Ο Δημήτρης Βαβλιάρας γεννήθηκε στην ΠτολεμαΪδα, μεγάλωσε στην Κοζάνη και κατοικεί μόνιμα στης Αιανή Κοζάνης. Κύρια ενασχόληση του είναι η μουσική. Το 2013 έβγαλε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο ‘’Πάλι Βρέχει’’ και ερμηνευτές τους, Βασίλη Σκουλά, Αργύρη Μπακιρτζή, Μανώλη Χατζημανώλη και Γιώργο Κοντορίκο. Το 2016 κυκλοφόρησε από κοινού με τον Γιώργο Μιχαήλ τον δίσκο ‘’Ατέρμων’’ και μαζί κάνουν εμφανίσεις μέχρι και σήμερα στην Ελλάδα αλλά πρόσφατα και στο εξωτερικό. Συνεργάστηκε επίσης με τους Ανωγειανούς καλλιτέχνες Γιώργη Φασουλά και Κώστα Καλλέργη με τους οποίους ετοιμάζει και κάποια τραγούδια ακόμη. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και ένα τραγούδι από την νέα δισκογραφική δουλειά που ετοιμάζουν με τον Γιώργο Μιχαήλ σε στίχους Λεωνίδα Οικονομάκη (Social Waste) και μέσα στον επόμενο μήνα θα κυκλοφορεί και ένα τραγούδι σε συνεργασία με τις Μικρές Περιπλανήσεις σε στίχους Γιάννη Γιαννακόπουλου. Με την φωτογραφία ασχολείται τα τελευταία χρόνια έχοντας κερδίσει διακρίσεις στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό. Το 2019 απέσπασε το πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό FACES 2018 και την επόμενη χρονιά μπήκε στους 100 καλύτερους φωτογράφους του κόσμου στο ανδρικό πορτραίτο στον διαγωνισμό 35 international photography awards. Φέτος κέρδισε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό "Freedom" του iFocus με τη φωτογραφία που βλέπετε στο εξώφυλλο του άρθρου. Πρόσφατα επιλέχθηκε και ως Official Fuji X-photographer.
«Όταν φωτογραφίζω βλέπω τη ζωή. Με αυτό ασχολούμαι»
Το απόφθεγμα ανήκει σε έναν από τους σπουδαιότερους φωτογράφους στον κόσμο, στον Garry Winogrand. Εσύ γιατί φωτογραφίζεις;
Ξεκίνησα να φωτογραφίζω για να ξεφεύγω λίγο από την μουσική που μέχρι τότε ήταν και η κύρια ασχολία μου. Στην πορεία με κέρδισε και άλλαξε και η οπτική μου και στον τρόπο που φωτογραφίζω αλλά και στο γιατί φωτογραφίζω. Νομίζω πως όπως και σε όλες τις τέχνες, η ανάγκη μας να περιγράψουμε με τον δικό μας τρόπο κάποια πράγματα, να δημιουργήσουμε μια άλλη πραγματικότητα, είναι αυτή που μας κάνει να φωτογραφίζουμε, να γράφουμε, να παίζουμε μουσική ή να κάνουμε οτιδήποτε άλλο έχει σχέση με την τέχνη. Θα συμφωνήσω κι εγώ στο ότι όταν φωτογραφίζω βλέπω τη ζωή, αλλά θα το πάω λίγο παραπέρα λέγοντας ότι όταν φωτογραφίζω βλέπω την δική μου οπτική για τη ζωή. Και πολλές φορές φορές λειτουργεί και ψυχαναλυτικά όλο αυτό γιατί βλέποντας αργότερα τις φωτογραφίες που έχω τραβήξει βλέπω και πράγματα δικά μου, εσωτερικά που δεν θα ανακάλυπτα αλλιώς.
"Η μνήμη είναι πιο δυνατή από όλα τα όπλα"
Θα ήθελα να κάνουμε μία αναδρομή στη δική σου φωτογραφική διαδρομή; Πότε ξεκινάς την ενασχόληση με το μέσο;
Πολλές φορές αυτό το όπλο της μνήμης το στρέφουμε απάνω μας και γινόμαστε αυτόχειρες, αυτό είναι όμως μια άλλη συζήτηση!
Με την φωτογραφία ξεκίνησα πριν 7 χρόνια. Στην αρχή για να κάνω κάποια διαλείμματα από τη μουσική. Επειδή όμως δεν μπορούσα να κάθομαι χωρίς να κάνω τίποτα, ούτε μου άρεσε πολύ το έξω (εννοώ οι καφετέριες και το να κάθομαι κάπου για ώρα για καφέ χωρίς να κάνω κάτι), αποφάσισα να πάρω μια φωτογραφική μηχανή. Πιο πολύ για να έχω μια παρέα στις βόλτες μου. Με τον καιρό ανακάλυπτα τις δυνατότητες του μέσου και έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο έκφρασης από την μουσική και με κέρδιζε όλο και περισσότερο. Τώρα πλέον είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου, το τρίτο μου μάτι θα έλεγα.
Φωτογραφία & μουσική. Σχετίζονται με κάποιο τρόπο; Παράλληλες, αυτόνομες καλλιτεχνικές πορείες; Ανάλυσε μας λίγο την πρόθεση σου και το πόσο ενέργεια & χρόνο καταλαμβάνουν στην καθημερινότητα σου.
Όχι, δεν τα συνδέω νομίζω. Λειτουργούν αυτόνομα μέσα μου. Η σύνδεση ίσως θα μπορούσαμε να πούμε είναι η έκφραση, ότι μπορώ και εκφράζομαι για το ίδιο πράγμα με δυο διαφορετικούς τρόπους. Όσο για την ενέργεια που καταλαμβάνουν στην καθημερινότητα μου, νομίζω πως όλοι προσπαθούμε να την διοχετεύσουμε εκεί που αγαπάμε. Αυτό προσπαθώ κι εγώ. Δεν γίνεται όμως σε καθημερινή βάση, το κάνω όταν νιώθω από μέσα μου την ανάγκη πιο πολύ για έκφραση, και τότε νιώθω την ενέργεια μου να με παροτρύνει να αφεθώ και να της χαρίσω όλο μου το είναι. Υπάρχουν και στιγμές όμως και μέρες που θέλω απλά να διαβάζω, ή να μελετάω πιο σωστά. Στη μουσική είναι και λίγο πιο δύσκολο να γράψεις αν η έμπνευση δεν γυρνάει σαν σφήκα μέσα στο κεφάλι σου, ή εγώ καλύτερα δεν θέλω να το κάνω αν δεν το νιώσω αρκετά. Πολλές φορές ξεκινάω να γράψω ένα τραγούδι και αν πραγματικά δεν νιώθω αυτή τη σφήκα να με τσιμπάει μέσα μου το παρατάω ακόμη κι αν καταλαβαίνω πως είναι μια καλή μελωδία.
Ανθρωπογραφίες. Παρατηρούμε στις θεματικές εργασίες σου πως ο άνθρωπος δεσπόζει στο περιβάλλον του. Πώς προσεγγίζεις τα μοντέλα σου και τι δυσκολίες αντιμετωπίζεις ως το επιθυμητό αποτέλεσμα;
Από την αρχή της ενασχόλησης μου με τη φωτογραφία με τράβηξαν οι άνθρωποι. Μου άρεσε αυτή η αλληλεπίδραση μεταξύ εμού και του φωτογραφιζόμενου και η προσμονή μετά από όλη αυτή την ώσμωση των αοράτων, της εμφάνισης του ορατού που είναι το αποτέλεσμα, η φωτογραφία. Οι άνθρωποι που φωτογραφίζω είναι σε ένα μεγάλο ποσοστό άνθρωποι του χωριού μου. Δεν αντιμετώπισα ποτέ μου θέμα μέχρι στιγμής στην προσέγγιση των μοντέλων μου, αλλά και ανθρώπους άλλους που έχω φωτογραφίσει τις περισσότερες φορές ήταν καταδεκτικοί και θερμοί. Είναι και ο τρόπος που προσεγγίζεις κάποιον, όχι σαν φωτογράφος αλλά σαν άνθρωπος. Νομίζω πως ο άλλος αν δει αλήθεια ανοίγεται και αφήνεται. Ιδίως η επαρχία μπορεί και το κρατάει ακόμη αυτό. Το αποτέλεσμα από την άλλη είναι αυτή η αλήθεια που μοιράζονται δυο εκείνη τη στιγμή, ο φωτογράφος και ο φωτογραφιζόμενος. Αυτό όταν γίνεται με ειλικρίνεια δεν μπορεί να έχει καμία μα καμία δυσκολία…
Επιρροές. Αγαπημένοι σου καλλιτέχνες (φωτογράφοι και μη) που συνέβαλαν στη δική σου καλλιτεχνική ταυτότητα.
Θα πω τον Νίκο Καζαντζάκη. Ήταν καλλιτέχνης του πνεύματος! Θα πω και τον Λειβαδίτη, τον Ρίτσο, τον Ναζίμ Χικμέτ. Η φωτογραφία, λένε, είναι οπτικοποιημένη ποίηση, οπότε με έχουν επηρεάσει κι αυτοί πολύ. Αυτό που θέλω να πω, είναι, ότι πέρα από τους φωτογράφους, ή τους μουσικούς που θαυμάζουμε, άλλα πράγματα είναι αυτά που μας διαμορφώνουν και εν τέλει διαμορφώνουν και το έργο μας. Είναι πράγματα εσωτερικά, βιώματα, όνειρα, ιδέες. Οι δημιουργίες μας στην τέχνη αφηγούνται και ενσαρκώνουν αυτό που ο Πλάτωνας ονόμαζε κόσμο των ιδεών. Τα αντικείμενα δηλαδή του αισθητού κόσμου (όπως είναι μια φωτογραφία) που οφείλουν την ύπαρξη τους στον μη αισθητό κόσμο των ιδεών.
Μελλοντικοί στόχοι: Θα ήθελες να μας αποκαλύψεις κάποια από το μελλοντικά σου σχέδια; Δουλεύεις πάνω σε κάτι αυτή την εποχή;
Το μοναδικό σχέδιο που κάνω κάθε βράδυ είναι να ξυπνάω μια στάλα πιο άνθρωπος το επόμενο πρωί…
Αγαπημένες φράσεις που σε έχουν σημαδέψει με κάποιο τρόπο ή έχουν ανοίξει δρόμους και ορίζοντες μπροστά σου
Νομίζω πως όπως από τη ζωή δεν μπορείς να κόψεις μια στιγμή έτσι και από κάπου δεν μπορείς να κόψεις μια φράση και να την αγαπήσεις ξέχωρα από όλα τα υπόλοιπα που την περικλείουν. Δεν είχα ποτέ μια αγαπημένη φράση. Ίσως λέξη να έχω αγαπημένη. Venceremos…
Αιανή Κοζάνης. Πώς ένας νέος καλλιτέχνης μπορεί και επιβιώνει αλλά και ξεχωρίζει έστω κι αν κατοικεί τόσο μακριά από την πρωτεύουσα;
Αυτό που συνηθίζω να λέω είναι πως η έμπνευση είναι ένα λουλούδι που μπορεί να φυτρώσει παντού. Σε ένα βουνό, σε ένα βράχο, ακόμη και μέσα στο κέντρο της πρωτεύουσας. Διάλεξα λοιπόν να μείνω στο χωριό μου γιατί εκεί αισθάνομαι πραγματικά ευτυχισμένος, αν μπορούμε να πούμε αυτό το ευτυχισμένος με την έννοια της εσωτερικής πληρότητας και ισορροπίας. Δεν με απασχόλησε ποτέ το παραπάνω είτε χρηματικά είτε σε αναγνωρισιμότητα οπότε δεν μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ τι θα γινόταν αν ήμουν στην Αθήνα. Το κομμάτι της δημιουργίας προέρχεται από μια εσωτερική ανάγκη για έκφραση, οπότε αυτό δεν έχει να κάνει με τον τόπο. Το κομμάτι της σταδιοδρομίας και της αναγνώρισης έχει να κάνει με τα μεγάλα αστικά κέντρα, δυστυχώς. Δεν είναι όμως στις προτεραιότητες μου αυτό το κομμάτι, δεν θέλω να αφήσω τον τόπο μου για αυτό που εννοούμε σήμερα ως αναγνώριση. Τα έργα μας ευτυχώς πλέον έχουν την δυνατότητα μέσω της τεχνολογίας να ταξιδεύουν και να βρίσκουν τον δρόμο τους. Ίσως τον βρουν και μετά από χρόνια όταν εμείς δεν θα υπάρχουμε, είναι τα παιδιά μας που όταν πια φεύγουν από εμάς είναι ενήλικα και διαγράφουν τη δική τους πορεία.
https://www.ifocus.gr/magazine/fotografika-portfolios-synenteykseis/3397-dimitris-vavliaras#sigProId0f0b051981
Στη θεματική σου εργασία "Βοσκοί" καταγράφεις με το φακό σου τους κτηνοτρόφους τής περιοχής που γεννήθηκες, αναρωτιέται κανείς πώς ήταν αυτή η εμπειρία και τι ζητήματα μπορεί να θίξει κανείς μέσα από τη φωτογραφική διαδικασία;
Στα χωριά μας οι φιγούρες των βοσκών είναι ένα παράθυρο ανοιχτό σε μια εποχή που πέρασε αφήνοντας γλυκές αναμνήσεις. Οι λίγοι εναπομείναντες βοσκοί που επιλέγουν ακόμη την ελεύθερη βοσκή των ζώων και όχι τα σταβλισμένα ζώα που δίνουν μεγαλύτερη παραγωγή και μεγαλύτερος κέρδος σε λίγα χρόνια πολύ πιθανό να μην υπάρχουν. Οι μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες με ζώα που ταΐζονται μέσα σε κλειστούς χώρους προσφέροντας μεγαλύτερη παραγωγή για χάρη της αυξανόμενης ζήτησης οδηγεί στην εξάλειψη των βοσκών με την μορφή που τους ξέραμε μέχρι σήμερα. Η προσπάθεια καταγραφής αυτών των ανθρώπων με την δική μου ματιά είναι ένας φόρος τιμής προς αυτούς και μια προσπάθεια να μείνει αυτό το παράθυρο ανοιχτό της συνδιαλλαγής μας με τη φύση. Οι άνθρωποι αυτοί είναι αδιάκοπα στα κοπάδια τους 365 μέρες τον χρόνο με όλες τις καιρικές συνθήκες χωρίς μια μέρα ρεπό ακόμη κι αν αρρωστήσουν. Παρόλα αυτά κάθε φορά που τους συναντώ το χαμόγελο τους δεν προδίδει με τίποτα την κούραση τους και η αγάπη τους για τη φύση και τα ζώα είναι χαραγμένη στο βλέμμα τους.
Κλείνουμε αυτή την παρουσίαση με τη θεματική σου εργασία "Ιστορίες των Νερών" (Water Stories ), παρατηρούμε μία διαφορετική προσέγγιση συγκρίνοντας την με τις υπόλοιπες εργασίες σου, ποιος είναι ο λόγος που στρέφεσαι στην σκηνοθετημένη φωτογραφία;
Οι «Ιστορίες των Νερών» είναι η εικαστική προσέγγιση του εσωτερικού μας κόσμου με τον εξωτερικό. Το νερό εκτός από πηγή ζωής καταλαμβάνει και το 60% του σώματος μας όπως και το 70% της γης. Το μέσα μας και το έξω μας περικλείονται από νερό. Μοιάζει με ένα ποτάμι που ξεκινάει από ένα παρελθόν και μετατρέπει το παρόν σε μέλλον συμπαρασύροντας στο διάβα του όλες μας τις μνήμες μέχρι τον τελικό προορισμό. Η φωτογραφική περιγραφή της ζωής λοιπόν μέσα στο νερό…
https://www.ifocus.gr/magazine/fotografika-portfolios-synenteykseis/3397-dimitris-vavliaras#sigProId52ace90d40