Το Trust me I am a photographer, απευθύνεται σε νέους φωτογράφους, όπως ο Νίκος Φυσιλάνης, δίνοντας την ευκαιρία σε ανθρώπους που αγαπούν τη φωτογραφία να προβάλουν τη δουλειά τους.
Πότε και με ποιά αφορμή ξεκίνησε η φωτογραφική σου διαδρομή;
Πριν 6 χρόνια, αποφάσισα να αφήσω την Αθήνα και να μετακινηθώ μόνιμα στην Πάρο. Κι εκεί που σκεφτόμουν πώς να γεμίσω το χρόνο μου κατά τη διάρκεια του πρώτου χειμώνα, πέρασα έξω από μία βιτρίνα με φωτογραφικές μηχανές. Αυτό ήταν.
Από τον Ιανουάριο του 2016, είμαι ενεργό μέλος της Φωτογραφικής Ομάδας Πάρου.
Από πού αντλείς έμπνευση;
Από την εσωτερική μου ανάγκη να παρατηρώ αδιάκριτα το κάθε τι γύρω μου, να το μεταμορφώνω στο μυαλό μου, και να το παίρνω «όμηρο» στη μηχανή μου.
Τι σημαίνει για σένα φωτογραφία;
Φωτογραφία για μένα σημαίνει ελευθερία, έκφραση, αναζήτηση, ολοκλήρωση.
Είναι αυτό το έντονο συναίσθημα που σε διαπερνά όταν περνάς το λουρί γύρω από το λαιμό, σηκώνεις τη μηχανή μπροστά στο πρόσωπο, και κάθε τι πραγματικό και φυσιολογικό, με έναν αλλόκοτο τρόπο, δείχνει ιδιαίτερο και μοναδικό.
Έχεις επιλέξει κάποιο συγκεκριμένο είδος φωτογραφίας που θα ήθελες να ακολουθήσεις;
Το είδος της φωτογραφίας δεν είναι κάτι που με έχει απασχολήσει μέχρι τώρα. Απλά φωτογραφίζω, γενικά κι αόριστα. Βέβαια, η ανθρώπινη παρουσία είναι κάτι που μου κινεί το ενδιαφέρον ασυναίσθητα. Αυθόρμητα, το μάτι «γυαλίζει».
Πώς επεμβαίνεις και πώς επεξεργάζεσαι τη φωτογραφία σου για να φτάσεις στο τελικό αποτέλεσμα;
Επεμβαίνω όσο χρειάζεται για να φτάσει μία εικόνα στο επιθυμητό, για μένα, αποτέλεσμα. Όλη η διαδικασία γίνεται μέσω του Lightroom.
Ποιος φωτογράφος θεωρείς πως σε έχει επηρεάσει;
Είναι τόσοι οι σπουδαίοι φωτογράφοι και τόσο σημαντικά τα έργα τους, που είναι αδύνατο να μείνεις ανεπηρέαστος. Όσο τους μελετάς, τόσο εθίζεσαι. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιους, θα έλεγα: Garry Winogrand, Robert Frank, Diane Arbus, Sally Mann, Robert Doisneau, Daido Moriyama.
Αν σου δινόταν η ευκαιρία να συναντήσεις έναν αγαπημένο σου φωτογράφο, ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα τον ρωτούσες;
Θα ήθελα να περάσω μία ολόκληρη μέρα με τη Diane Arbus στο Washington Square Park, τη δεκαετία του ’60. Να ζήσω από κοντά τον τρόπο που προσέγγιζε τα πρόσωπα που φωτογράφιζε, το ύφος της, τη ματιά της, την προσωπικότητά της. Να πιούμε καφέ σε ένα παγκάκι.
Trust Nikos@
Facebook: https://www.facebook.com/nfysilanis
Instagram: https://www.instagram.com/nickfys
Website: www.nikosfysilanis.com (under construction)
{gallery}300{/gallery}