Θυμάμαι, μικρό παιδί, όταν το καράβι έφτανε ξημερώματα στο λιμάνι των Χανίων. Κατεβαίναμε με το αυτοκίνητο συνεχίζαμε μέχρι την πόλη μας. Σχεδόν ποτέ το Ρέθυμνο δεν αποτέλεσε πύλη εισόδου για την Κρήτη. 'Ηταν μόνιμα αυτή η διαδρομή των 60 χλμ. που έπρεπε να διανύσουμε κακοκοιμισμένοι και με την προσμονή ενός καλού πρωινού. Εκεί έπαιρνα την πρώτη γεύση από Κρήτη. Ο ήλιος ανέτειλλε σιγά σιγά και η μυρωδιά του σχοίνου γέμιζε τον αέρα. Φτάνοντας, ήξερα πως για δυο μήνες το λιγότερο θα πορευόμουνα με ακατανόητα κρητικά, λύρα που μ έκανε να βαριέμαι, εσπερινούς, νοικοκυρές θειάδες που μ αγκάλιαζαν με βρεγμένα χέρια, πανηγύρια, εννοείται, και μπάνια σε πηγμένες από κόσμο παραλίες. 'Ετσι περνούσα όλα καλοκαίρια μου. Οι Κρητικοί τότε δεν καταλάβαιναν ότι υπάρχουν κι άλλα μέρη για διακοπές έξω απ τα χωριά τους που τα στερήθηκαν λίγο βίαια για την πολλά υποσχόμενη ζωή στην πρωτεύουσα.
Πως τα φέρνει η ζωή… οι γέροι μου δεν εκδήλωσαν ποτέ την επιθυμία να επιστρέψουν στο νησί. Αντίθετα εγώ απ το πουθενά το καλοκαίρι του 2015 έσπασα ένα εμπάργκο χρόνων με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Λίγο μια λύπη που με τυραννούσε, λίγο η περιέργεια για το αν θα τα καταφέρω, μ' έκαναν να δω το Ρέθυμνο σαν ένα καταφύγιο και να ριζώσω εκεί. Η καταραμένη ωριμότης μ' έκανε να δω την όλη υπόθεση με άλλο μάτι τώρα πια. Αγάπησα πολύ τη φύση και τους ανθρώπους. Διάβασα πολύ. Γέμισα φουλ τον άφθονο χρόνο μου με πρωτόγνωρες εικόνες και συναναστροφές.
Εκεί ξεκίνησα και την φωτογραφία. Σαν αντίδοτο στη λύπη. Και σαν τρόπο ταυτόχρονα ν' ανακαλύπτω όλο και περισσότερα.Τους Κρητικούς που τώρα πιά τους απολάμβανα να μιλούν την ντοπιολαλιά τους, πιο πολλές μυστικές παραλίες, πιο πολύ βουνό με την μοναχική ζωή και τα σύννεφα να σ' αγγίζουν, πιο πολύ έναστρο ουρανό, πιο πολύ μαντινάδα ομορφοτραγουδισμένη.
Δεν είναι πανεύκολο όπως ακούγεται γιατί στην Κρήτη το αυτονόητο μπαίνει σε συζήτηση κι όλη αύτή η θάλασσα που μας χωρίζει δεν έχει πάψει να σηματοδοτεί έναν κόσμο με φοβερές ιδιαιτερότητες. Όμως, χαλάλι…κρατώ τις καλές στιγμές και τους καλούς ανθρώπους και συνεχίζω. Κι αυτό το κομμάτι της ζωής μου θα το περιφρουρήσω μέχρι τέλους.
https://www.ifocus.gr/magazine/fotografika-portfolios-synenteykseis/2446-odoiporiko-sto-rethymno-tis-stefanias-tsoupaki#sigProId052b81ca1c