Η φωτογραφία είναι, πρώτα απ' όλα, το "διαβατήριό" μου για τόπους, καταστάσεις και ανθρώπους που πολύ συχνά είναι έξω και μακριά από τον καθημερινό μου μικρόκοσμο, τον οικογενειακό, επαγγελματικό ή κοινωνικό. Με αυτόν τον τρόπο διευρύνει τους ορίζοντές μου, μου ανοίγει νέους δρόμους, γίνεται ένας άλλος τρόπος ζωής, ένα «παράθυρο στον κόσμο». Αλλά είναι και καθρέφτης ενός κόσμου εσωτερικού, ένα μέσο έκφρασης και δημιουργίας. Ακόμα, η φωτογραφική διαδικασία -κι όχι τόσο τα αποτελέσματα της -με γεμίζει χαρά και με κρατά σε συνεχή εγρήγορση, με κάνει να έχω τεντωμένες τις κεραίες μου, με βοηθάει να κρατάω «πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου».
Σκέψου δύο φωτογράφους που θαυμάζεις και εξήγησε μας γιατί;
Είναι σίγουρα δύσκολο να ξεχωρίσω δύο μόνο φωτογράφους που θαυμάζω. Θα αναφέρω τον Γιώργο Δεπόλλα καθώς η γνωριμία με το, τόσο πλούσιο και πολυσχιδές, έργο του καθόρισε και τα δικά μου πρώτα βήματα στη φωτογραφία. Με εντυπωσίασε η διεισδυτική του ματιά στη νεοελληνική πραγματικότητα, η αφοπλιστική απλότητα και ευαισθησία του βλέμματός του, το σχόλιο και η υπονόμευση των στερεοτύπων για τη φωτογραφία και την τέχνη. Θα αναφέρω και τον Παύλο Κοζαλίδη που γνώρισα τον τελευταίο χρόνο και θαυμάζω απεριόριστα, όχι μόνο για το πραγματικά σπουδαίο έργο του αλλά και για το πάθος του και την αφοσίωσή του στη φωτογραφία.
Πώς προέκυψε το έργο που παρουσιάζεις στη δράση Public Art 2019;
Επισκέπτομαι συχνά το Μεσολόγγι καθώς είναι, στα δικά μου μάτια ,ένας τόπος ιδιαίτερος με πολλές αντιθέσεις. Εκεί προέκυψαν και οι «Λουόμενοι». Με γοήτευσαν οι φιγούρες των ανθρώπων καταμεσής στο απέραντο, άδειο, σχεδόν σεληνιακό,τοπίο της λιμνοθάλασσας. Σε ένα τοπίο που μοιάζει έξω από το χρόνο. Ενώ τα σώματα των ανθρώπων, καλυμμένα συνήθως με «ιαματική» λάσπη, σε στάσεις ανοίκειες να θυμίζουν αρχέγονες τελετές. Με αυτές τις σκέψεις, επισκέφθηκα ξανά και ξανά τα «λασπόλουτρα», ήρθα κοντά στους ανθρώπους και τους φωτογράφισα!
Υπάρχει κάτι φωτογραφικό σε εξέλιξη αυτή την περίοδο ή έχεις κάποιο επόμενο «πλάνο» στη φωτογραφία;
Αυτή την περίοδο ολοκληρώνω το «Γηροκομείο» , ένα φωτογραφικό project που είχα ξεκινήσει παλιότερα. Τα φωτογραφικά μου «πλάνα» περιλαμβάνουν κάποια ταξίδια σε χώρες της Μεσογείου και ταυτόχρονα επιδιώκω να είναι η φωτογραφία όσο το δυνατόν περισσότερο κομμάτι της καθημερινότητάς μου και,κυρίως, να αντλώ απόλαυση από αυτή.