση και στο διχασμό.

-Είδα ποιοι είναι πραγματικοί ιδεολόγοι και ποιοι είναι τα τσιράκια του συστήματος. Ξεκαθάρισα γιατί η "αριστερά" έγινε τσιρλίντερ του ιμπεριαλισμού…

 -Άλλαξε πολλά και στην κοινωνία, η οποία έγινε  συλλογικά πειραματόζωο…υπέστη πλύση εγκεφάλου και σε μεγάλο ποσοστό ενέδωσε…

 Ενέδωσε με πολλές συνέπειες στην συνολική υγειά των ανθρώπων, με αύξηση της γενικής θνησιμότητας και  με το χάσιμο της δυναμικής της κοινωνίας και των κινημάτων. Με την διαίρεση. 

 Η κοινωνία στο μεγαλύτερο μέρος της έγινε πλήρες ελεγχόμενο υποχείριο του συστήματος, με κίνητρο το φόβο ενός αδιόρατου εχθρού. 

 Δοκιμάστηκαν πάνω της νέες ψυχολογικές μέθοδοι ελέγχου των μαζών που δυστυχώς πέτυχαν . 

 Δεν ξεχνώ λοιπόν, δεν συγχωρώ, άλλωστε αυτοί που ζητούνε συλλογική  αμνηστία δεν θέλουνε να τους συγχωρήσουμε εμείς, αλλά να συγχωρούν τους εαυτούς τους δημόσια… Αυτό με θυμώνει τόσο πολύ! 

 Νομίζουν ότι μπορούν να σκοτώσουν, να αρρωστήσουν ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού και να τη γλιτώσουν;

 Νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν πειράματα στα παιδιά μας και αυτό να ξεχαστεί; 

 Όχι δεν πέρασαν διάολε όλα αυτά! Ζούμε τα απόνερα που έγιναν τσουνάμι και μας πνίγουν.

 Δεν ξεχνώ, δεν συγχωρώ…ΠΟΤΕ! 

 ‘Οποιος ξεχνάει και συγχωράει εύκολα, στρώνει το δρόμο για τα νέα τους σχέδια και πολιτικές που είναι άλλωστε στα σκαριά, προς εφαρμογή.

Εμείς θα τους τα χαλάσουμε κι αυτά.