Ενώ το τρένο ξεκίναγε για τη Θεσσαλονίκη το βλέμμα μου εστίαζε στις εναλλασσόμενες είκονες που προέκυπταν από την σχέση ταχύτητας και τοπίου, χωρίς αυτό να με αποκόπτει από την ατμόσφαιρα του βαγονιού. Κάθε στάση με τον κόσμο να μπαίνει και να βγαίνει από το τρένο δημιουργούσε τις δικές της ιστορίες.
Το τζάμι λειτουργούσε σαν μία διάφανη οθόνη πάνω στην οποία το έξω με το μέσα μπορούσαν να συνυρπάξουν αρμονικά. Φως, άνθρωποι, φύση, αντανακλάσεις. Μια συνεχή, αδιάκοπη κίνηση που μπορούσε να καταγραφεί σε μια στιγμή ενεργητικής παύσης.
Η εξερεύνηση και η παρατήρηση είναι ατέλειωτη, γεμάτη ενδιαφέρον. Αυτό είναι κάτι που ένιωσα για άκομη μια φορά φτάνοντας στον προορισμό μου.
https://www.ifocus.gr/magazine/fotografika-portfolios-synenteykseis/2694-sto-tzami-toy-steliou-katsatsidi#sigProId1715d4b6e7